Τι χρειάζονται να ακούσουν από τους συζύγους τους οι μητέρες παιδιών με αναπηρία
Οι μητέρες παιδιών με αναπηρία συχνά πρέπει να τα βγάλουν πέρα με το άγχος και διαφορετικές δυσκολίες από τους συζύγους τους.Είναι δύσκολο για μας τους συζύγους να δείξουμε τον πόνο μας και την απογοήτευσή μας με παρόμοιους τρόπους.Ωστόσο,τα έχουμε αυτά τα συναισθήματα.
Να τι θέλω να πω στην εκπληκτική μου σύζυγο, Μπέκυ:
Ξέρω πόσο απογοητευμένη νιώθεις,όταν η οικογένεια και οι φίλοι μας δεν καταλαβαίνουν γιατί η 7 χρονη κόρη μας, Σοφία, δεν μπορεί να πάει στην τουαλέτα και ακόμα φοράει πάνες και πόσο εξουθενωτικό είναι να πρέπει να της τις αλλάζουμε στο πάτωμα μιας τουαλέτας εστιατορίου. Ξέρω πόσο αδύναμη νιώθεις με το να ξυπνάς μέσα στη νύχτα,επειδή πάλι η Σοφία δεν κοιμάται όλη τη νύχτα και δεν θέλεις να με ξυπνήσεις ,γιατί πρέπει να πάω στη δουλειά νωρίς το πρωί.
Ξέρω πόσο μόνη πρέπει να νιώθεις,όταν είμαι στη δουλειά και εσύ μένεις πίσω να αντιμετωπίσεις ξεσπάσματα,χτυπήματα,τσιρίγματα,τράβηγμα μαλλιών και φτυσίματα,πράγματα που φυλάει ειδικά για σένα.
Ξέρω πόση ματαίωση πρέπει να νιώθεις,όταν μια απλή επίσκεψη στο μανάβικο καταλήγει σε αμέτρητες συγγνώμες σ’όλους τους γύρω σου,όταν η Σοφία τους αρπάζει και τους φτύνει.
Ξέρω πόσο άδεια πρέπει να σε αφήνει η αίσθηση να λες εκατοντάδες φορές το ‘’σ’αγαπώ’’ για να λάβεις ως αντάλλαγμα πίσω μόνο ένα.
Ξέρω πόσο εκνευριστικό είναι να φτιάχνεις τηγανίτες για πρωινό, μεσημεριανό και βραδυνό για τη Σοφία και συνέχεια να ακούς την ίδια φράση να επαναλαμβάνει.
Ξέρω πόσο έλλειψη αγάπης νιώθεις, όταν γυρίζω σπίτι και δεν περνάω χρόνο μαζί σου να πούμε πράγματα δικά μας.
Τα ξέρω όλα αυτά γιατί κι εγώ τα νιώθω. Προσπαθώ πολύ να είμαι δυνατός για χάρη σου, όταν νιώθεις αδύναμη γιατί δε θέλω να σε απογοητεύσω αλλά τελικά βγαίνει σαν αναισθησία. Όλον αυτόν τον καιρό,νόμιζα ότι έπρεπε να είμαι δυνατός αλλά με έχεις διδάξει κάτι πολύ πιο σημαντικό. Η δύναμη προκύπτει από το να είσαι ευάλωτος,ένα χαρακτηριστικό που βαθιά παλεύω μέσα μου.Όταν είμαι απασχολημένος να είμαι δυνατός,χάνω την ευκαιρία να ενωθώ μαζί σου στη θλίψη.
Και οι δυο γνωρίζουμε ότι η Σοφία έχει πολλά υπέροχα χαρακτηριστικά.Ωστόσο,πιστεύω ότι υπάρχουν και ώρες θλίψεις και στεναχώριας γιατί το παιδί μας δεν ανήκει στο μέσο όρο παιδιών.Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να βλέπεις άλλη μια μέρα γενεθλίων να περνάει για τη Σοφία και να μην παρατηρείς την πρόοδο που θα λαχταρούσαμε να έχει κάνει.
Θέλω να ενωθώ μαζί σου στον πόνο ,ώστε να μην τον περνάς μόνη σου.Σε χρειάζομαι και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.Συγγνώμη που δεν μπορώ να εκφραστώ και να σου δείξω καλύτερα το ποιος είμαι.Απλά θελώ να ξέρεις ότι ξέρω.
Μ.Λ.