Όλες οι προτάσεις για το ασφαλιστικό που αφορούν στα Άτομα με Αναπηρία

Όλες οι προτάσεις για το ασφαλιστικό που αφορούν στα Άτομα με Αναπηρία 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Ε.Σ.Α.μεΑ.: Κατάθεση προτάσεων της Ε.Σ.Α.μεΑ. που αφορούν στα άτομα με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειές τους στο νομοσχέδιο με τίτλο «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας – Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.

Προς: – κ. Γ. Κατρούγκαλο, Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

 «Κατάθεση προτάσεων της Ε.Σ.Α.μεΑ. που αφορούν στα άτομα με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειές  τους στο νομοσχέδιο με τίτλο «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας – Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης»

Κοιν: Πίνακας Αποδεκτών

Κύριε Υπουργέ,

Η Ε.Σ.Α.μεΑ. εκφράζει την βαθιά και κατηγορηματική αντίθεσή της επί του νομοσχεδίου που δόθηκε στη δημοσιότητα με τίτλο «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας – Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης» και θεωρεί ότι με το εν λόγω νομοσχέδιο περιορίζονται και καταργούνται σημαντικά δικαιώματα και παροχές στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης για τα άτομα με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειές τους.

Είναι πεποίθησή μας πως αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί και να συγκροτηθεί ομάδα εμπειρογνωμόνων, με τη συμμετοχή της Ε.Σ.Α.μεΑ. και υπηρεσιακών παραγόντων, η οποία θα επεξεργαστεί σε βάθος και ολόπλευρα το σύνολο του νομοσχεδίου ως προς τις διατάξεις που αφορούν άμεσα ή έμμεσα στα άτομα με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειές τους. Με τον τρόπο αυτό θα επιτευχθεί το μέγιστο θετικό αποτέλεσμα γι’ αυτή την πολύ ευπαθή ομάδα του πληθυσμού.

Προτάσεις – Συμπληρώσεις – Τροποποιήσεις επί των άρθρων του νομοσχεδίου

Άρθρο 4: Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΚΑΣ)

Προτείνουμε η παρ. 1 περ. α  να τροποποιηθεί ως εξής:

«α. Στους συνταξιούχους με αναπηρία το ΕΚΑΣ χορηγείται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 34 του ν. 3996/2011».

1. Στο τέλος των παραγράφων 1 α, β, γ, δ, ε, με τις οποίες τίθενται εισοδηματικά κριτήρια για τη χορήγηση του ΕΚΑΣ ζητούμε να αναφερθεί με σαφήνεια ότι σε αυτά τα εισοδηματικά κριτήρια δεν συμπεριλαμβάνονται τα πάσης φύσεως αναπηρικά επιδόματα, όπως εξωιδρυματικό επίδομα,  προνοιακά επιδόματα που αφορούν στην οικονομική ενίσχυση για την κάλυψη των αναγκών αναπηρίας, επίδομα απολύτου αναπηρίας, διατροφικό επίδομα νεφροπαθών τελικού σταδίου και μεταμοσχευμένων συμπαγών οργάνων καθώς και κάθε επίδομα που χορηγείται για την κάλυψη των αναγκών αναπηρίας.

2. Από την πρώτη σειρά του  πρώτου εδαφίου της περ. δ της παρ. 2 ζητούμε να διαγραφεί η λέξη «αναπηρίας» και στο τέλος του εδαφίου να συμπεριληφθεί η εξής πρόταση: «Οι ρυθμίσεις της προηγούμενης παραγράφου δεν ισχύουν για τους συνταξιούχους με αναπηρία»

Άρθρο 5: Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ανασφαλίστων Υπερήλικων.

Στην περ. β της παρ. 2  ζητούμε να αναφερθούν με διακριτό τρόπο τα επιδόματα αναπηρίας με την εξής φράση: (πχ. εξωιδρυματικό επίδομα παραπληγίας -τετραπληγίας, προνοιακά επιδόματα που αφορούν στην αναπηρία, επίδομα απολύτου αναπηρίας, διατροφικό επίδομα νεφροπαθών τελικού σταδίου και μεταμοσχευμένων συμπαγών οργάνων και πάσης φύσεως επιδόματα που χορηγούνται για τις ανάγκες της αναπηρίας).

2. Στο τέλος της περ. ζ της παρ. 1 ζητούμε να προστεθεί η εξής πρόταση: «Η παρ. ζ δεν εφαρμόζεται σε περίπτωση που ο δικαιούχος του επιδόματος είναι άτομο με αναπηρία».

