Ο ΟΑΕΔ χορηγεί επίδομα ανεργίας και σε παρανόμως απολυμένες εγκύους μέχρι την απόφαση του δικαστηρίου
Την χορήγηση από τον ΟΑΕΔ επιδόματος ανεργίας σε γυναίκες που απολύονταν κατά τη διάρκεια προστασίας λόγω μητρότητας αποφάσισε η Διοικηση του Οργανισμού μετά απο περέμβαησ του Συνηγόρου του Πολίτη
Συγκεκριμένα έγκυος που απολύθηκε από τον εργοδότη της, προσέφυγε στον ΟΑΕΔ προκειμένου να λάβει επίδομα ανεργίας. Ο ΟΑΕΔ απέρριψε το αίτημά της με την αιτιολογία ότι η απόλυση της είναι άκυρη (λόγω του γεγονότος της εγκυμοσύνης της). Η αναφερομένη προσέφυγε κατά της απορριπτικής απόφασης, ωστόσο η αίτηση θεραπείας της απορρίφθηκε. Παράλληλα, έκανε αναφορά προς το Συνήγορο του Πολίτη. Προσέφυγε δε με νέα αίτηση θεραπείας της και ενώπιον του ΔΣ του ΟΑΕΔ για την μεταρρύθμιση της παραπάνω απόφασης.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία απαγορεύεται και είναι απόλυτα άκυρη η καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας εργαζόμενης από τον εργοδότη της, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της όσο και για το χρονικό διάστημα δεκαοκτώ (18) μηνών μετά τον τοκετό, εκτός εάν υπάρχει σπουδαίος λόγος για καταγγελία (άρθρο 15 του ν. 1483/1984). Σύμφωνα δε με την με αριθμ. 40307/30-7-1986 εγκύκλιο του ΟΑΕΔ ρητά έχει ορισθεί ότι δικαιούνται επιδόματος ανεργίας οι απολυόμενες κατά παράβαση των διατάξεων της προστασίας της μητρότητας.
Ο Συνήγορος του Πολίτη, με έγγραφό του προς το ΔΣ του ΟΑΕΔ (δεδομένου ότι είχε λάβει και άλλες αναφορές παρομοίου περιεχομένου) τόνισε ότι ο εργοδότης δεν μπορεί να απολύσει εργαζόμενη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της και για 18 μήνες μετά τον τοκετό, εκτός βέβαια από την περίπτωση που επικαλεστεί σπουδαίο λόγο. Κατά συνέπεια, η απόλυση εντός 18μήνου δεν είναι αυτοδίκαια άκυρη, επειδή μπορεί να συντρέχει σπουδαίος λόγος για την απόλυση. Η έννοια του σπουδαίου λόγου συνιστά έννοια νομική, που ελέγχεται από τα δικαστήρια αποκλειστικά και μόνο. Τυχόν δε υποκατάσταση της θέσης των δικαστηρίων ως προς το ζήτημα αυτό από τον ΟΑΕΔ θα συνιστούσε απαγορευμένη κρίση, καθ’ υπέρβαση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών όπως αυτή υπαγορεύεται από τη διάταξη του άρθρου 26 του Συντάγματος αλλά και ενέργεια που ασκείται καθ’ υπέρβαση των διατάξεων των άρθρων 281, 174, 180 Α.Κ, κατά κακή χρήση της διακριτικής ευχέρειας που δίδεται στη διοίκηση, κατά παράβαση της αρχής της καλόπιστης εμπιστοσύνης του διοικουμένου και γενικώς καθ’ υπέρβαση εξουσίας. Εκτός από τα παραπάνω, η κρίση για την ακυρότητα ή μη μιας απόλυσης που τελέσθηκε ενώ η εργαζόμενη προστατεύεται λόγω εγκυμοσύνης ή μητρότητας, προϋποθέτει δυνατότητα της εργαζομένης να προσφύγει στα δικαστήρια, που της αποστερείται με την στέρηση του επιδόματος ανεργίας.
Σε κάθε περίπτωση, υπενθύμισε την με αριθμ. 40307/30-7-1986 εγκύκλιο του ΟΑΕΔ, με την οποία ρητά έχει ορισθεί ότι δικαιούνται επιδόματος ανεργίας οι απολυόμενες κατά παράβαση των διατάξεων της προστασίας της μητρότητας.
Μετά από περίπου ένα έτος το ΔΣ του ΟΑΕΔ εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 15/24.03.2015 απόφασή του με την οποία έκανε δεκτές τις θέσεις του ΣτΠ, δικαίωσε την εργαζομένη και αποφάσισε τη συνέχιση της εφαρμογής της με αριθμ. 40307/30-7-1986 εγκυκλίου του ΟΑΕΔ στις περιπτώσεις καταγγελιών συμβάσεων εργασίας τεκουσών πριν από την πάροδο του 18μήνου.
ΠΗΓΗ : www.dikaiologitika.gr