Η κατάθλιψη στην εφηβεία είναι δυστυχώς μια αρκετά συχνή κατάσταση που πολλές οικογένειες καλούνται να αντιμετωπίσουν.
Δυστυχώς στην Ελλάδα βλέπουμε ακόμη και μορφωμένους ανθρώπους να θεωρούν το θέμα ταμπού και να αρνούνται να βοηθήσουν τα παιδιά τους με τον σωστό τρόπο.
Ας δούμε μερικά συμπτώματα που υποδεικνύουν την ύπαρξη καταθλιπτικής διαταραχής στον έφηβό μας κάτι που αν ισχύει πράγματι θα πρέπει να μας οδηγήσει στον ειδικό και όχι σε συναισθήματα ντροπής.
•Έλλειψη ικανοποίησης ακόμη και για τα πράγματα που του άρεσαν πριν.
•Κλείσιμο στον εαυτό του, απομόνωση από φίλους και γνωστούς, δυσκολία στην επικοινωνία -λέει ότι «δεν τον καταλαβαίνουν» ή «δεν τον ενδιαφέρουν πια».
•Ασυνήθιστη κούραση, συνεχής ανία, έλλειψη δραστηριοτήτων και παθητικότητα -σα να τα βλέπει πλέον όλα άσκοπα ή μάταια.
•Κατά περιόδους αντιδράσεις τρομερού εκνευρισμού, θυμού, εχθρότητας.
•Αίσθημα ενοχής και έλλειψη εκτίμησης για τον εαυτό του.
•Έντονη αντίδραση στην κριτική και στην απόρριψη -υπερευαισθησία.
•Συχνές διαμαρτυρίες για πόνους σε διάφορα σημεία και ψυχοσωματικές μικροενοχλήσεις.
•Πτώση βαθμολογίας και επιδόσεων.
•Μειωμένη συγκέντρωση σε σύγκριση με το παρελθόν.
•Άρνηση να πλυθεί και να κάνει μπάνιο.
•Διαταραχές στον ύπνο -κοιμάται άσχημα, έχει αϋπνίες και δεν είναι ικανός/ή να σηκωθεί το πρωί.
•Κάνει κακές σκέψεις και λέει ότι δεν τον/την ενδιαφέρει η ζωή.
Συνήθως η κατάθλιψη γεννιέται όταν κάτι απότομο και επώδυνο συνέβη στην ζωή του εφήβου. Τέτοιες καταστάσεις απότομων αλλαγών είναι ο βίαιος χωρισμός των γονιών, ένα σοβαρό πρόβλημα ασθένειας ή ο θάνατος κάποιου αγαπημένου ατόμου στην οικογένειά σας, τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που επηρεάζουν τη ζωή όλων ή αν συμβεί κάποια άλλη απότομη αλλαγή στη ζωή του παιδιού (αν χάσει ένα αγαπημένο του φίλο, αν αλλάξει σχολείο, αν χωρίσει από το αγόρι ή αντίστοιχα από το κορίτσι του κ.λ.π.).
Μετά από τέτοιες καταστάσεις να είστε πιο παρατηρητικοί με τον έφηβό σας και να προσπαθείτε να του μιλάτε ακόμη και αν σας απομακρύνει με τη στάση του. Είναι μια δύσκολη περίοδος και το παιδί σας δεν θέλει να βλέπει ότι είστε θυμωμένος ή απελπισμένος μαζί του. Αντιθέτως τα παιδιά χρειάζονται μια σταθερότητα από εμάς για να νιώσουν ασφάλεια και να αντιμετωπίσουν τις όποιες δυσκολίες.
Παράλληλα λοιπόν με τη βοήθεια του ειδικού, ως γονέας μπορείτε να:
1. Συζητάτε με το παιδί σας για ότι το απασχολεί
2. Μην είστε επικριτικός όταν σας μιλάει, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να νιώσει απόρριψη!
3. Να είστε τρυφερός σωματικά
4. Να μην τον αφήνετε να απομονώνεται: να πηγαίνετε βόλτες, να κάνετε μαζί του πράγματα που του αρέσουν.
5. Να τονώνετε την αυτοπεποίθησή του και να τρέφετε την αποδοχή του εαυτού του: οι έφηβοι είναι πολύ αυστηροί με τον εαυτό τους και ευαίσθητοι στην κριτική των άλλων, εσείς λοιπόν δράστε εξισορροπητικά όσο μπορείτε.
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια – Blog: psuxis-logos.blogspot.gr , www.mothersblog.gr