Άρθρο 7. Εθνική Σύνταξη

1. Η αναλογική μείωση του ποσού της εθνικής σύνταξης βάσει του ποσοστού αναπηρίας του δικαιούχου αποτελεί κατάφωρη αδικία, αφού η Εθνική Σύνταξη χορηγείται για την κάλυψη αποκλειστικά των βιοτικών αναγκών και ουδεμία σχέση με την κάλυψη των αναγκών αναπηρίας. Η προβλεπόμενη αυτή μείωση που φτάνει έως και το 50% του αρχικού ποσού της Εθνικής Σύνταξης θα οδηγήσει σε ολοκληρωτική εξαθλίωση και πείνα τους συνταξιούχους με αναπηρία. Τέτοιου είδους ρυθμίσεις είναι αδιανόητες και έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με τις επιταγές της Διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, η οποία κυρώθηκε μαζί με το προαιρετικό της πρωτόκολλο από τη βουλή των Ελλήνων το 2012 και του Εθνικού μας Συντάγματος.

Η εν λόγω παράγραφος έρχεται σε ρητή αντίθεση με την παρ. 2 του άρθρου 6 του παρόντος κειμένου στην οποία αναφέρεται ρητά ότι «Η Εθνική Σύνταξη αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και δεν χρηματοδοτείται από ασφαλιστικές εισφορές, αλλά απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αρμόδιος για την καταβολή της εθνικής σύνταξης είναι ο ΕΦΚΑ του παρόντος.».

Η Ε.Σ.Α.μεΑ. δηλώνει την πλήρη αντίθεσή της σε αυτή την διάταξη και ζητάει να αντικατασταθεί με την εξής πρόταση: «Στους συνταξιούχους με αναπηρία ανεξαρτήτως ποσοστού αναπηρίας χορηγείται το 100% του ποσού που αντιστοιχεί στην Εθνική Σύνταξη  όπως αυτό ισχύει κάθε φορά». Η τελευταία πρόταση της παρ. 3 ζητάμε να αντικατασταθεί ως εξής: «Οι προσαρμογές αυτές δεν έχουν εφαρμογή σε όσουςσυνταξιοδοτούνται με βάση τις διατάξεις του ν. 612/77 είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές και ισχύουν κάθε φορά, ή με βάση τις διατάξεις που αναφέρονται στα πρόσωπα του τετάρτου εδαφίου της περίπτωσης α` της παραγράφου 1 των άρθρων 1 και 26 του π.δ. 169/2007 (ΦΕΚ 210 Α`) είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές, όπως ισχύουν κάθε φορά».

2. Στο τέλος της παρ. 4 ζητούμε να προστεθεί η ακόλουθη ρύθμιση: «Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες στην οικογένεια του θανόντος υπάρχει μέλος με αναπηρία (τέκνο, σύζυγος) με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω χορηγείται ολόκληρο το ποσό της Εθνικής Σύνταξης όπως αυτό ισχύει κάθε φορά»

3. Στο παρόν άρθρο μετά την παρ. 4 ζητούμε να αναφερθεί με διακριτό τρόπο ότι ισχύει η  διάταξη του άρθρου 5α του ν. 3232/2004, όπως έχει τροποποιηθεί με το άρθρο 26 παρ. 3 του ν. 4075/2012. Οι διατάξεις αυτές αφορούν στην μεταφορά της σύνταξης θανόντος γονέα σε τέκνα ορφανά και από δύο γονείς τα οποία είναι άτομα με βαριές αναπηρίες και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67%.

Άρθρο 8: Αναλογικό ποσό σύνταξης

Στο άρθρο 8 ζητούμε να προστεθεί η ακόλουθη διάταξη:

«α. Το τελικό ποσό του αναλογικού ποσού σύνταξης εφόσον αυτό αφορά σε άτομα με αναπηρία υπολογίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του κανονιστικού πλαισίου που διέπει τις συντάξεις αναπηρίας του ΙΚΑ  έως και τη δημοσίευση του παρόντος σε φύλλο  εφημερίδας της κυβερνήσεως. Από τις διατάξεις αυτές εξαιρούνται όσοι συνταξιοδοτούνται με βάση τις διατάξεις του ν. 612/77 είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές και ισχύουν κάθε φορά, ή με βάση τις διατάξεις που αναφέρονται στα πρόσωπα του τετάρτου εδαφίου της περίπτωσης α` της παραγράφου 1 των άρθρων 1 και 26 του π.δ. 169/2007 (ΦΕΚ 210 Α`) είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές, όπως ισχύουν κάθε φορά».

β. Το κατώτατο όριο σύνταξης αναπηρίας δεν μπορεί να υπολείπεται του ποσού που αντιστοιχεί στην Εθνική Σύνταξη του άρθρου 7».

