Μου πήρε αρκετό καιρό μέχρι να βγει η διάγνωση ότι βρίσκομαι στο αυτιστικό φάσμα. Οι ειδικοί δεν συμφωνούσαν ότι βρίσκομαι στο φάσμα μέχρι τότε που ήμουν στην Έκτη τάξη. Ακόμη και μετά, η διάγνωση είχε απορριφθεί για λίγα ακόμη χρόνια, μέχρι που βγήκε επίσημα όταν ήμουν 15 ετών. Παρόλο που θα ήθελα να είχα λάβει βοήθεια και από πιο νωρίς, μπορώ στα σίγουρα να κατανοήσω γιατί τους πήρε τόσο πολύ χρόνο να βγάλουν τη διάγνωση. Είχα μάθει τρόπους να αμύνομαι και ήμουν σαν τους άλλους. Εντάξει, τουλάχιστον ως ένα βαθμό.
Σίγουρα υπήρχαν στιγμές που φαινόταν ότι είχα κάποιο πρόβλημα στη συμπεριφορά μου. Για παράδειγμα, στην Πέμπτη τάξη φερόμουν σαν σκύλος και στην Έκτη κρυβόμουν κάτω από τα τραπέζια. Παρόλα αυτά, είχα καταφέρει να διατηρήσω τη βαθμολογία μου στα μαθήματα υψηλή (παρόλες τις πολλές εκρήξεις θυμού). Αντί να κατανοήσω τη σχολική ύλη, την απομνημόνευα. Αυτό το έκανα μέχρι τις τάξεις του Γυμνασίου αλλά μετά δεν μπορούσα πλέον γιατί δεν ήταν δυνατό να τα θυμάμαι όλα.
Αφού έλαβα τη διάγνωσή μου, συνέχιζα να πιέζω τον εαυτό μου. Προσπαθούσα σκληρά. Μπορώ να οδηγήσω (σε ορισμένους δρόμους). Έχω δουλειά (μερικής απασχόλησης). Επίσης, πηγαίνω στο σχολείο (μπορώ μόνο μία τάξη τη φορά).
Ίσως, όμως, παρόλα αυτά, να κατάφερα πολύ καλά να κρύψω τη διαφορά μου. Το λέω αυτό επειδή, πολλές φορές, οι άλλοι νευριάζουν μαζί μου με πράγματα που προσπαθώ να κάνω. Από το να προσπαθώ να αναγνωρίσω τον τόνο της φωνής του άλλου μέχρι να βαριέμαι πάρα πολύ να κάνω κάτι. Με έχουν λοιπόν κρίνει άδικα για τα προβλήματά μου. Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω πως πολλές φορές οι άλλοι ξεχνούν ότι βρίσκομαι στο φάσμα του αυτισμού.
Μην με παρεξηγήσετε. Είμαι πολύ χαρούμενη που μπορώ να καταφέρω τόσα πολλά. Όμως έχω προσπαθήσει τόσο πολύ και συνεχίζω ακόμη και σήμερα. Και θέλω οι άλλοι να το θυμούνται αυτό: όταν τους λέω ότι περνάω δύσκολα, δεν προσπαθώ να βρω τρόπο διαφυγής.
Επιμέλεια κειμένου Σωτηριάδου Χριστίνα
Πηγή κειμένου και εικόνας themighty.com