Μπορούμε να μιλάμε για τις σχέσεις παιδιών με τους γονείς τους για πάντα. Ωστόσο, οι οικογενειακές πολυπλοκότητες κάνουν τις ζωές μας πιο ενδιαφέρουσες.
Συγκεντρώσαμε ιστορίες παιδιών που ακούσαμε και σας τις παρουσιάζουμε:
«Η κόρη μου μόλις έγινε 10 χρονών. Από μικρή της μάθαινα να μην μιλάει σε ξένους, αλλά αποφάσισα να τσεκάρω αν άκουγε τα μαθήματα μου. Ζήτησα από ένα φίλο που δεν γνώριζε να της μιλήσει. Την συμφωνημένη μέρα την συνάντησε στην είσοδο της πολυκατοικίας μας. Το κορίτσι της είπε τα πάντα για την ζωή μας σαν πουλάκι. Αλλά τον προειδοποίησε από την αρχή: “Η μαμά μου δεν με αφήνει να μιλάω με ξένους και θα βγει σε λίγο. Γι’αυτό ας τα πούμε πιο γρήγορα”.»
«Ήμουν 35 χρονών. Περίμενα κάποιον έξω. Είδα μια μητέρα με ένα παιδί που δεν πρέπει να ήταν πάνω από 2 χρονών. Ξαφνικά το αγόρι τρέχει προς τα μένα λέγοντας, “Μπαμπά, μπαμπά!”. Η μητέρα του τον σταματά και του λέει, “Δεν είναι ο μπαμπάς σου”. Και μετά προσθέτει, “Μην τον τρομάζεις!”.»
«Παρατήρησα ότι το χαρτί τουαλέτας είχε αρχίσει να εξαφανίζεται. Φαίνεται ότι η κόρη μου κόβει ένα μεγάλο κομμάτι, βάζει την μία άκρη μέσα στο νερό και την άλλη στο πάτωμα. Όταν τραβάει καζανάκι, η τουαλέτα τραβάει το χαρτί. Την τιμώρησα. Θα το δοκιμάσω το βράδυ, ακούγεται διασκεδαστικό.»
«Η φίλη μου έχει έναν 5χρονο γιο. Ήμουν σπίτι τους και πίναμε τσάι. Το παιδί βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο και μας πυροβόλησε με ένα πιστόλι. Πέσαμε στο πάτωμα. Μας πλησίασε γελώντας και είπε, “Σηκωθείτε. Είναι απλά ένα παιχνίδι. Αν ήταν πραγματικό, θα στόχευα τα γόνατα σας”. Η φίλη μου σοκαρίστηκε.»
«Ο άντρας μου, ο γιος μου κι εγώ πήγαμε σε ένα φαρμακείο. Χρειαζόμουν αντισυλληπτικά. Ο γιος μου αναρωτήθηκε, “Τι είναι αυτά τα χάπια; Είσαι άρρωστη; Γιατί τα χρειάζεσαι τότε; Τι κάνουν;”. Αποφάσισα να του πω την αλήθεια. “Είναι για τα παιδιά”. Ο γιος μου τρόμαξε και ρώτησε, “Για τα καινούρια παιδιά… ή για τα παλιά;”.»
Παιδί: «Μαμά, θέλω ταμπόν για τα γενέθλια μου.»
Μαμά: «Ξέρεις τι είναι;»
Παιδί: «Όχι, αλλά στην τηλεόραση λένε ότι αν έχεις ταμπόν, μπορείς να περπατάς στην παραλία κάθε μέρα, να κάνεις ποδήλατο, να τρέχεις και να κάνεις ό,τι θέλεις, χωρίς να το παρατηρεί κανείς.»
«Ο μεγαλύτερος μου αδερφός έχει έναν γιο. Μόλις ξεκίνησε το σχολείο. Ο αδερφός μου του αγοράζει παιχνίδια, διάφορες συσκευές και ρούχα για να τον κινητοποιήσει. Όταν πήγα πρώτη χρονιά στο σχολείο, μου υποσχέθηκε ότι αν το τελείωνα με άριστους βαθμούς, θα μπορούσα να έχω ένα χρυσό δόντι. Ήμουν ενθουσιασμένος για χρόνια.»