Άρθρο 9: Σύνταξη αναπηρίας-επίδομα τετραπληγίας

1. Στην Επιτροπή που συστήνεται βάσει της παρ. 2 με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ζητούμε να προβλεφθεί η συμμετοχή εκπροσώπου της Ε.Σ.Α.μεΑ με τον αναπληρωτή του.

2. Η  παρ. 3α να αντικατασταθεί ως εξής:

«Το επίδομα παραπληγίας – τετραπληγίας χορηγείται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1 και 2 του άρθρου 42 του ν. 1140/1981 όπως συμπληρώθηκε με τις διατάξεις της παρ. β του άρθρου 5 του ν. 3232/2004 όπως αυτή τροποποιήθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 26 του ν. 4075/2012. Για τον υπολογισμό του ποσού του εξωιδρυματικού επιδόματος παραπληγίας – τετραπληγίας ισχύουν οι διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 4051/2012». Σχόλιο: Στο κείμενο επί του οποίου καταθέτουμε τις παρατηρήσεις και προτάσεις μας οι συντάκτες δεν έχουν λάβει υπόψη τους ότι για τη χορήγηση εξωιδρυματικού επιδόματος σε μονό ακρωτηριασμό, η προϋπόθεση της μη εφαρμογής τεχνητού μέλους έχει αρθεί με το άρθρο 26 του ν. 4075/2012.

3. Η τελευταία πρόταση της παρ. 3 στ. να αντικατασταθεί ως εξής:

«Για τον υπολογισμό του ποσού του εξωιδρυματικού επιδόματος παραπληγίας – τετραπληγίας ισχύουν οι διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 4051/2012».

4. Να προστεθεί παράγραφος ως εξής: «Το επίδομα των ατόμων με βαριές αναπηρίες με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω, δεν διακόπτεται σε περίπτωση μεταφοράς της σύνταξης του θανόντος γονέα στον εν λόγω τέκνο». Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται η επαναφορά της διάταξης του άρθρου 18, παρ. 3, του Ν. 2072/92 με την προσθήκη της φράσης «ή όταν συνταξιοδοτούνται», διάταξη η οποία καταργήθηκε με το Ν. 2716/99 (άρθρο 22).

5. Με τις διατάξεις του άρθρου 8 του ν. 3863/2010 καταργήθηκε η δυνατότητα που δινόταν για οριστική συνταξιοδότηση λόγω αναπηρίας στους μετά την 1.1.1993 ασφαλισμένους σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 25 του Ν. 2084/1992 στις περιπτώσεις: 1. επί δωδεκαετία συνεχούς συνταξιοδότησης ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας και 2. επί εικοσαετούς συνταξιοδότησης διακεκομμένα αλλά τα 3 τελευταία χρόνια συνεχώς. Η εν λόγω ρύθμιση του ν. 3863/2010 συνιστά μείωση δικαιωμάτων για τους ανάπηρους νέους ασφαλισμένους και ζητάμε να διορθωθεί και να αποκατασταθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 25 του ν. 2084/1992 άρθρο 25.

6. Στις διατάξεις του άρθρου 9, όπως και όλων των άρθρων του παρόντος νομοσχεδίου, δεν υπάρχει πρόβλεψη για τη συνταξιοδότηση ατόμων που η αναπηρία τους έχει εκδηλωθεί πριν την είσοδό τους στην αγορά εργασίας (προϋπάρχουσα αναπηρία). Άτομα με αναπηρία ή χρόνια πάθηση, των οποίων η αναπηρία ή χρόνια πάθηση έχει εμφανιστεί πριν την είσοδο τους στην αγορά εργασίας, είναι σύνηθες να εμφανίζουν κατά την διάρκεια του εργασιακού τους βίου  επιδείνωση της πάθησής τους ή σειρά επιπλοκών, γεγονός που επιτάσσει την αξιολόγηση του βαθμού επιδείνωσης και ως εκ τούτου τη χορήγηση μειωμένης σύνταξης για λόγους αναπηρίας.

Η μη πρόβλεψη διάταξης για τη συνταξιοδότηση ασφαλισμένων με προϋπάρχουσα αναπηρία ή χρόνια πάθηση ουσιαστικά αφαιρεί από χρόνια πάσχοντες όπως είναι οι   νεφροπαθείς τελικού σταδίου ή τα άτομα με θαλασσαιμία, αιμολυτικές αναιμίες ή πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και λοιπές αναπηρίες, το δικαίωμα της πρόσβασης στις αναπηρικές συντάξεις. Χρόνιες παθήσεις όπως η νεφροπάθεια τελικού σταδίου που κρίνονται από τις Υ.Ε των ΚΕΠΑ με ποσοστό αναπηρίας 89% και άνω εφ’ όρου ζωής στη διάρκεια του χρόνου (και του εργασιακού βίου) οδηγούν σε εκφυλισμό του οργανισμού με συνεχή επιδείνωση της κατάστασης του πάσχοντα (πχ διαβήτης, υπέρταση, καρδιολογικά, μυϊκά, οστικά προβλήματα κ.α).

