Μάνα, μητέρα, μαμά. Λέξη διεθνώς αναγνωρισμένη, σχεδόν σε κάθε γλώσσα την κατανοείς ακόμα και αν δεν γνωρίζεις την ξένη γλώσσα. Από το βλέμμα και το ηχόχρωμα του παιδιού που θα την προφέρει. Συνώνυμο της αγάπης, της φροντίδας, της προστασίας, του φιλιού. Της αγκαλιάς, της συγχώρεσης, της ανάμνησης και των πρώτων λέξεων ως παιδί.
Συνήθως την θυμόμαστε και την τιμούμε τη 2η Κυριακή του Μαΐου και στη γιορτή της γυναίκας 8 Μαρτίου. Εγώ όμως που δεν πιστεύω πως τα σημαντικά πρέπει να τα θυμόμαστε μόνο σε συγκεκριμένες ημέρες και επετείους, έρχομαι σήμερα να σας μιλήσω για αυτές. Και μάλιστα για 10 ειδικές μαμάδες που έκαναν έναν κόπο παραπάνω από άλλες για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Και οι ίδιες δεν το κατάλαβαν, δεν θα το άλλαζαν και το μόνο που ζητάνε είναι η αναγνώριση. Από την κοινωνία, από το κράτος, από τους συμπολίτες τους.
Αυτές οι 10 ειδικές μαμάδες έφεραν στον κόσμο παιδιά με αναπηρία ή αναπτύχθηκε η αναπηρία μετά τους πρώτους μήνες της ζωής τους. Παρόλα αυτά όχι μόνο δεν τα εγκατέλειψαν αλλά τα φρόντισαν και συνεχίζουν ακόμα. Μερικές μεγάλωσαν, τα χρόνια πέρασαν όμως…έχει ηλικία μια μαμά; Πάντα είναι η μητέρα και πάντα θα την ενδιαφέρει το καλό του παιδιού της.
Τυχαία έπεσα σε αυτό το βίντεο που θα παρακολουθήσετε, ένα ντοκιμαντέρ που έγινε για λογαριασμό του συλλόγου ΣΤΟΡΓΗ. Η ιδέα ήταν της Σοφίας Νίκου και στην βιντεοσκόπηση βοήθησε ο Απόστολος Δήμος. 10 μητέρες από την Ηγουμενίτσα, ανοίγουν την καρδιά τους και λένε τις δικές τους μικρές ιστορίες. Για το πώς γεννήθηκε το παιδί τους, πότε εμφανίστηκε η αναπηρία, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν ακόμα.
Γιατί αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας και να αφιερώσω αυτό το άρθρο; Γιατί οι συγκεκριμένες μανάδες μιλούν με τόση ειλικρίνεια για τη νέα κατάσταση της ζωή τους και πως εξελίχθηκε αυτή μέχρι σήμερα. Μιλούν για την αποδοχή, το πιο σημαντικό ίσως θέμα στο κομμάτι αναπηρίας. Αποδοχή από τις ίδιες, από τους πατεράδες, από τη γειτονιά, την πόλη, την κοινωνία. Αποδοχή της νέας εποχής, της τόσο διαφορετικής. Που είχαν άλλα όνειρα πριν γεννηθεί το παιδί και όλα ανατράπηκαν σε μια στιγμή.
Μικρές ιστορίες με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον! Κάποιες από αυτές είχαν ήδη παιδιά και άλλες μόλις αποκτούσαν το πρώτο τους. Άλλες με απειρία ως μανάδες και άλλες με απειρία προς την αναπηρία, σχεδόν όλες. Άλλωστε σε μια χώρα όπως η δική μας ποιος να ενημερώσει τους μελλοντικούς γονείς για την αναπηρία; Για τον αυτισμό, το σύνδρομο Down, τις επιληπτικές κρίσεις, στο πώς να μεγαλώσεις ένα παιδί χωρίς αναπηρία με ένα άλλο παιδί με αναπηρία;
Στιγμές αγωνίας, άγχους και λήψης δύσκολων αποφάσεων. Στιγμές που το παιδί τους μεγάλωνε και αντιλαμβάνονταν ότι κάτι δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Ότι οι συμπεριφορές δεν είναι οι συνηθισμένες. Η αποδοχή δεν είναι μονόδρομος, είναι ένας πολύ δύσκολος και μοναχικός δρόμος. Γεμάτος δυσκολίες, στεναχώριες, βλέμματα περίεργα, αποδοκιμασίας και οίκτου.
Βλέποντας το βίντεο αναγνώρισα μητέρες που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν στην κάμερα ανοιχτά για την οικογένεια τους. Δεν είναι εύκολη απόφαση, όταν ξέρουν πως ακόμα και για τα αυτονόητα που ζητάνε όπως ένα ειδικό δημοτικό σχολείο, αντιμετώπισαν ειρωνεία. Που τα σχολεία δεν ήθελαν να αναλάβουν τα παιδιά τους, για να γλιτώσουν από το “πρόβλημα”.
Τις σκέψεις τους για την αυτόνομη διαβίωση των παιδιών τους, για τη στιγμή που θα μεγαλώσουν και θα φύγουν. Για τις σκληρές συζητήσεις με τα άλλα μέλη της οικογένειας τους, τα αδέρφια, που δέχτηκαν να αναλάβουν αυτά τη φροντίδα όταν οι μητέρες δε θα είναι πίσω. Τη μοναξιά μέσα στην οικογένεια, γιατί οι πατεράδες συνήθως(ευτυχώς όχι όλοι) βρίσκουν την εύκολη λύση της φυγής από την πραγματικότητα.
Από σεβασμό σε αυτές τις 10 μητέρες όταν είδα το βίντεο θεώρησα χρέος μου να το δείτε και όλοι εσείς. Μελλοντικοί γονείς και αδέρφια ανάλογων περιπτώσεων. Γιατί δεν είναι ένας άλλος κόσμος, δεν είναι μακριά μας, μπορεί ανά πάσα στιγμή να είναι διπλά μας.
Από θαυμασμό που άνοιξαν την καρδιά τους για να μάθουμε όλοι οι υπόλοιποι. Να σκεφτούμε τι θα πράξουμε σε ανάλογη περίπτωση. Από δέος για το μεγαλείο της μάνας που μπορεί να δείξει μέσα από την αγάπη για το παιδί της.
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ.
Βογιατζής Ηλίας
Υ.Γ. Θέλω να ευχαριστήσω το σύλλογο Στοργή και τις 10 ειδικές μαμάδες για την παραχώρηση της άδειας να χρησιμοποιήσω το βίντεο στο άρθρο μου.
.