Νέες γενετικές οδούς και πιθανούς στόχους όσον αφορά στη θεραπεία της ψωρίασης, εντόπισε έρευνα του University of Michigan.
Ειδικότερα, ο Dr. James T. Elder, από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, δήλωσε ότι υπάρχουν πολλά γονίδια, το καθένα με σχετικά μικρή επίδραση. Αυτά τα γονίδια σε συνδυασμό με το περιβάλλον οδηγούν ανθρώπους στην εμφάνιση ψωρίασης. Η έρευνα εντόπισε 16 ακόμα γενετικούς δείκτες ανεβάζοντας το σύνολο σε 63 δείκτες, που συνδέονται με τη νόσο.
Οι ερευνητές εστίασαν στο γονιδίωμα και συνέκριναν συχνότητα γενετικών ποικιλομορφιών ανθρώπων με ψωρίαση και ανθρώπων χωρίς τη νόσο και εξέτασαν στοιχεία 8 διαφορετικών ομάδων, από δείγμα 39.000 ανθρώπων.
Η έρευνα εστίασε σε συμμετέχοντες ευρωπαϊκής καταγωγής και στους τόπους που ήδη έχουν εντοπιστεί και ανακάλυψε 2 σημαντικές οδούς περιλαμβανομένων των γονιδίων IL-23 και HLA.
Οι τρέχουσες αγωγές για την ψωρίαση εστιάζουν μόνο σε περίπου 5% των γονιδίων που έχουν εντοπιστεί μέχρι τώρα.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature communications.
Η ψωρίαση είναι μια κοινή, μη μεταδοτική, αυτοάνοση νόσος που επηρεάζει μέχρι και το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η ψωρίαση κατά πλάκας είναι η πιο κοινή μορφή της νόσου και εμφανίζεται ως ερυθρές επηρμένες πλάκες που καλύπτονται με ένα αργυρόχρωμο στρώμα φολίδων (συσσωρευμένα νεκρά κύτταρα του δέρματος).
Η ψωρίαση δεν είναι απλά ένα αισθητικό πρόβλημα, αλλά μια επίμονη, χρόνια, και μερικές φορές οδυνηρή ασθένεια, η οποία επηρεάζει την υγεία και την ποιότητα ζωής σε καθημερινή βάση. Μέχρι και το 30% των ασθενών με ψωρίαση έχουν ή θα αναπτύξουν ψωριασική αρθρίτιδα, στην οποία επηρεάζονται επίσης οι αρθρώσεις.
Η ψωρίαση συνδέεται επίσης με άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως ο διαβήτης, οι καρδιακές παθήσεις και η κατάθλιψη.
ΠΗΓΗ: www.onmed.gr