Για όλους τους παραπάνω λόγους ζητούμε να προβλεφθεί διάταξη για την χορήγηση σύνταξης σε ασφαλισμένους με προϋπάρχουσα πάθηση πριν την υπαγωγή τους στην ασφάλιση, εφόσον αυτή η ίδια αναπηρία παρουσιάζει επιδείνωση σε ποσοστό τουλάχιστον 30% της κατά περίπτωσης αναπηρίας.

Άρθρο 10: Προσαύξηση σύνταξης

1. Στο τέλος της παρ. 1 να συμπληρωθεί η εξής πρόταση:

«Η ανωτέρω προσαύξηση της σύνταξης για τους γονείς που έχουν τουλάχιστον ένα τέκνο με αναπηρία με ποσοστό 67% και άνω χορηγείται εφόρου ζωής  για όσο το τέκνο είναι εν ζωή.»

2. Στην παρ. 2 του εν’ λόγω άρθρου, μετά τη λέξη τυφλοί ζητούμε:

• Να προστεθεί με διακριτό τρόπο η φράση «παραπληγικοί -τετραπληγικοί» προς ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος της Εθνικής Ομοσπονδίας Κινητικά Αναπήρων για ισότιμη μεταχείριση.
• Στο τελευταίο εδάφιο πριν τη λέξη «τετραπληγίας»  να συμπληρωθεί και η λέξη«παραπληγίας».
• Στο τέλος της παρ. 2 να προστεθεί το ακόλουθο εδάφιο: «Υπό τις ίδιες προϋποθέσεις  προσαυξάνεται κατά ποσοστό 50% και το ποσό της συντάξεως των μελών οικογενείας αποβιώσαντος ασφαλισμένου ή συνταξιούχου, άνευ μειώσεως του ποσού της συντάξεως των ετέρων συνδικαιούχων μελών της οικογενείας»

Ως εκ τούτου η παρ. 2 ζητούμε να συμπληρωθεί ως εξής:

«2. Α. Το ποσό της καταβαλλόμενης σύνταξης, λόγω γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου, προσαυξάνεται κατά 50%, εφόσον οι συνταξιούχοι είναι  τυφλοί ή παραπληγικοί – τετραπληγικοί  ή, λόγω πάθησης ή αναπηρίας, τελούν διαρκώς σε κατάσταση η οποία απαιτεί συνεχή επίβλεψη, συμπαράσταση και περιποίηση ετέρου προσώπου. Επί παραπληγίας – τετραπληγίας, το ποσό της καταβαλλόμενης σύνταξης προσαυξάνεται σύμφωνα με τις ισχύουσες κατά την δημοσίευση του νόμου διατάξεις.

3. Υπό τις ίδιες προϋποθέσεις  προσαυξάνεται κατά ποσοστό 50% και το ποσόν της συντάξεως των μελών οικογενείας αποβιώσαντος ασφαλισμένου ή συνταξιούχου, άνευ μειώσεως του ποσού της συντάξεως των ετέρων συνδικαιούχων μελών της οικογενείας.

4. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται επί της κύριας και επικουρικής σύνταξης.

5.Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται και στους συνταξιούχους του ασφαλιστικού ταμείου ΝΑΤ.

Σχόλιο: Σημειώνουμε ότι το ΝΑΤ δεν εντάσσεται με τις διατάξεις του άρθρου 19 στον Ενιαίο Ασφαλιστικό Φορέα το του παρόντος νομοσχεδίου. Ως εκ τούτου η περ. Δ είναι αναγκαίο να συμπεριληφθεί στο εν λόγω άρθρο.

6. Για το επίδομα απολύτου αναπηρίας εφαρμόζονται οι διατάξεις του  άρθρου  6 του ν. 4051/2012».

7. Ζητάμε να προστεθεί η ακόλουθη παράγραφος: «Κωφοί-Βαρήκοοι με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω δικαιούνται σύνταξης λόγω γήρατος ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας εφόσον συμπλήρωσαν χρόνο ασφαλίσεως 30 (τριάντα) ετών προκειμένου για το Δημόσιο, και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ κ.λπ. ή ασφαλίσεως υπολογιζόμενης από τον οικείο ασφαλιστικό φορέα σε 9.000 (εννέα χιλιάδες) ημέρες ασφαλίσεως».

