Δεν πέρασε. Ποτέ δεν θα «περάσει». Ναι, ξέρω, αυτή η σκέψη είναι καταθλιπτική. Όμως, είναι τόσοι πολλοί αυτοί που με ρωτάνε «Είσαι καλύτερα τώρα;». Όμως, αυτή δεν είναι πραγματικά μία ερώτηση αλλά μία δήλωση. Σαν να μου λένε ότι είμαι καλύτερα τώρα.
Οι γιατροί είναι πραγματικά καλοί σε αυτό, προσπαθούν να με πείσουν ότι αισθάνομαι καλύτερα και πως όλα είναι υπό έλεγχο. Και αυτό επειδή έτσι διευκολύνονται πολλοί. Επειδή έκανα αφαίρεση των οργάνων που είχαν προσβληθεί από καρκίνο, όλοι πιστεύουν ότι τώρα είμαι καλά.
Όμως, η πικρή αλήθεια είναι πως όχι. Ο καρκίνος δεν πέρασε και ποτέ δεν θα περάσει. Τα συμπτώματα ίσως βελτιωθούν και ίσως να ξεπεραστούν και εντελώς. Ωστόσο, ο καρκίνος είναι πάντα εκεί. Ως ανάμνηση, ως πόνος χωρίς όνομα, ως ανησυχία στο πίσω μέρος του μυαλού.
Ας αφήσουμε στην άκρη τον καρκίνο (ναι, ξέρω, αυτή η δήλωση είναι περίεργη). Όταν πάσχεις από αυτοάνοσο νόσημα, δίνεις μία μακροχρόνια μάχη. Είναι ένας καθημερινός αγώνας, με εξάρσεις και υφέσεις. Κάποιες φορές αυτό σε κουράζει και άλλες φορές είναι μία μακρινή σκέψη, κάτι που ούτε καν ανιχνεύεται.
Η αυτονοσία μοιάζει πολύ με τον καρκίνο σε αυτό. Εξάρσεις, υφέσεις, θεραπεία και πάλι από την αρχή. Όταν βγαίνει η διάγνωση και αντιλαμβάνεσαι τη βαρύτητά της, βιώνεις εξάρσεις, υφέσεις κα αβεβαιότητα. Σου αλλάζει τη ζωή για πάντα. Η ζωή δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια όταν βιώνεις κάτι τόσο έντονο.
Άρα, τι κάνεις όταν αντιμετωπίζεις κάτι τέτοιο που δεν ξεπερνιέται ποτέ; Ζεις… την κάθε μέρα με κουράγιο και επιμονή και προσπαθείς να μην αφήσεις το θυμό να σε κατακλύσει. Έχω θυμώσει και παλεύω καθημερινά με αυτό.
Όχι γιατί σκέφτομαι «Γιατί σε εμένα;» αλλά γιατί συνειδητοποιώ ότι αισθάνομαι πραγματικά μόνη. Η μοναξιά είναι βαθιά και με κάνει να αναθεωρώ κάθε μου προτεραιότητα. Ωστόσο, είμαι ευγνώμων γι’ αυτή τη συνειδητοποίηση.
Έχω καταλάβει πως η μόνη πραγματική βοήθεια έρχεται από μέσα σου και συνδέεσαι με κάτι ανώτερο από εσένα. Με το σύμπαν, τη φύση, το Θεό.
Επομένως, παρόλο που αυτή η σκέψη δεν θα φύγει ποτέ, πιστεύω ότι όλα γίνονται για ένα λόγο. Για να καταλάβουμε πού πρέπει να στραφούμε. Για να γίνουμε καλύτεροι από ό,τι ήμασταν.
Ή, ίσως να πρόκειται απλώς για μία φάρσα που σκάρωσε το σύμπαν εναντίον μας και να μην σημαίνει τίποτα.
*Αποποίηση ευθύνης: Στην τελευταία μου δήλωση προσπάθησα να κάνω χιούμορ και να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα.
Επιμέλεια κειμένου Σωτηριάδου Χριστίνα
Πηγή κειμένου και εικόνας- themighty.com