Newsitamea.gr
AMEA news NEWS FEED ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Οι 5 φίλοι που προσπαθούν να μεταμορφώσουν το Ηράκλειο σε προσβάσιμη πόλη!!!-ΒΙΝΤΕΟ

Ακολουθήστε μας στο GOOGLE NEWS και FACEBOOK

Αν θες να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο, ξεκίνα να κάνεις κάτι εσύ για να τον αλλάξεις. Αν στην πορεία μαζέψεις και τους φίλους σου, τότε βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο! Αυτό πιστεύω ότι έγινε και με την ομάδα των πέντε φίλων από το Ηράκλειο Κρήτης. Είχαν ένα κοινό όραμα, σκοπό και στόχο. Κάπως έτσι δημιούργησαν το βίντεο Αδιάβατη Πόλη. Πριν λίγες εβδομάδες έγραψα ένα άρθρο για αυτό.

Σήμερα όμως θέλω να γνωρίσετε τους δημιουργούς αυτής της υπέροχης δουλειάς. Κατά τη γνώμη μου, ένα βίντεο που αξίζει να προωθήσετε παντού.

Ο καθένας είχε το δικό του ξεχωριστό ρόλο. Όλοι μαζί συνετέλεσαν ώστε το αποτέλεσμα να είναι αξιοθαύμαστο, άρτιο και στα όρια του επαγγελματικού ντοκιμαντέρ. Οι 5 φίλοι, γνωρίζονται από παλιά. Ζουν όλοι στο Ηράκλειο Κρήτης και αγαπούν την πόλη τους και το νησί τους. Βρήκαν όμως το θάρρος να αναδείξουν ένα άσχημο κομμάτι αυτής. Αυτό της πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία.

Με την ελπίδα πως με αυτή την κίνηση θα αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο. Και τους συγχαίρω για αυτή την πρωτοβουλία τους. Αξίζει να τονίσω πως η χρηματοδότηση για το βίντεο έγινε από τα μέλη της παρέας τους. Χωρίς να προσδοκούν κάποιο προσωπικό κέρδος ή ανταποδοτικό όφελος.

Μάριος Βασιλάκης

Ο Μάριος είναι 28 ετών, έχει σπουδάσει προπονητής κολύμβησης και φυσιοθεραπευτής. Τα τελευταία έξι χρόνια έχει ασχοληθεί με το κομμάτι της ευεξίας (spa) στο οποίο μπορεί να συνδυάσει και τις δύο ειδικότητές του. Ο ίδιος δηλώνει πως: καθημερινά βοηθάω ανθρώπους, με κινητικά, μυοσκελετικά και νευρολογικά προβλήματα, να κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη μέσω των τεχνικών των οποίων σπούδασα.

  • Μάριε, θα ξεκινήσω με εσένα που είσαι το κεντρικό πρόσωπο στο βίντεο που δημιουργήσατε με τους φίλους σου. Πως αποφασίσατε για το ποιος θα καθίσει στο αναπηρικό αμαξίδιο; Προηγήθηκαν κάποιες πρόβες ή εκπαίδευση για τη χρήση του πριν ξεκινήσει η λήψη;

Ήμασταν ανάμεσα στον Κωνσταντίνο και εμένα για το ποιος θα κάτσει στο αναπηρικό αμαξίδιο, μιας και λόγω ειδικότητας και οι δύο μπορούσαμε να το χειριστούμε. Ο λόγος όμως που καταλήξαμε σε εμένα, ήταν γιατί ο Κώστας εργάζεται ήδη σε κατάστημα με ορθοπεδικά είδη. Οπότε δεν θέλαμε να νομίζει ο κόσμος ότι πρόκειται για κάποια προώθηση προϊόντος ή κάποια διαφήμιση. Λόγω ειδικότητας λοιπόν όπως προανέφερα δεν χρειάστηκε να κάνω κάποια προετοιμασία. Το μόνο που κάναμε ήταν να καθορίσουμε τη διαδρομή.