Άρθρο 11: Ασφαλιστικές παροχές λόγω εργατικού  ατυχήματος ή ατυχήματος εκτός εργασίας.

Ζητούμε να διευκρινιστεί το περιεχόμενο της παραγράφου 2. Ποιο είναι το σκεπτικό με το οποίο οι συντάκτες του νομοθετήματος αυτού θέτουν τις  προϋποθέσεις  για τη χορήγηση ασφαλιστικών παροχών λόγω ατυχήματος εκτός εργασίας;

Τίθεται προς απάντηση το εξής ερώτημα: Με ποιο σκεπτικό ο νομοθέτης δεν προβλέπει τη χορήγηση σύνταξης αναπηρίας λόγω ατυχήματος εκτός εργασίας, εάν ο ασφαλισμένος δεν έχει διανύσει τουλάχιστον 7,5 χρόνια εργασίας; Εάν λόγω του ατυχήματος καταστεί ανίκανος να συνεχίσει την εργασία του με τι πόρους θα επιβιώσει;

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να προβλεφθεί ο προνομιακός υπολογισμός που ισχύει σήμερα.

Άρθρο 13: Σύνταξη λόγω θανάτου

1. Η περ. β της παραγράφου 1 θέτει ως προϋπόθεση για τη χορήγηση της σύνταξης  θανόντος γονέα στο τέκνο με αναπηρία, η αναπηρία του τέκνου να έχει εκδηλωθεί προ του 25ου έτους της ηλικίας. Με ποια λογική ο νομοθέτης θέτει ως προϋπόθεση η αναπηρία να έχει επέλθει προ του 25ου έτους της ηλικίας; Αυτομάτως τίθεται το εξής ερώτημα: Εάν η αναπηρία επέλθει μετά το 25ο έτος πως θα προστατευτεί το τέκνο;Γιατί ο νομοθέτης αγνοεί το γεγονός ότι υπάρχουν βαριές αναπηρίες, οι οποίες εκδηλώνονται μετά το 25ο έτος της ηλικίας όπως τύφλωση, παραπληγία ή βαριές ψυχικές παθήσεις ή χρόνιες παθήσεις;

Η Ε.Σ.Α.μεΑ. για την προστασία των πιο αδύναμων μελών της κοινωνίας ζητάει να διαγραφεί  η προϋπόθεση της εμφάνισης της αναπηρίας προ του 25ου έτους της ηλικίας.

Ειδικά σε ότι αφορά στις νευροψυχιατρικές παθήσεις, η ανωτέρω προϋπόθεση η οποία ετίθετο και με το ισχύον συνταξιοδοτικό πλαίσιο στερείται λογικής για τους κάτωθι λόγους:

– Εάν η νευροψυχιατρική πάθηση του τέκνου του θανόντος γονέα επιδεινώνεται με το χρόνο και φθάσει σε οξύ σημείο μετά το 25ο έτος της ηλικίας του, τότε χάνει κάθε δικαίωμα στη σύνταξη του γονέα.
– Εάν ο πάσχων χάσει τους γονείς του μετά το 25ο έτος, θα είναι εξαιρετικά δυσχερής η βεβαίωση από την αρμόδια υγειονομική επιτροπή του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας, ότι η νευροψυχιατρική πάθησή του εμφανίστηκε στο παρελθόν, ενώ η δυσχέρεια αυτή θα ενταθεί σε περίπτωση που ο πάσχων δεν είχε νοσηλευθεί πριν το 25ο έτος της ηλικίας του, με αποτέλεσμα να μην υφίστανται αποδείξεις του χρόνου επελεύσεως της οφειλόμενης σε νευροψυχιατρική πάθηση αναπηρίας.
Σχόλιο: Σημειώνουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις η νευροψυχιατρική πάθηση εκδηλώνεται μετά το 25ο έτος της ηλικίας.

Σύμφωνα με τα παραπάνω ζητούμε να διαγραφεί η φράση «εφόσον…….ηλικίας τους».

Σε ότι αφορά την προϋπόθεση που αναφέρεται  στην ανικανότητα προς εργασία η  Ε.Σ.Α.μεΑ. εκφράζει την ρητή αντίθεσή της, αφού ο όρος αυτός παραπέμπει σε αναχρονιστικές παρελθούσες περιόδους και αντίκειται πλήρως με την σύγχρονη δικαιωματική προσέγγιση για την αναπηρία. Προτείνουμε η σύνταξη του αποβιώσαντος γονέα  να χορηγείται σε τέκνα που είναι άτομα με αναπηρία, τα οποία αποδεδειγμένα δεν εργάζονται με οποιαδήποτε εργασιακή σχέση στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Στην περίπτωση που εργάζονται η χορήγηση της σύνταξης του αποβιώσαντος γονέα διακόπτεται και επαναχορηγείται μετά τη λήξη της εργασιακής σχέσης του τέκνου.

