Κατά την εφηβική ηλικία, το παιδί αναζητά την ταυτότητά του και επιδιώκει την ανεξαρτησία του. Συχνά λοιπόν παρατηρούμε τον έφηβο να γίνεται ανυπάκουος, να αντιμιλά ή ακόμη και να έχει επιθετική συμπεριφορά.
Ποια πρέπει να είναι η στάση των γονιών απέναντι σε μία τέτοια συμπεριφορά; Πώς πρέπει να χειριστούν το θυμό και την άρνηση του παιδιού;
Όπως αναφέρει η ψυχολόγος- οικογενειακή σύμβουλος κυρία Χρύσα Βαλαμουτοπούλου (www.efiveia.gr) είναι καλό να αναρωτηθούμε τι θέλει να καταφέρει ο έφηβος μέσα από αυτή τη στάση του. Είναι καλό να κατανοήσουμε ότι με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να δοκιμάσει τα όρια της οικογένειας και να δει πόση ισχύ έχει η παρουσία του μέσα στην οικογένεια. Συνεπώς, αυτό αποτελεί ένα φυσιολογικό μέρος της διαδικασίας της ανάπτυξης.
Έπειτα, είναι σημαντικό να εντοπίσουμε ποια είναι η συμπεριφορά εκείνη που δεν είναι αποδεκτή εκ μέρους μας. Στην περίπτωση που ο έφηβος εκδηλώνει πολλές μη αποδεκτές συμπεριφορές, τότε προτείνουμε να τις ιεραρχήσει ο γονέας από τις περισσότερο σοβαρές έως τις λιγότερο. Κάπως έτσι, θα μπορέσει ευκολότερα να οργανωθεί κι ο ίδιος ως προς τη διαχείριση της κατάστασης.
Εν συνεχεία, είναι σημαντικό να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας προτού δράσει. Δηλαδή, αν έχετε θυμώσει πολύ από το αντιμίλημα του παιδιού σας, καλό είναι να μην πράξετε κάτι παρορμητικά. Πάρτε τον χρόνο σας, εν ανάγκη μπορείτε να κάνετε αναπνευστική χαλάρωση αν χρειαστεί και κατόπιν να του ζητήσετε να μιλήσετε ήρεμα. Είναι χρήσιμο να θυμάστε πως ό,τι δίνετε, θα πάρετε πίσω. Ένας γονέας που αντιδρά σπασμωδικά, επιπλήττει κι είναι τιμωρητικός, θα καταφέρει να έχει έναν έφηβο ο οποίος θα είναι συνεχώς θυμωμένος, εναντιωματικός και πολλές φορές ανεξέλεγκτος.
Κατόπιν, αφού η κατάσταση έχει ηρεμήσει, μπορούμε να προσεγγίσουμε τον έφηβο και να του ζητήσουμε να επικοινωνήσουμε αυτό που έχει συμβεί. Μπορούμε να του πούμε πως αισθανόμαστε με αυτή τη συμπεριφορά του και να του ζητήσουμε να μας πει κι εκείνος πως νιώθει και τί τον κάνει να καταφεύγει σε αυτήν. Μπορούμε έτσι μαζί να ανακαλύψουμε τι μπορεί να πυροδοτεί περισσότερο τη σύγκρουση μεταξύ μας, κι έτσι μαζί να προσπαθήσουμε για την αλλαγή. Σε περίπτωση που εκείνος αρνηθεί να συζητήσει, δεν επιμένουμε. Όμως, σύντομα τον επαναπροσεγγίζουμε όταν πάλι το κλίμα της συνάντησης θα είναι ευνοϊκό.
Να θυμάστε πως μερικές φορές, η λύση δεν έρχεται άμεσα και πώς ο χρόνος είναι εκείνος που θα δείξει ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Από τη δική σας πλευρά, είναι σημαντικό, να έχετε σταθερή μη δεκτική στάση απέναντι στο αντιμίλημα, να είστε συντονισμένοι ως γονείς με αυτή τη στάση και φυσικά να επικοινωνείτε τα συναισθήματα σας με τον έφηβο.
Να είστε σίγουροι, πώς ακόμη κι αν δείχνει ότι δεν τον ενδιαφέρει πώς αισθάνεστε, κατά βάθος αυτό δεν αληθεύει.
ΠΗΓΗ: www.mothersblog.gr ΚΑΙ www.efiveia.gr