  • Ποια ήταν τα αρχικά σου συναισθήματα, τα πρώτα λεπτά που ξεκίνησες να κινείσαι με το αμαξίδιο; Και ποιες οι σκέψεις σου στο τέλος αυτής της μεγάλης και δύσκολης διαδρομής; Σκέφτηκες κάποια στιγμή να τα παρατήσεις και να σηκωθείς;

Τα συναισθήματά μου ήταν ποικίλα καθ’ όλη τη διάρκεια των λήψεων. Στην αρχή επειδή μου άρεσε η ιδέα και ο σκοπός του βίντεο, ήμουν γεμάτος χαρά και ενθουσιασμό για αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Τα συναισθήματα άρχισαν να αλλάζουν μόλις φτάσαμε στην άκρη του πρώτου κιόλας πεζοδρομίου, το οποίο για να περάσω έπρεπε ή να σηκωθώ και να περπατήσω ή να πέσω προσπαθώντας.

Και τα συναισθήματα άλλαζαν σταδιακά όσο προχωρούσαμε και συναντούσαμε προβλήματα όχι μόνο στην υποδομή της πόλης αλλά και στην λάθος νοοτροπία και αντιμετώπιση του κόσμου μπροστά σε ένα τέτοιο πρόβλημα.

Υπήρξαν πολλές στιγμές που πέρασε από το μυαλό μου να σηκωθώ από το αμαξίδιο! Να προσπεράσω το εμπόδιο και να συνεχίσω, ή ακόμα και να κατεβάσω τα πόδια για να σταθεροποιηθώ βοηθώντας τον εαυτό μου και να συνεχίσω. Στα μισά των λήψεων οι σκέψεις που άρχισαν να με καταλαμβάνουν ήταν να τα παρατήσω.

Εκεί εμφανίστηκε η Αργυρώ, η οποία ήταν στο ρόλο της συνοδού. Που πραγματικά με βοήθησε όχι μόνο να προχωρήσω αλλά και να διώξω τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μου. Να καταλάβω πως δεν είμαι μόνος μου και πως ολόκληρη η ταλαιπωρία που είχα περάσει, τώρα δεν θα υπήρχε σε τέτοιο βαθμό.

  • Οι αντιδράσεις του κόσμου ποιες ήταν; Είχαν καταλάβει όσοι σας έβλεπαν ότι δυσκολεύεσαι, προσφέρθηκαν να βοηθήσουν εσένα ή το συνοδό σου;

Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν απαθείς. Σίγουρα αντιλαμβανόντουσαν την ύπαρξη ενός ανθρώπου σε αμαξίδιο. Και σταματούσαν περιμένοντας να περάσουμε κάποια διάβαση και στην άκρη του πεζοδρομίου πήγαιναν προκειμένου να προχωρήσει το αμαξίδιο. Κανένας όμως δεν προσφέρθηκε να βοηθήσει σε καμία από τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε.

Αργυρώ Καθέρη

Η Αργυρώ είναι 22 ετών και εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση, στο τμήμα ανθρώπινου δυναμικού και marketing. Για τη δική της συνεισφορά στο βίντεο, δηλώνει: ο ρόλος μου στο βίντεο ήταν να βοηθήσω τον Μάριο να προχωρήσει σε όλες αυτές τις δυσκολίες που είχε στον δρόμο και μαζί με εκείνον επιβεβαιώθηκε ο φόβος μου. Το ποσό δύσκολη είναι η καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία και εμείς αντί να τους βοηθάμε τους το κάνουμε πιο δύσκολο.

  • Αργυρώ, εσύ ήσουν κυρίως η συνοδός του Μάριου. Το περίμενες ότι θα συναντήσετε τόσες δυσκολίες στη διαδρομή σας; Πόσο εφευρετική χρειάστηκε να γίνεις ώστε να βρείτε εναλλακτικές διαδρομές και με τι ρίσκο για την ασφάλεια και των δύο σας;

Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα ότι θα αντιμετωπίζαμε τόσες δυσκολίες. Ήξερα ότι τα πράγματα δεν λειτουργούσαν σωστά αλλά σίγουρα δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Οι υποδομές ήταν χαλιά, σπασμένα πεζοδρομία, ράμπες με διάβαση και απέναντι υπερυψωμένο τοίχος. Πράγματα αστεία, που ένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα πιστέψει.

