Στέφανος Διαμαντής: Το όνειρο φτάνει στο Ρίο
Πολλές φορές πιστεύουμε ότι μια δυσκολία ή μια κακοτυχία μπορεί να μας στερήσει τα όνειρα και άλλοι πιστεύουν ότι τίποτα δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στο να κάνουν αυτό που αγαπούν. Ο Στέφανος Διαμαντής ανήκει στη δεύτερη κατηγορία και έχοντας βάλει στόχο τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, προετοιμάζεται με όλες του τις δυνάμεις να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα.
Ξεκίνησε να παίζει τένις από οκτώ χρονών. Ένα ατύχημα στα 19 του χρόνια είχε σαν αποτέλεσμα να του προκαλέσει δυσλειτουργία στα κάτω άκρα και έτσι θα έπρεπε να σταματήσει να παίζει τένις. Αυτό όμως ήταν κάτι που ο ίδιος δεν μπορούσε να δεχθεί και έτσι ξεκίνησε να αγωνίζεται με αμαξίδιο. Η αρχή έγινε το 2011 και στο δεύτερο μόλις τουρνουά συμμετείχε, ήταν και ο νικητής. Φέτος, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά (2013-2014) αναδείχτηκε από τον ΠΣΑΤ μέλος της καλύτερης ομάδας αθλητών με αναπηρία (Εθνική τένις με αμαξίδιο).
Στέφανε καλώς ήλθες στην παρέα του Sportsfeed.gr.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση.
Δυο συνεχόμενες χρονιές μέλος της κορυφαίας ομάδας ΑμεΑ. Πως νιώθεις;
Είμαι πολύ χαρούμενος και η χαρά μου είναι διπλή γιατί για πρώτη φόρα ήμουν και υποψήφιος σαν αθλητής της χρονιάς παρα την ένατη θέση. Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεσαι εκεί γιατί φαίνεται η εξέλιξη αλλά και η διάρκεια μέσα στον χρόνο. Σημαντικό ακόμα είναι ότι μέσω τέτοιον εκδηλώσεων και πόσο όταν μιλάμε για την ψηφοφορία των αθλητικογράφων να σε αναγνωρίζουν ή ακόμα και να σε γνωρίζουν καλύτερα. Αυτό σε γεμίζει διάθεση προσδοκίες αλλά και βάρος γιατί πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε ακόμα περισσότερο για να εξελιχτώ και να παραμείνω ανάμεσα στους κορυφαίους αθλητές.
Με το Γιώργο Λαζαρίδη έχετε εξελιχθεί σε πολύ καλό δίδυμο.
Με το Γιώργο αλλά και το Μήνο (Σταμάτη) είμαστε μια αξιόλογη ομάδα. Ο καθένας έχει δικά του χαρακτηριστικά και αλληλοσυμπληρώνουμε ο ένας τον άλλο. Με το Γιώργο όπου παίζουμε μαζί φέρνουμε επιτυχίες και παλεύουμε και οι δυο με τον ίδιο ζήλο για την πρωτιά. Επαναλαμβανόμενο γεγονός παύει να είναι σύμπτωση. Είμαστε καλή ομάδα και αυτό είναι γεγονός, ελπίζω και εύχομαι το 2015 να πάμε σε περισσότερα τουρνουά μαζί και να κερδίσουμε ακόμα περισσότερες πρωτιές, την πρόκριση στο Ρίο και γιατί όχι και για τρίτη συνεχόμενη φόρα τον τίτλο της κορυφαίας ομάδας της χρονιάς από τον ΠΣΑΤ.
Επόμενοι στόχοι;
Ξεκινώ αγωνιστικά το 2015 με το πανελλήνιο πρωτάθλημα αρχές Φεβρουαρίου (06-08.02). Είναι αρκετά νωρίς βεβαία γιατί δεν θα είναι κανένας αθλητής καλά προετοιμασμένος λόγο καιρικών συνθηκών. Αλλά εμείς θα αγωνιστούμε και ο καθένας θα προσπαθήσει να κατακτήσει τον σημαντικότερο εντός συνόρων τίτλο. Από το πανελλήνιο πρωτάθλημα θα αρχίσουμε την δουλειά γα να πάρουμε την πρόκριση αλλά και να διεκδικήσουμε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία στο παγκόσμιο κύπελλο εθνικών ομάδων που θα διεξήχθη στην Τουρκία. Αρχικά θα παίξουμε στα προκριματικά με την Εθνική ομάδα τέλη Μαρτίου (24-28/3) και αφού κερδίσουμε την πρόκριση θα παίξουμε στα τελικά του παγκόσμιου κυπέλλου στο τένις με αμαξίδιο στα τέλη Μαΐου (25-31.05). Σε προσωπικό επίπεδο έχω την οικονομική δυνατότητα να συμμετάσχω σε πέντε τουρνουά με το πρώτο να είναι στο Ισραήλ αρχές Μαΐου.
