Η βουλιμία ανήκει στις διαταραχές διατροφής όπως και η νευρική ανορεξία αλλά εμφανίζεται αργότερα, στο τέλος της εφηβείας, περίπου μεταξύ 18-21 ετών.
Ο έφηβος με βουλιμικά επεισόδια αναπτύσσει την επιθυμία να καταναλώσει τεράστιες ποσότητες τροφής, συχνά αταίριαστες μεταξύ τους και με μεγάλη ταχύτητα. Φυσικά, υπάρχει κάποια ντροπή για όλο αυτό κι έτσι τέτοια επεισόδια γίνονται κρυφά ή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μετά τη βουλιμική κρίση ο έφηβος νιώθει ενοχές και φόβο ότι θα παχύνει, με αποτέλεσμα να προκαλεί εμετό ή να κάνει χρήση διουρητικών χαπιών και κλυσμάτων επίτηδες για να μην παχύνει.
Η διαταραχή αυτή κυρίως εμφανίζεται στα κορίτσια και συνοδεύεται από συμπτώματα κατάθλιψης. Η έφηβη κοπέλα δεν αποδέχεται το σώμα της και δεν της αρέσει να τρώει με παρέα. Γενικά επικρατεί μια μυστικοπάθεια στο θέμα του φαγητού παρόλο που παρατηρούμε ότι υπάρχει έμμονη ιδέα γύρω από το φαγητό και πολλές έφηβες με βουλιμία ρυθμίζουν τη ζωή τους με βάση αυτό. Δυστυχώς η βουλιμική διαταραχή προκαλεί προβλήματα υγείας όπως διαταραχές στην περίοδο, πονοκεφάλους, ναυτίες, πόνους στην κοιλιά κ.α.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να προλάβουμε αυτή τη συμπεριφορά:
1. Μόλις παρατηρήσετε αλλαγή στην συμπεριφορά του παιδιού όσον αφορά το φαγητό αναζητήστε αμέσως βοήθεια.
2. Τονώστε την εμπιστοσύνη του παιδιού προς τον εαυτό του.
3. Είναι σημαντικό όλη η οικογένεια να καλλιεργήσει ένα πνεύμα αποδοχής όλων των ανθρωπίνων «σχημάτων» και να μην υπάρχουν χαρακτηρισμοί με βάση τη φιγούρα κάποιου «χοντρή», «αδύνατη», «Κεφτές» κτλ. Καλό είναι να μην χρησιμοποιούνται για να μιλήσουμε για άλλους.
4. Εξηγήστε στο παιδί ότι κατά τη διάρκεια της εφηβείας είναι φυσιολογικό να παίρνει βάρος και να αλλάζει το σώμα του.
5. Να τρώτε όλοι μαζί όποτε αυτό είναι δυνατό, γιατί έτσι ενισχύονται οι οικογενειακοί δεσμοί και μπορείτε να ελέγξετε τη συμπεριφορά του παιδιού σας, εάν δηλαδή τρώει πάρα πολύ ή πολύ λίγο. Ωστόσο μην το κριτικάρετε γιατί απλούστατα θα σηκωθεί να φύγει από το τραπέζι.
6. Σε μικρότερη ηλικία καλό είναι να μην σχετίζετε την απόλαυση και την παρηγοριά με το φαγητό. Μην λέτε στο μικρό παιδί «Μην κλαις θα σου πάρω παγωτό», «Θα φας γλυκό εάν διαβάσεις» και άλλες τέτοιες υποσχέσεις. Καλύτερα να πείτε «Πάμε στο πάρκο», «Πάμε σινεμά».
7. Να μάθετε στο παιδί του να εκφράζει τα συναισθήματά του και να μην τα καταπνίγει. Καλό είναι να μην ασκείτε κριτική για το εάν πρέπει ή δεν πρέπει να νιώθει όπως νιώθει, αφήστε το να εκφραστεί και να βιώσει πλήρως ότι νιώθει για να μπορέσει αργότερα να μην συνδέει το φαγητό με κάτι συναισθηματικό.
8. Να υπάρχουν πάντα υγιεινές τροφές στο σπίτι σας και εάν βλέπετε ότι ξεκινάει μια κρίση βουλιμίας προσπαθήστε να τραβήξετε την προσοχή του παιδιού σας. Προτείνετε να πάτε μια βόλτα ή να δείτε μια ταινία μαζί. Ίσως αυτό θα προλάβει την βουλιμική κρίση.
Ωστόσο, παρόλες τις σημερινές ιδέες και συμβουλές είναι πολύ σημαντικό να αναζητήσετε βοήθεια από ειδικό. Μην το παίρνετε πάνω σας και μην προσπαθήσετε να «κουκουλώσετε» το πρόβλημα γιατί συνήθως από τέτοια κουκουλώματα οδηγούνται τα παιδιά μας σε τέτοιου είδους προβλήματα.
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
ΠΗΓΗ: www.onmed.gr , Mothersblog.gr