Βέβαια και οι πολίτες δεν σκέφτονται τον συνάνθρωπο τους, κοιτάνε μόνο που τους βολεύει να παρκάρουν για να μην περπατήσουν. Είναι υπερβολικά απογοητευτική όλη αυτή η κατάσταση που αντιμετωπίσαμε.  Πολλές φορές χρειάστηκε να βγούμε στον δρόμο για να περάσουμε απέναντι ενώ υπήρχε η διάβαση, με κίνδυνο φυσικά. Πρέπει να κάνεις ολόκληρο αγώνα για να «περπατήσεις» και να έχεις τα αυτονόητα.

  • Παρατήρησες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων τα βλέμματα και τις αντιδράσεις των περαστικών; Αν ναι, τι συναισθήματα έλαβες; Οίκτου, λύπησης, συμπόνοιας, συμπαράστασης ή προσφοράς για βοήθεια;

Κατά την διάρκεια της διαδρομής ο κόσμος μας κοιτούσε χωρίς να ξέρει ούτε τι κάνουμε αλλά ούτε αν όλο αυτό ήταν αλήθεια γιατί έβλεπαν και την κάμερα. Κάποιοι απλώς προσπερνούσαν, κάποιοι έκαναν στην άκρη αλλά κανείς δεν προσφέρθηκε να βοηθήσει παρόλο που πολλές φορές μας έβλεπαν να ζοριζόμαστε αρκετά. Υπήρξε σίγουρα το συναίσθημα της λύπησης αλλά μέχρι εκεί.

  • Άλλαξε κάτι μέσα σου ύστερα από όσα εμπειρικά βίωσες; Σκέφτηκες πως ίσως στο μέλλον θα αντιμετωπίσεις παρόμοιες δυσκολίες; Όταν θα οδηγείς ένα καροτσάκι μωρού ή ίσως κάποιο ηλικιωμένο συγγενικό άτομο. Και δεν θα υπάρχει η κατάλληλη πρόσβαση στην πόλη, σε κρατικές υπηρεσίες ή υπηρεσίες υγείας(π.χ. νοσοκομείο, ιατρικό ραντεβού);

Φυσικά και άλλαξε. Αν και προϋπήρχε το συναίσθημα του να βοηθάω και να κατανοώ τι συνέβαινε γύρω μου, τώρα ένα παραπάνω. Παρατηρώ ακόμα και τα σημεία που υπάρχουν και δεν είναι κατάλληλα διαμορφωμένα κάτι που πριν δεν το έκανα. Είμαι σίγουρη ότι στο μέλλον και εγώ η ίδια με κάποιο τρόπο θα το αντιμετωπίσω είτε με καροτσάκι μωρού είτε με ένα ηλικιωμένο μέλος της οικογένειας. Ακόμα και εγώ η ίδια δεν γνωρίζω αν θα είμαι σε αυτή την θέση λόγω του ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Κωνσταντίνος Μαρής

Ο Κωνσταντίνος είναι το πρώτο μέλος της παρέας που προσέγγισα. Μιλούσαμε από την αρχή σαν να γνωριζόμασταν χρόνια και βοήθησε σημαντικά στην ολοκλήρωση της συνέντευξης μας. Είναι 27 ετών, εργάζεται ως ορθοπροθετικός και είναι ο σκηνοθέτης της ομάδας. Η συναναστροφή του με τα Αμεα είναι καθημερινή. “Βλέποντας την αγανάκτηση τους και τη κατάντια της κοινωνίας θέλησα να πράξω ανάλογα, μήπως και υπάρξει μια αφύπνιση στη κοινωνία!”

  • Κωνσταντίνε, η ιδέα για το βίντεο ξεκίνησε από εσένα. Πως γεννήθηκε αυτή η ιδέα, τι σε ώθησε να σκεφτείς ότι: κάτι πρέπει να κάνω;

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ καταρχάς για την προσπάθεια που κάνετε όλο αυτό το διάστημα μέσα από τα άρθρα σας για την ανάδειξη των προβλημάτων  που μαστίζουν τη κοινωνία μας.