Οικονομική στήριξη υπάρχει;
Από το κράτος και την ομοσπονδία δυστυχώς η στήριξη είναι ελάχιστη και μόνο για την εκπροσώπηση της χώρας μας. Ο αθλητικός σύλλογος που ανήκω μου παρέχει μόνο τη ιδιότητα του αθλητή και τίποτε άλλο. Αλλά έχω τη στήριξη από ιδιωτική πρωτοβουλία όπως από τον Ροταριανό όμιλο Κηφισιά Πολιτεία που με στηρίζει οικονομικά για την κάλυψη κάποιων τουρνουά και ελπίζω να συνεχιστεί αυτό γιατί είναι πολύ βασικό για την συνέχιση της προσπάθειας μου για συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς αγώνες του Ρίο. Εκτός από οικονομική στήριξη έχω και άλλους ανθρώπους που με στηρίζουν υλικά και ψυχολογικά όπως είναι ο προπονητής μου στο γυμναστήριο, ο Γιώργος Βαβέτσης, ο ομοσπονδιακός προπονητής Γιώργος Κόντος που δουλεύουμε μαζί, η Wilson Γλυφάδας και προσωπικά ο Σταύρος Αδαμαντιάδης. Όλοι τους, ο καθένας με το δικό του τρόπο είναι πολύ σημαντικός στην προσπάθεια μου. Βέβαια καλό θα ήταν να υπάρξουν και άλλοι υποστηρικτές της προσπάθειας καθώς έχω εξασφαλίσει την συμμετοχή μου σε πέντε τουρνουά αλλά οι ανταγωνιστές μου στο παγκόσμιο στερέωμα πηγαίνουν σε 15. Φανταστείτε με 4 με 5 τουρνουά που συμμετέχω είμαι στην 112η θέση. Με τις επιτυχίες που έχουμε φέρει μας μαθαίνει ο ο κόσμος και αυτό είναι σημαντικό για να υπάρξει στήριξη. Βασικό είναι και η προβολή των προσπαθειών μας κάτι που δυστυχώς γίνεται μόνο από την σελίδα σας. Να είστε σίγουροι πάντως πως με τους συναθλητές μου στην ΕΘνική Γιώργο Λαζαρίδη και Μίνω Σταμάτη που και πάλι θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο.
Γιατί τό τένις με αμαξίδιο είναι ξεχωριστό;
Καταρχήν, προσφέρει πλούσιο θέαμα και ανταγωνισμό όπως αυτό των αθλητών χωρίς αναπηρία. Η μόνη διάφορα είναι ότι εμείς έχουμε το δικαίωμα να σκάσει και δεύτερη φορά η μπάλα. Τένις έπαιξα και όρθιος σε αρκετά υψηλό επίπεδο και τώρα παίζω και με αμαξίδιο σας διαβεβαιώ είναι το ίδιο όμορφο και δύσκολο. Όταν γίνονται τα γκραν σλαμ των αρτιμελών συγχρόνως διεξάγονται και τα αντίστοιχα γκραν σλαμ των αναπήρων. Τα έπαθλα εξίσου μεγάλα άρα και ο ανταγωνισμός. Οπότε εύκολα καταλαβαίνετε ότι σε πέντε τουρνουά που συμμετέχω ολόκληρο το χρόνο, δεν μπορώ να συναγωνιστώ αθλητές που φτάνουν να αγωνίζονται σε 20!
Είσαι φοιτητής στο ΤΕΙ Αθηνών στο τμήμα πολιτικών έργων υποδομής. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι φοιτητής και ταυτόχρονα να κάνεις πρωταθλητισμό;
Κάποιος που έχει κάνει πρωταθλητισμό γνωρίζει ότι ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος, πόσο μάλλον να είσαι και φοιτητής. Είναι στον χαρακτήρα μου όταν βάζω κάποιο στόχο να τον ολοκληρώνω. Θελω μέσα από τα εφόδια που θα αποκτήσω από τη σχολή μου να προσπάθήσω να αλλάξω κάποια πράγματα στη χώρα μας, όσον αφορά στην προσφασιμότητα των ΑμεΑ σε δημόσιους χώρους.
Το μήνυμα σου για τη νέα χρονιά που έρχεται;
Να εκπέμπουμε όλοι περισσότερη θετική ενέργεια και να ξαναγίνουμε… ανθρώπινοι. Θα πρέπει να κυνηγάμε τους στόχους μας και να ακολουθούμε τα όνειρα μας μας. Το 2015 να είναι γεμάτο υγεία και δύναμη σε όλο τον κόσμο και οι δυσκολίες που υπάρχουν και προκύπτουν να μην μας πτοούν αλλά να μας πεισμώνουν. Όσον αφορά στους ΑμεΑ, θα πρέπει να φτιαχτούν πολλά για την πρόσβαση στους δημόσιους χώρους. Το γεγονός όμως ότι είμαστε πίσω σε αυτόν τον τομέα, δεν πρέπει να φοβίζει τα άτομα με αναπηρία.Πρέπει ναβγουν έξω από το σπίτι τους, να σπουδάσουν, να κάνουν αθλητισμό να ζήσουν τη ζωή.
Και ένα τελευταίο. Θα ήθελα πολύ να μη μας θυμούνται, εμάς τους αθλητές με αναπηρία μόνο στα… βραβεία.