2. Το τέλος της παρ. 1 να διορθωθεί ως εξής: «…ή Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης ή Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης..»

3. Στην παρ. 2 να προστεθεί η περ. εε ως εξής : «Σε ισχύ παραμένει η περ. γ της παρ. 1 του ν. 3863/2010 σύμφωνα με την οποία «Εάν ο επιζών των συζύγων, κατά την ημερομηνία θανάτου, είναι ανάπηρος σωματικά ή πνευματικά σε ποσοστό 67% και άνω, λαμβάνει ολόκληρη τη σύνταξη, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η αναπηρία του, ανεξαρτήτως  άλλων προϋποθέσεων».

Άρθρο 14:  Ανώτατο όριο καταβολής σύνταξης

1. Προτείνουμε να προβλεφθεί ότι οι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν έχουν εφαρμογή για όσους συνταξιοδοτούνται με βάση τις διατάξεις του ν. 612/77 είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές και ισχύουν κάθε φορά, ή με βάση τις διατάξεις που αναφέρονται στα πρόσωπα του τετάρτου εδαφίου της περίπτωσης α` της παραγράφου 1 των άρθρων 1 και 26 του π.δ. 169/2007 (ΦΕΚ 210 Α`) είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές, όπως ισχύουν κάθε φορά».

2. Στον υπολογισμό του ανώτατου ορίου καταβολής σύνταξης που αφορά στα άτομα με αναπηρία ή χρόνια πάθηση και των οικογενειών που έχουν μέλη τους άτομα με αναπηρία να υπολογίζεται μόνο το ποσό της κύριας σύνταξης, ώστε να μην προσμετρούνται τα πάσης φύσεως επιδόματα αναπηρίας (προνοιακά επιδόματα, εξωιδρυματικό επίδομα, επίδομα κίνησης, διατροφικό επίδομα νεφροπαθών και μεταμοσχευμένων συμπαγών οργάνων κ.λπ.)

3. Στο παρόν άρθρο προτείνουμε να συμπεριληφθούν ή να αντικατασταθούν διατάξεις με τις οποίες θα αποκατασταθούν αδικίες που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι αναπηρίας και γήρατος  του ιδιωτικού τομέα με την ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του 2ου μνημονίου και συγκεκριμένα με τις διατάξεις του ν. 4093/12 και της Π.Ν.Π. 4111/2013. Επισημαίνουμε ότι με τους ανωτέρω εφαρμοστικούς νόμους του 2ου μνημονίου προβλέφθηκε η εξαίρεση των συνταξιούχων ατόμων με αναπηρία του δημόσιου τομέα από τις μειώσεις του ύψους των συντάξεων. Σε αυτή την κατεύθυνση προτείνεται και  η επαναχορήγηση δώρων και εορτών αδείας σε όλους τους συνταξιούχους αναπηρίας/γήρατος/θανάτου του ιδιωτικού τομέα που έχουν συνταξιοδοτηθεί για λόγους αναπηρίας.

4. Από τον υπολογισμό του ανώτατου ορίου καταβολής σύνταξης, πρέπει να εξαιρεθούν τα άτομα με βαριές αναπηρίες που κρίνονται με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω, δεδομένου ότι πολλοί από αυτούς  τελούν σε χηρεία και είναι δικαιούχοι δύο συντάξεων, μιας προερχόμενης από την εργασία τους και μίας δεύτερης αποτελούμενης είτε από μέρος της σύνταξης του/της συζύγου τους λόγω θανάτου, είτε χορηγούμενης σε θύματα αμάχου πληθυσμού, εκτός από αυτή που λαμβάνουν από την εργασία τους.

Για την αποκατάσταση των αδικιών που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι αναπηρίας του ιδιωτικού τομέα ζητούμε να συμπληρωθούν στο παρόν νομοσχέδιο οι παρακάτω διατάξεις:

Διάταξη 1η: Τροποποίηση διατάξεων του ν. 4093/2012 και του ν. 4111/13 που αφορούν στις μειώσεις συντάξεων του ιδιωτικού τομέα.