Στη καθημερινότητα μου (λόγω της εργασίας μου ως ορθοπροθετικος) συναναστρέφομαι με άτομα  τα οποία έχουν κινητικές δυσκολίες. Βλέποντας λοιπόν για αρχή τη δυσκολία τους να έρθουν στο κέντρο το οποίο εργάζομαι, την αγανάκτηση τους από τις καταλυμένες θέσεις των ΑΜΕΑ από ασυνείδητους συμπολίτες μας και τις καθημερινές τους δυσκολίες για τα απλά πράγματα της ζωής λόγω της κοινωνίας πάρα της κατάστασης τους.

Άρχισα να σκέπτομαι πως αυτές οι συνθήκες δεν θα αλλάξουν με τους καθημερινούς διαπληκτισμούς και τις καταγγελίες που έκανα στις αρμόδιες αρχές. Έτσι μου ήρθε η ιδέα για το βίντεο ώστε να περάσω ένα μήνυμα στη κοινωνία μας.

  • Στο βίντεο σε βλέπουμε και σε ρόλο συνοδού. Η κατάσταση ήταν χειρότερη από ότι περίμενες; Τι ήταν αυτό που σε αγανάκτησε περισσότερο όταν βρεθήκατε στο δρόμο;

Συνοδεύοντας το Μάριο είχα μια ελπίδα μέσα μου ότι ο κόσμος θα μας στήριζε και θα βοηθούσε.  Δυστυχώς έκανα λάθος σε αυτό μην έχοντας συνηθίσει την εικόνα ενός ανθρώπου με αμαξίδιο. Οι μεγαλύτερες ηλικίες μας κοίταζαν με απορία και έδειχναν πρόθυμοι να βοηθήσουν. Πιστεύω  λόγο της κάμερας που κατέγραφε παρά για το αμαξίδιο και τον άνθρωπο. Σε αντίθεση με τους νεότερους που είχαν τη διάθεση και την όρεξη να βοηθήσουν με ζήλο και επαινούσαν τη προσπάθεια μας όταν τους εξηγούσαμε τι ακριβώς κάναμε.

  • Είσαι και ο σκηνοθέτης του βίντεο και οφείλω να σε συγχαρώ για το αποτέλεσμα. Γιατί δεν ήταν ένα βίντεο οίκτου αλλά αποτύπωνε την πραγματικότητα και τις καθημερινές δυσκολίες ενός ατόμου με αναπηρία. Τι μηνύματα έλαβες από τον κόσμο, ποιες ήταν οι αντιδράσεις τους; Να περιμένουμε και νέο βίντεο στο μέλλον;

Σας ευχαριστώ για τα λόγια σας αλλά τίποτα δεν θα ήταν δυνατό να συμβεί αν δεν είχα την υποστήριξη των φίλων μου και συν-δημιουργούς του βίντεο. Κατά την ολοκλήρωση του βίντεο προσπαθήσαμε να το αναδείξουμε ώστε να ακουστεί το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε στο κόσμο. Είχαμε πολύ θετικά σχόλια, κάτι πολύ ευχάριστο όταν βλέπεις ότι ο κόσμος συμφωνεί μαζί σου και θέλει να στηρίξει τη προσπάθεια σου και να μεταδώσει και αυτός το μήνυμα.

Όπως πάντα όμως υπάρχουν δυο όψεις του νομίσματος. Έτσι υπάρχουν και οι άνθρωποι που θεωρούν υπερβολικό αυτό το βίντεο και δεν θέλουν να δουν πέρα από τον εαυτό τους ώστε να κάνουν τη ζωή του κάθε συνανθρώπου μας πιο εύκολη. Δυστυχώς η απήχηση του μηνύματος αυτού δεν ήταν αρκετά μεγάλη. Για αυτό και ναι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες για τη δημιουργία νέου βίντεο με ίσως πιο δυνατό μήνυμα ή άλλες μας κινήσεις οι οποίες ευελπιστώ να ανοίξουν τα μάτια του κόσμου.

