Γιατί είμαι περήφανη που είμαι διαφορετική
Θα μπορούσε κανείς να με αποκαλέσει και διαφορετική.
Ψάξτε τη λέξη «διαφορετικός» στο λεξικό και θα βρείτε τον ορισμό «όχι συνηθισμένος, ασυνήθιστος».
Η αλήθεια είναι ότι εξαρχής η ζωή μου ήταν τελείως ασυνήθιστη και αυτό όχι από επιλογή. Γεννήθηκα με μία υπερβολικά σπάνια γενετική, νευρολογική διαταραχή που ονομάζεται κληρονομική αισθητηριακή και αυτονομική νευροπάθεια τύπου 2 (HSAN II) που σημαίνει ότι δεν είμαι σε θέση να αισθανθώ τον πόνο, τη θερμοκρασία και το άγγιγμα έτσι όπως το νιώθουν οι περισσότεροι. Αυτό και μόνο με κάνει διαφορετική. Τα δηλωμένα περιστατικά του HSAN II παγκοσμίως υπολογίζεται πως δεν ξεπερνούν τα 50. Εάν αυτό δεν με κάνει μοναδική τότε δεν γνωρίζω τι άλλο.
Επομένως, από αυτήν την άποψη, είμαι λίγο διαφορετική. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνω διαφορετικά από τους περισσότερους ανθρώπους και ίσως κάποια άλλα να μην καταφέρνω να τα κάνω καθόλου. Σίγουρα έχω αντιμετωπίσει προβλήματα που οι περισσότεροι 19χρονοι πρωτοετείς φοιτητές ούτε έχουν φανταστεί ποτέ. Ναι, σίγουρα, αφού έχω χειρουργηθεί 20 φορές και έχω αντιμετωπίσει και άλλα σωματικά και συναισθηματικά προβλήματα τα οποία μπορώ να αρχίσω να απαριθμώ.
Όμως, πιστεύω ότι υπάρχει κάτι σημαντικό που πρέπει να επισημανθεί. Το ότι πέτυχα αυτά τα γονίδια, με πιθανότητα 1 στα 140 εκατ. δεν ήταν κάτι που μπορούσα να ελέγξω. Όμως μπορώ να ελέγξω τις συνθήκες της ζωής μου. Καθημερινά, κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ όχι απλώς για να σπάσω το κατεστημένο αλλά για το αψηφήσω πλήρως.
Δεν είμαι αυτό που ίσως κάποιοι θα αποκαλούσαν «ένα συνηθισμένο κορίτσι». Ούτε στα 5 ήμουν, ούτε στα 15 και υποπτεύομαι πως δεν θα είμαι ούτε στα 25. Πάντοτε έτσι ήμουν, από μικρή ηλικία. Πάντοτε ενδιαφερόμουν περισσότερο για το μπέιζμπολ και τα βιβλία παρά για το μπαλέτο και τις κούκλες. Ναι, δεν μου αρέσουν τα παραδοσιακά στερεότυπα. Και είμαι περήφανη γι’ αυτό.
Αλλά πιο σημαντικό απ’ αυτό είναι το γεγονός ότι θέλω να διαδώσω σ’ όλο τον κόσμο ότι δεν θα πρέπει να μας ενοχλεί που κάποιος είναι διαφορετικός. Είναι σημαντικό να βάλουμε φρένο στη φυσική, ανθρώπινη ροπή που έχουμε να κρίνουμε τα πάντα και τους πάντες που συναντάμε στο διάβα μας. Το «διαφορετικό» δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητα «κακό» ή «περίεργο».
Οπότε, σας παρακαλώ, συνεχίστε να με αποκαλείτε «διαφορετική». Είναι κάτι για το οποίο περηφανεύομαι.
Επιμέλεια κειμένου:Σωτηριάδου Χριστίνα
Newsroom Aμεα