Η παρ. 4 του άρθρου 34 του ν.4111/13 «Τροποποιήσεις του ν. 4093/12 και Κύρωση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου…» προτείνουμε να αντικατασταθεί ως εξής:

«Το τελευταίο εδάφιο της υποπαράγραφου ΙΑ5 του Κεφ. ΙΑ του ν. 4093/2012 αντικαθίσταται ως εξής:  «Από τις ανωτέρω μειώσεις εξαιρούνται οι δικαιούχοι του εξωιδρυματικού επιδόματος παραπληγίας – τετραπληγίας  και του επιδόματος απολύτου αναπηρίας καθώς και  στα πρόσωπα που εφαρμόζονται οι  διατάξεις του εδαφίου 4 της παρ.  2 του  άρθρου 2 του ν. 4024/2011 και του ν. 612/77 όπως έχουν τροποποιηθεί, συμπληρωθεί και ισχύουν, τα πρόσωπα που υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 25 του ν. 4038/2012 και εν’ γένει οι συνταξιούχοι που έχουν ανάπηρο σύζυγο ή ανάπηρο τέκνο με ποσοστό αναπηρίας 80%»

Διάταξη 2η: Τροποποίηση διατάξεων του ν. 4111/13 που αφορούν στο μέτρο της κατάργησης δώρων και εορτών.

Η παρ. 6 του άρθρου 34 του ν. 4111/2013 ζητούμε να αντικατασταθεί ως εξής:

«Το τελευταίο εδάφιο της περίπτωσης 3 της υποπαραγράφου ΙΑ 6 του άρθρου 1 του ν. 4093/2012 αντικαθίσταται ως εξής: «Εξαιρούνται τα πρόσωπα που αναφέρονται στο εδαφίου 4 της παρ.  2 του  άρθρου 2 του ν. 4024/2011 και του ν. 612/77 όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν, συμπεριλαμβανομένης της διάταξης του άρθρου 32 του ν. 3986/2011 καθώς και συνταξιούχοι που έχουν ανάπηρο σύζυγο ή ανάπηρο τέκνο με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67% και συνταξιούχοι οι οποίοι ανήκουν στις κατηγορίες αναπηρίας του ν. 612/77 αλλά έχουν συνταξιοδοτηθεί με γενικές συνταξιοδοτικές διατάξεις.»

Άρθρο 15: Αναπροσαρμογή συντάξεων-προστασία καταβαλλόμενων συντάξεων

Οι διατάξεις της παρ. 2β. δεν έχουν εφαρμογή για όσους συνταξιοδοτούνται με βάση τις διατάξεις του ν. 612/77 είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές και ισχύουν κάθε φορά, ή με βάση τις διατάξεις που αναφέρονται στα πρόσωπα του τετάρτου εδαφίου της περίπτωσης α` της παραγράφου 1 των άρθρων 1 και 26 του π.δ. 169/2007 (ΦΕΚ 210 Α`) είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές, όπως ισχύουν κάθε φορά, καθώς και σε όσους λαμβάνουν επίδομα σύμφωνα με το άρθρο 42 του ν.1140/81 όπως ισχύει για τις κύριες και επικουρικές συντάξεις».

Άρθρο 16: Χρόνος Ασφάλισης:

1. Στο άρθρο αυτό δεν είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι χρόνοι ασφάλισης που συνυπολογίζονται. Ο χρόνος συνταξιοδότησης λόγω αναπηρίας πρέπει να συνυπολογίζεται για τη συμπλήρωση προϋποθέσεων συνταξιοδότησης λόγω γήρατος σε κάθε περίπτωση.
2. Στην παρ. 4 του παρόντος άρθρου αναφέρεται ότι «Πρόσωπα τα οποία μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος κατέστησαν συνταξιούχοι λόγω γήρατος ή αναπηρίας ενός εκ των ενταχθέντων στον ΕΦΚΑ φορέων, τομέων και κλάδων και παράλληλα είναι ασφαλισμένοι ή έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα σε κάποιον άλλο από τους ενταχθέντες στον ΕΦΚΑ φορείς, τομείς και κλάδους δικαιούνται με αίτησή τους, οποτεδήποτε, να ζητήσουν την προσμέτρηση του χρόνου ασφάλισης τους για την προσαύξηση της σύνταξής τους, με την προϋπόθεση ότι ο χρόνος αυτός ανέρχεται σε δέκα (10) τουλάχιστον χρόνια ασφάλισης. Στην περίπτωση αυτή η σύνταξή τους προσαυξάνεται με ποσοστό που θα ορισθεί με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κατόπιν οικονομικής αναλογιστικής μελέτης».

3. Η προϋπόθεση που τίθεται με την ανωτέρω διάταξη θεωρούμε ότι είναι επιεικώς απαράδεκτη. Δηλαδή εάν ο συνταξιούχος έχει χρόνο ασφάλισης που ανέρχεται σε λιγότερα από 10 χρόνια  οι εισφορές που έχει καταβάλλει για τα χρόνια αυτά θα  χαθούν;  Η ανωτέρω προϋπόθεση θεωρούμε ότι πρέπει να διαγραφεί. Διαφωνούμε πλήρως με τη λογική αυτής της διάταξης. Εφόσον έχουν καταβληθεί οι εισφορές θα πρέπει να προσμετρηθούν για κάθε ασφαλισμένο.