Νίκος Βαλάκος

Ο Νίκος είναι 28 ετών και ασχολείται με το γραφείο τουρισμού που διατηρεί για δεκαετίες η οικογένεια του. Στήριξε από την αρχή οικονομικά το όλο εγχείρημα. Είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε το ερέθισμα, μέσα από τη συνέντευξη, να μιλήσουμε για τη σημασία και τη σύνδεση του Ελληνικού τουρισμού και των ΑμεΑ. Πιστεύει πως: “κάθε νέος προορισμός έχει να σου δείξει τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του. Κρατώντας τα θετικά, αυτόματα μπαίνεις στη διαδικασία της σύγκρισης με τον δικό σου τόπο. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα ερεθίσματα και η ανάγκη να βοηθήσεις, να αλλάξεις, να επηρεάσεις, να κινητοποιήσεις τον εαυτό σου και τους συμπολίτες σου.”

  • Νίκο, ασχολείσαι επαγγελματικά με τον τουρισμό. Τα άτομα με αναπηρία ανά τον κόσμο υπολογίζονται στο 10-15% του πληθυσμού. Αν η Κρήτη ξεκινήσει να προσφέρει προσβάσιμο τουρισμό, ως σύνολο, πόσο θα τονώσει την τοπική οικονομία του νησιού μια αύξηση της τάξεως του 10%;

Ο τουρισμός είναι από τους σημαντικότερους τομείς και βασικό στοιχείο της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας. Λόγω του επαγγέλματος μου, έρχομαι σε επαφή με συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν προβλήματα αναπηρίας. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια υπάρχει ευαισθητοποίηση, κυρίως από ντόπιους επιχειρηματίες.

Οι περισσότερες τοπικές επιχειρήσεις, όπως και οι υπηρεσίες που παρέχονται στην ακτοπλοΐα και τα εναέρια μέσα, έχουν παρουσιάσει εμφανή πρόοδο και αυτό μας ανεβάζει στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων ως προορισμό. Έτσι θα κερδίσουμε ένα απομονωμένο κομμάτι πληθυσμού, που μας ήταν άγνωστο μέχρι χτες. Το ποσοστό εδώ έχει μικρότερη σημασία, μπροστά στο να προσελκύσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να μείνουν ικανοποιημένοι. Αυτό είναι το κέρδος μας! Ο πήχης όμως είναι ψηλά και οι απαιτήσεις πολλές!

  • Η Κρήτη θεωρείται από τα πιο φιλόξενα νησιά. Είναι γνωστή παγκοσμίως για όσα υπέροχα έχει να προσφέρει(παραλίες, φαγητό, διασκέδαση και διαμονή). Τι θεωρείς ότι φταίει και έχει μείνει πίσω στον τομέα πρόσβασης συγκριτικά ίσως με την ευρωπαϊκή φιλοσοφία;

Ως χώρα, είμαστε πόλος έλξης παγκοσμίως, πέραν από το περιβαλλοντικό και ιστορικό μας πλούτο, κυρίως για την πολιτιστική μας κληρονομιά. Κάποιες περιοχές ανεβαίνουν στην προτεινόμενη λίστα των ταξιδιωτών με βάση την ιστορία του τόπου, τα αξιοθέατα, την ποικιλόμορφη ζωή, ακόμη και για την ψυχαγωγία. Κύριο μέλημα όμως για έναν υποψήφιο επισκέπτη όπου προτίθεται να «επενδύσει» για τις διακοπές του στον τόπο σου, είναι η προσβασιμότητα.

Ναι, είμαστε φιλόξενοι και προσφέρουμε στον επισκέπτη πληθώρα επιλογών, αλλά αυτό δεν αρκεί. Αδιαμφισβήτητα όλοι είμαστε υπεύθυνοι, αλλά τη βαρύτητα των ευθυνών την φέρει το κοινωνικό κράτος. Είναι αβάσταχτη η καθημερινότητα των ανθρώπων, που πασχίζουν να επιβιώσουν στις κακοφτιαγμένες και ανορθόδοξες δομήσεις των ελληνικών πόλεων.

