Τέλος στον μύθο ότι η οστεοαρθρίτιδα είναι μια αναπόφευκτη ασθένεια που έρχεται με την πάροδο των ετών βάζει μια νέα βρετανική επιστημονική μελέτη.
Σύμφωνα με τα νέα ευρήματα που δημοσιεύουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σάρρεϋ στην επιθεώρηση Nature Reviews Rheumatology, υπάρχει μια σημαντική σχέση ανάμεσα στον μεταβολισμό και στην οστεοαρθρίτιδα και οι μεταβολικές αλλαγές που οδηγούν στις οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις επηρεάζονται συχνά από τις συνήθειές μας, επομένως αποτελούν τροποποιήσιμο παράγοντα κινδύνου.
Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κακή διατροφή και η καθιστική ζωή εκκινούν μια αλυσιδωτή αντίδραση καταστροφική για τις αρθρώσεις.
Αρχικά, προκαλούν μεταβολικές αλλαγές που πυροδοτούν τον γενετικό επαναπρογραμματισμό των κυττάρων των αρθρώσεων, επηρεάζοντας τον τρόπο με τον οποίο τα κύτταρα παράγουν ενέργεια, αφού τα «αναγκάζουν» να απελευθερώνουν υπερβολικά μεγάλες ποσότητες γλυκόζης. Η γλυκόζη, όταν δεν αξιοποιείται για την παραγωγή ενέργειας, μετατρέπεται σε γαλακτικό οξύ, το οποίο δύσκολα αποβάλλεται από το σώμα. Τα μη φυσιολογικά επίπεδα του οξέος στο σώμα οδηγούν με τη σειρά τους σε φλεγμονή στον χόνδρο των αρθρώσεων, δυσχεραίνοντας την κίνηση και προκαλώντας πόνο.
Σχολιάζοντας τα νέα ευρήματα, ο βασικός συντάκτης της νέας μελέτης, Άλι Μομπασέρι, καθηγητής μυοσκελετικής φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σάρρεϋ, αναφέρει: «Για πολύ καιρό η οστεοαρθρίτιδα ήταν γνωστή ως “ασθένεια της φθοράς” και ως αναπόσπαστο κομμάτι της γήρανσης. Ωστόσο, αποδεικνύεται πως αυτό δεν ισχύει, αφού μάθαμε ότι είναι δυνατό να την ελέγξουμε και να την προλάβουμε».
Ο καθηγητής συμπληρώνει πως «είναι σημαντικό να μην υποτιμούμε ποτέ τη σημασία της υγιεινής διατροφής και του υγιεινού τρόπου ζωής, καθώς οι παράγοντες αυτοί επηρεάζουν τα γενικότερα επίπεδα ευεξίας μας αλλά επίσης είναι δυνατό να αλλάξουν τη μεταβολική συμπεριφορά των κυττάρων, των ιστών και των οργάνων μας που οδηγεί σε σοβαρές ασθένειες».
Έτσι, ο συνδυασμός σωστής διατροφής και τακτικής σωματικής άσκησης, εκτιμούν οι ερευνητές, μπορεί να αναδειχθεί σε σημαντική «ασπίδα» ενάντια στη φθορά που μέχρι σήμερα θεωρούσαμε φυσιολογική απόρροια της προχωρημένης ηλικίας.
ΠΗΓΗ: www.onmed.gr