4. Τέλος, στο παρόν άρθρο ζητούμε να συμπεριληφθεί διάταξη με την οποία θα αποκατασταθούν αδικίες που έχουν υποστεί οι γονείς/αδέλφια/κηδεμόνες/σύζυγοι ατόμων με αναπηρία τους οποίους έχουν στην φροντίδα τους. Είναι αδιανόητη η κατάργηση ευνοϊκών συνταξιοδοτικών διατάξεων για εκείνους που έχουν στην φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία σε περιόδους οικονομικής κρίσης κατά τις οποίες οι δομές και οι υπηρεσίες υποστήριξης τους βρίσκονται υπό κατάρρευση.

Συγκεκριμένα προτείνουμε επαναφορά των ρυθμίσεων της παρ. 4 του άρθρου 5 του ν. 3232/2004 όπως συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε με το άρθρο 37 του ν. 3996/2011, οι οποίες αφορούν στη συνταξιοδότηση των γονέων/συζύγων/αδελφών που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία, βάσει συγκεκριμένων και αυστηρών προϋποθέσεων. Με την ψήφιση των διατάξεων του ν. 4334/2015 και του ν. 4336/2015 οι διατάξεις αυτές δεν βρίσκονται πλέον σε ισχύ. Με το νέο ασφαλιστικό θίγονται ακόμα και τα δικαιώματα των πιο αδύναμων οικογενειών αυτής της χώρας που έχουν να αντιμετωπίσουν το συνεχώς αυξανόμενο κόστος που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών αναπηρίας ατόμων που δεν έχουν τη δυνατότητα αυτοσυντήρησής τους.

Άρθρο 17: Εφάπαξ Παροχή

1. Να αναφερθεί με ρητό τρόπο ότι οι οποιεσδήποτε μειώσεις επέλθουν στην παροχή του εφάπαξ δεν έχουν εφαρμογή για τους δικαιούχους που είναι άτομα με αναπηρία και συνταξιοδοτούνται για λόγους αναπηρίας από κοινή νόσο ή εργατικό ατύχημα ή για όσους συνταξιοδοτούνται με βάση τις διατάξεις του ν. 612/77 είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές και ισχύουν κάθε φορά, ή με βάση τις διατάξεις που αναφέρονται στα πρόσωπα του τετάρτου εδαφίου της περίπτωσης α` της παραγράφου 1 των άρθρων 1 και 26 του π.δ. 169/2007 (ΦΕΚ 210 Α`) είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές, όπως ισχύουν κάθε φορά, καθώς και για όσους λαμβάνουν επίδομα σύμφωνα με το άρθρο 42 του ν.1140/81 όπως ισχύει για τις κύριες και επικουρικές συντάξεις.

2. Η παρ. 6 με την οποία αναφέρεται ότι οι εκκρεμείς αιτήσεις κρίνονται βάσει των διατάξεων του παρόντος άρθρου ζητούμε να καταργηθεί .

Άρθρο 49. Αναλογική εφαρμογή διατάξεων – Εξουσιοδοτικές διατάξεις.

Η Ε.Σ.Α.μεΑ. επανέρχεται στο αίτημά που είχε θέσει κατά τη συζήτηση του ψηφισθέντος ασφαλιστικού νόμου 3863/2010, το οποίο αφορά στη συμμετοχή εκπροσώπου της Ε.Σ.Α.μεΑ. στο Συντονιστικό Συμβούλιο Παροχών Υγείας όπως συστήνεται στο άρθρο 32 του ν. 3863/2010,  δεδομένου ότι αρμοδιότητες και οι αποφάσεις που λαμβάνει αφορούν σε θέματα μείζονος σημασίας για τα άτομα με αναπηρία.

Σχόλιο: Η τεχνογνωσία και η εμπειρία της Ε.Σ.Α.μεΑ. ως προς τα θέματα που εξετάζει το ανωτέρω Συμβούλιο είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει όχι μόνο στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με αναπηρία αλλά θα συμβάλλει και στην εξοικονόμηση πόρων που κατευθύνονται στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.

 

Άρθρο 50: Παροχές ΕΤΕΑ-Υπολογισμός Επικουρικής σύνταξης -Διαδοχική και Παράλληλη Ασφάλιση-Αναπροσαρμογή καταβαλλόμενων συντάξεων