  • Το βίντεο που δημιουργήσατε πληροί επαγγελματικές προδιαγραφές. Γνωρίζω ότι η βοήθεια σου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Ποιος θεώρησες ότι πρέπει να είναι ο τελικός στόχος και σκοπός του; Τι ελπίζεις να αποκομίσει ο θεατής από αυτό;

Το αποτέλεσμα, αποτυπώνει την προσπάθεια μίας ομαδικής δουλειάς, μίας συλλογικής ευαισθητοποίησης. Η αρχική ιδέα ήταν να φτιάξουμε κάτι ερασιτεχνικό, ώστε παρουσιάζοντάς το, να αναδείξουμε τα προβλήματα της πόλης μας. Εκεί, πρότεινα να το δούμε λίγο πιο επαγγελματικά, όχι για εμάς, αλλά για το πώς θα μπορούσαμε να το προωθήσουμε καλύτερα στον κόσμο και να ευαισθητοποιήσουμε όσον το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μας και όχι μόνο.

Έτσι, διασταυρώσαμε τις απόψεις μας, ο καθένας μας από την δική του προσωπική και επαγγελματική πλευρά. Μάθαμε εμπειρίες συνανθρώπων μας με αναπηρίες. Συλλέξαμε πληροφορίες. Και τελικά δημιουργήσαμε αυτό το βίντεο· μία ένδειξη ότι για αυτά που συμβαίνουν όλοι φέρουμε μερίδιο ευθύνης, την οποία πρέπει επιτέλους να αναλάβουμε.

Μίλτος Καθέρης

Ο Μίλτος είναι 27 ετών. Εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση και ασχολείται ενεργά με τον τομέα του περιβάλλοντος, της ανακύκλωσης και ευαισθητοποίησης του κόσμο για αυτά τα θέματα. Πριν τη συνέντευξη μου είπε: “στο βίντεο αυτό δεν πήρα κάποιο ρόλο άμεσα όμως κατέλαβα υποστηρικτή παρέμβαση και χρηματική ενίσχυση για τον επαγγελματισμό των βίντεο κατανοώντας την σημαντικότατη αυτή προσπάθεια επαγρύπνησης!

  • Μίλτο, ως επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στο Ηράκλειο Κρήτης, πόσο σημαντικό θεωρείς ότι είναι η κάθε ιδιωτική επιχείρηση να είναι προσβάσιμη προς όλους; Τι οφέλη θα υπάρξουν προς όλους, κοινωνικά και οικονομικά;

Σαφέστατα μια επιχείρηση από την οργανωτική και φυσικά την χωροταξική της δομή πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλο τον κόσμο και τους εν δυνάμει πιθανούς πελάτες. Ισχύει πως τα πρώτα 15 δευτερόλεπτα εισόδου σε έναν χώρο επιχείρησης είναι ίσως τα πιο κρίσιμα για την άποψη που σχηματίζεται από τους πελάτες. Επομένως ο επιχειρηματίας θα πρέπει, με σεβασμό και κατανόηση για τα άτομα με αναπηρίες, να εξετάζει την πρόσβαση τους στο χώρο του.

Τα άτομα αυτά αποτελούν ένα target group (όχι μεγάλο) αλλά σημαντικό. Αυτομάτως μια επιχείρηση όπου προνοεί την πρόσβαση εισόδου στους χώρους της, σε άτομα με αναπηρίες, ενισχύει κοινωνικά την εικόνα της και εμπράκτως επενδύει στα πλαίσια κοινωνικής και εταιρικής ευθύνης.

  • Στήριξες την συνολική προσπάθεια για τη δημιουργία του βίντεο, ενισχύοντας την υποστηρικτικά και χρηματικά. Πιστεύεις ότι δράσεις σαν τη δική σας αρκούν για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο; Τι άλλο πρέπει να γίνει πρακτικά, ώστε να περάσει η κοινωνία μας στην αποδοχή και το σεβασμό των ΑμεΑ;

Ναι, ο ρόλος μου ήταν καθαρά υποστηρικτικός και χρηματικός. Μια προσωπική ιδέα γίνεται κοινώς αποδεκτή η μη, όταν δημοσιευτεί και γίνει γνωστή σε μεγάλο κοινωνικό σύνολο. Σκοπός της δημοσίευσής της προσπάθειας μας είναι η ευαισθητοποίηση του κόσμου και επαγρύπνηση σε μείζον θέματα σεβασμού προς τα ΑμεΑ. Η προσπάθεια μας βρίσκεται στα πρώτα της βήματα και φυσικά έχουμε σκοπό να κινηθούμε και προς άλλες δράσεις και άλλους τρόπους προώθησης.