«Ήμουν στην παραλία με τον γιο και τον άντρα μου. Είχαμε ξεχάσει τα καπέλα. Ζήτησα από τον άντρα μου να προσέχει τον γιο μας και πήγα σπίτι. Όταν γύρισα, είδα τον γιο μου θαμμένο στην άμμο – έβλεπα μόνο το κεφάλι του. Ο άντρας μου δεν ήταν εκεί. Ρώτησα τον γιο μου, “Πού είναι ο μπαμπάς;”. Το παιδί απάντησε χαρούμενο, “Κολυμπάει!”. “Γιατί είσαι εδώ;”. Μου απαντάει το ίδιο χαρούμενο, “Με έθαψε για να μη χαθώ”. Ο πατέρας της χρονιάς!»
«Ένα παιδί συγχαίρει την γιαγιά του:
-Γιαγιά σε συγχαίρω για την Ημέρα της Γυναίκας!
(παύση)
Η γιαγιά του το βοηθά:
-Και μου εύχεσαι…
-Εύχομαι να μου φτιάξεις μια νόστιμη σούπα. Θα μου την φτιάξεις;»
«Ήμουν στο λεωφορείο. Δίπλα μου καθόταν μια γυναίκα με τον 5χρονο γιο της. Μιλούσαν.
Γιος: “Μαμά, γιατί μεγαλώνουν οι άνθρωποι;”
Μαμά: “Γιατί έτσι πάει. Κι εσύ θα μεγαλώσεις.”
Γιος: “Δεν θέλω να γίνω ενήλικας.”
Μαμά: “Είναι διασκεδαστικό να είσαι ενήλικας.”
Γιος: “Ναι, κρίνοντας από τον μπαμπά, δεν είναι αλήθεια.”»
«Έδωσα σε μια αδέσποτη γάτα φαγητό. Τότε ένα κοριτσάκι έτρεξε στο μπολ και έριξε μέσα άμμο. Την ρώτησα, “Γιατί χάλασες το φαγητό; Εσύ δεν τρως άμμο!”. Το κοριτσάκι, εντελώς χαλαρό, έφαγε άμμο από το άλλο χέρι της. Δεν είχα άλλες ερωτήσεις.»
«Η κόρη μου άκουσε αυτή την φράση σε ένα καρτούν: “Σε αγαπάω τρελά”. Αποφάσισε να ανακαλύψει κάτι. Τρώγαμε με την γυναίκα μου, όταν η κόρη μου μας ρώτησε, “Μπαμπά, εσύ τρελάθηκες την πρώτη φορά που είδες την μαμά ή μετά τον γάμο;”.»
«Μάλωσα με τον μικρό μου αδερφό. Είναι 5 κι εγώ είμαι 19. Πήγε στην μαμά να παραπονεθεί και να της ζητήσει να με τιμωρήσει. Μετά από αυτό, γύρισε και μου είπε ότι θα με τιμωρούσαν. Ρώτησα, “Πώς;”. Και μου είπε, “Η μαμά θα σε βάλει να κοιμηθείς μέχρι το μεσημεριανό αύριο!”. Σ’ευχαριστώ, μαμά.»
«Όταν ήμουν περίπου 6, ανακάλυψα ότι μια κανονική εγκυμοσύνη κρατά 9 μήνες. Μετρούσα τον χρόνο από την ημέρα του γάμου των γονιών μου μέχρι τα γενέθλια μου. Ήταν 7 μήνες. Ρώτησα την μαμά μου πολλές φορές αν ήμουν πρόωρο μωρό. Δεν ήξερα τον πραγματικό λόγο τότε.»
«Ο γιος μου (6 χρονών) κι εγώ ήμασταν στο λεωφορείο:
-Μαμά, πώς βρίσκουν αυτοί οι άνθρωποι ποιον θέλουν να θρηνήσουν στο νεκροταφείο;
-Υπάρχουν φωτογραφίες με ονόματα στους τάφους.
-Ουάου! Δηλαδή αν θες να βρεις κάποιον, πρέπει να ψάξεις ολόκληρο το νεκροταφείο; Όταν πεθάνεις, θα σε θάψω στην πίσω αυλή!»