Ένας από τους πρώτους κανόνες συμπεριφοράς που μαθαίνουν τα παιδιά είναι: “Μην δείχνεις με το δάχτυλο τους άλλους.” Μία μητέρα ήθελε να διδάξει ακριβώς αυτό στο παιδί της – αλλά τελικά ήταν αυτή που πήρε ένα σημαντικό μάθημα!
Μερικά χρόνια πριν είχα πάει για ψώνια με τον γιο μου σε ένα μεγάλο κατάστημα με παιχνίδια. Ήταν από τα καταστήματα που έχουν στοίβες τα παιχνίδια μέχρι το ταβάνι. Σε έναν διάδρομο, είδαμε έναν νεαρό άντρα με γένια και μακρυά μαλλιά που καθόταν σε ένα αναπηρικό καροτσάκι.
Πρέπει να είχε χτυπήσει σε τροχαίο ατύχημα. Είχε χάσει και τα δυο του τα πόδια και είχε άσχημες ουλές. Πριν προλάβω να πω κάτι, ο 6χρονος γιος μου είπε δυνατά: “Κοίτα αυτόν τον άντρα μαμά!”
Έκανα ότι θα έκανε κάθε γονιός. Προσπάθησα να τον σταματήσω και να του πω πως είναι αγένεια να δείχνεις ανθρώπους και να μιλάς γι’αυτούς. Αλλά αντιθέτως, ο γιος μου άφησε το χέρι μου και έτρεξε προς τον άντρα που καθόταν στο καροτσάκι.
Είχε ενθουσιαστεί, ενώ εγώ τους κοιτούσα παγωμένη. Και τότε φώναξε ο γιος μου: “Ουαου, αυτό είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ σκουλαρίκι! Πού το πήρες;!”
Ο νεαρός άντρας έλαμψε. Δεν περίμενε με τίποτα τέτοια αντίδραση από τον μικρό. Άρχισαν να μιλάνε για το σκουλαρίκι και άλλα ωραία πράγματα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή τη στιγμή.
Το μόνο που είδα ήταν έναν άσχημα χτυπημένο άντρα χωρίς πόδια που καθόταν σε καροτσάκι, αλλά ο γιος μου είδε έναν άνθρωπο και το τέλειο σκουλαρίκι του.
Μερικές φορές, ο τρόπος που τα παιδιά κοιτούν τον κόσμο μπορεί να αλλάξει την οπτική των γονιών… Αντί να το χάσουμε μεγαλώνοντας, καλύτερο θα ήταν να το ξαναβρούμε – με λίγη βοήθεια από τα παιδιά!
Οι σκέψεις σας;