Δεν αρκεί η προσπάθεια που έχουμε κάνει ως τώρα σαν παρέα, επίσης δεν αρκεί η προσπάθεια 5 ατόμων. Τέτοιου είδους δράσεις πρέπει να γίνονται συχνότερα. Η βέλτιστη ενημέρωση είναι στις μικρές ηλικίες καθώς επίσης να ενημερώνονται τα παιδιά στα σχολεία. Εκεί είναι, θεωρώ, η πηγή και σαφώς οι μικρότερες ηλικίες που πλάθονται οι χαρακτήρες τους και είναι πιο δεκτικοί στην ευαισθητοποίηση.

  • Είσαι ένα άτομο ευαισθητοποιημένο ως προς το περιβάλλον, την ανακύκλωση και τα προβλήματα της κοινωνίας που ζούμε σήμερα. Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της οικογένειας και της εκπαίδευσης; Τα μηνύματα που λαμβάνουμε από όταν είμαστε παιδιά ακόμα, ώστε να γίνουμε ευαισθητοποιημένοι πολίτες αύριο;

Ουσιαστικά ένα κομμάτι της ερώτησης το απάντησα στην δεύτερη ερώτηση. Ο ρόλος της οικογένειας είναι και ο πιο καταλυτικός. Το παιδί είναι τις περισσότερες φορές «ο καθρέφτης» της οικογένειας στον έξω κόσμο. Η οικογένεια (γονείς στην παρούσα φάση) δίνει κατ’ εμέ  τις κατευθυντήριες γραμμές «πλεύσης» και σκέψης. Επομένως όταν οι πρεσβύτεροι είναι ευαισθητοποιημένοι με συζητήσεις και προσπάθεια περνάνε (πιο) εύκολα τα μηνύματα τους στις νεότερες ηλικίες.

Σε παράλληλη σελίδα με την οικογένεια βρίσκεται και η εκπαίδευση στα σχολεία. Ο Δάσκαλος/Καθηγητής αυτομάτως παίρνει τον ρόλο του γονιού μιας και τις περισσότερες ώρες την ημέρα περνούν χρόνο μαζί. Επομένως ομοίως πρέπει να φερθεί και ο δάσκαλος προς το παιδί για να το ευαισθητοποιήσει και αυτός με την σειρά του.

Στιγμιότυπο από το βίντεο Αδιάβατη Πόλη
  • Μετά την προσωπική εμπειρία σας, ποιες θεωρείται ότι θα έπρεπε να είναι οι ευθύνες του κρατικού μηχανισμού και ποιες των συμπολιτών μας;

Μάριος: Όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης για αυτό που συμβαίνει καθημερινά. Σίγουρα το κράτος φέρει μεγάλη ευθύνη. Καθώς δεν φροντίζει τα έργα του να πληρούν τις προδιαγραφές τις οποίες απαιτούνται για την υποδομή της οποιασδήποτε πόλης.

Όμως και η πολιτεία η ίδια φέρει μεγάλη ευθύνη, εφόσον βλέπει ότι δεν υπάρχουν οι προδιαγραφές. Και φροντίζει κι εκείνη με τον τρόπο της και τις συμπεριφορές της να κάνει ακόμα πιο δύσκολη την καθημερινότητα. Αν ο καθένας ξεχωριστά προσέξει τον τρόπο με τον οποίο κινείται και συμπεριφέρεται ως προς τους γύρω του τότε όλα θα είναι πολύ καλύτερα.

Αργυρώ: Σίγουρα το κράτος και οι τοπικές υπηρεσίες πρέπει να ασχοληθούν με αυτό και να βελτιώσουν ότι υπάρχει και να δημιουργήσουν και καινούργια κατάλληλα διαμορφωμένα. Επίσης πρέπει να δημιουργήσουν δωρεάν πάρκινγκ ώστε ο κόσμος να μην έχει την δικαιολογία αυτή.

Οι αρχές θα πρέπει να κάνουν τακτικό έλεγχο στους δρόμους ώστε να μειώσουν το φαινόμενο αυτό. Και εμείς όλοι οι πολίτες να ευαισθητοποιηθούμε και να γίνουμε πιο «άνθρωποι», με όλη την σημασία της λέξης.

Κωνσταντίνος: Ευθύνες υπάρχουν και από τις 2 μεριές, δεν θα ήθελα να τις καταλογίσω. Και οι δυο πλευρές γνωρίζουν που σφάλλουν και το μόνο που ζητώ προσωπικά είναι να το αναγνωρίσουν και να το διορθώσουν. Δεν θα ήθελα να γίνω ένας ακόμα Έλληνας που δείχνει με το δάχτυλο κριτικάροντας τον άλλο. Και ο κρατικός μηχανισμός και οι συμπολίτες μας γνωρίζουν τι κάνουν λάθος.

Αλλά αδιαφορούν έχοντας στο μυαλό τους τα άτομα με κινητικά προβλήματα, υποδεέστερα κάτι που δεν ισχύει και ούτε πρέπει να συμβαίνει. Ζητώ μόνο να καταλάβουν τα λάθη τους και να διορθωθούν. Δεν θέλω να κατακρίνω κανένα, θέλω μόνο να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης των συνανθρώπων μου.

Στιγμιότυπο από το βίντεο Αδιάβατη Πόλη

Νίκος: Αρχικά, ο κρατικός μηχανισμός είναι ο μόνος που μπορεί να ανατρέψει και να διορθώσει τις κακές δομήσεις του. Μερικά παραδείγματα είναι τα στενά πεζοδρόμια, οι διαβάσεις χωρίς ράμπες, η περιορισμένη προσβασιμότητα στα αστικά Μ.Μ.Μ, η άστοχη τοποθέτηση πλακόστρωτων και πολλά άλλα. Όλα αυτά που δυσχεραίνουν την ζωή των συνανθρώπων μας, οι οποίοι είτε κινούνται με αμαξίδιο, είτε έχουν προβλήματα όρασης κλπ. Επιβάλλεται όλοι εμείς να αποδείξουμε στον κόσμο που μας έχει ανάγκη, αλλά και στους εαυτούς μας, ότι έχουμε τουλάχιστον τη στοιχειώδη Παιδεία!

Μίλτος: One-million-dollar question! Το κράτος έχει πολλές υποχρεώσεις και βαρύ ημερολόγιο πραγμάτων και προγραμμάτων που πρέπει να τρέχει καθημερινά. Δυστυχώς εγώ δεν είμαι πεπεισμένος ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι σε θέση να κάνει τα παραπάνω η τουλάχιστον κάποια από αυτά. Οι ευθύνες του, το βαραίνουν το κράτος και θεωρώ ότι πρέπει να επενδύσει πολλά και σε projects & events για ενημέρωση καθώς επίσης και σε ανθρώπινο δυναμικό για να τρέξει τα projects αυτά και να ενημερώσει. Οι συμπολίτες μας αφενός θα ενημερώνονται από τις δράσεις αυτές. Καθώς επίσης θα βλέπουν με τα μάτια τους το πρόβλημα της μεταφοράς των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Μπορείτε να δείτε το σχετικό βίντεο εδώ και να το μοιραστείτε στα προσωπικά σας μέσα μαζικής δικτύωσης. Είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος στις μέρες μας, για να διασώσουμε το μήνυμα της ισότιμης πρόσβασης!

Συνέντευξη – επιμέλεια: Βογιατζής Ηλίας

 

.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Δασκάλα έγινε δότρια και έσωσε τη ζωή ενός 2χρονου αγοριού…

Efi Nika

Μπράβο κοριτσάρα: Η 18χρονη Μαρία από τη Θεσσαλονίκη διηγήθηκε την ιστορία της & πήρε υποτροφία για τις ΗΠΑ

Efi Nika

Κλείνουν οι Τράπεζες για 4 ημέρες: Μέχρι πότε πρέπει να πληρώσετε δάνεια και μισθοδοσίες για να μην χάσετε ρυθμίσεις – ΒΙΝΤΕΟ

newsitamea