Συχνό φαινόμενο, όταν μιλάμε για παιδικές φιλίες, είναι η χειραγώγηση. Ίσως αυτό να μας φαίνεται απίθανο, δεδομένου ότι τα παιδιά θεωρούνται πιο αθώα από ότι οι ενήλικες.
Εντούτοις, οι κοινωνικές δομές στις παιδικές φιλίες μοιάζουν σε πολλά πράγματα με αυτές που χαρακτηρίζουν τον κόσμο των ενηλίκων. Έτσι, σε μία στενή παιδική φιλία, συχνά βλέπουμε το παιδάκι με τον πιο αδύναμο χαρακτήρα να χειραγωγείται από τον πιο δυναμικό φίλο ή φίλη του. Αυτές οι καταστάσεις αποτελούν πηγή δυσφορίας για το παιδάκι που χειραγωγείται και είναι συχνότερες στις φιλίες μεταξύ κοριτσιών.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν το παιδάκι που χειραγωγεί την κόρη μας δεν είναι άλλο από την κόρη της δικής μας φίλης.
Η χειραγώγηση ποικίλει όσον αφορά το βαθμό και τον τρόπο με τον οποίο συμβαίνει. Βασικό χαρακτηριστικό της χειραγώγησης είναι ότι το ένα παιδάκι «κάνει ό,τι θέλει» το άλλο, με αποτέλεσμα το παιδάκι που χειραγωγείται να κάνει πράγματα που κανονικά δεν θα έκανε. Αυτή η κατάσταση έχει ψυχικό κόστος, καθώς το παιδί δρα ενάντια στον χαρακτήρα και την αρχική του βούληση, πράγμα που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για την αυτοπεποίθηση και την ταυτότητά του.
Το πρωταρχικό μας ένστικτο ως γονείς, όταν βλέπουμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην κόρη μας, είναι σίγουρα να παρέμβουμε και να την προστατέψουμε. Όταν όμως πρόκειται για την κόρη της φίλης μας, οι ισορροπίες είναι πιο λεπτές. Από τη μία δε θέλουμε να αφήσουμε την κόρη μας ανυπεράσπιστη, από την άλλη ενδεχομένως να φοβόμαστε ότι παρεμβαίνοντας θα θίξουμε τη φίλη μας.
Η παραπάνω περίπτωση σίγουρα είναι περίπλοκη-ωστόσο, υπάρχει τρόπος να χειριστούμε το ζήτημα χωρίς να θέσουμε σε κίνδυνο καμία από τις δύο φιλίες. Για αρχή, θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι η χειραγώγηση είναι κάτι το οποίο συμβαίνει στη ζωή και ότι δε θα είναι η τελευταία φορά που θα συμβεί και στην κόρη μας. Ο καλύτερος τρόπος να την βοηθήσουμε δεν είναι να μπούμε στη μέση και να χειριστούμε εμείς την κατάσταση αντί για εκείνη. Αντίθετα, εστιάζουμε στο να τονώσουμε την αυτοπεποίθηση της κόρης μας ώστε να αρχίσει η ίδια, σιγά-σιγά, να υψώνει ανάστημα και να αντιστέκεται στις προσπάθειες χειραγώγησής της.
Δύο είναι οι βασικοί τρόποι τόνωσης της αυτοποίθησης της κόρης μας:
1) Συζήτηση:
Φροντίζουμε με κάθε αφορμή να φέρνουμε την κουβέντα στις φιλίες της γενικά, ώστε να την πείσουμε σταδιακά ότι έχει δικαιώματα και τη δική της γνώμη, και δε θα συμβεί κάτι τρομερό αν πει ΟΧΙ στη φίλη της. Δε χρειάζεται να της «θάψουμε» τη φίλη της-αρκεί να της δώσουμε μία καλύτερη αίσθηση της ταυτότητας και των δικαιωμάτων της, ώστε να μπορέσει το μάθημα αυτό να το εφαρμόσει και σε άλλες περιπτώσεις στη ζωή της. Της δίνουμε την ευκαιρία να εκφράσει τα παράπονα και τη στενοχώρια της σχετικά με την κατάσταση, και συνεργαζόμαστε μαζί της ώστε να βρει τρόπους και στρατηγικές να χειρίζεται τις πιέσεις τις οποίες δέχεται. Επιπλέον, την ενθαρρύνουμε/της κανονίζουμε να κάνει παρέα και με άλλη παιδάκια, χωρίς ωστόσο να βγάζουμε από τη ζωή της τη φίλη της.
2) Εξωσχολικές δραστηριότητες:
Κάνουμε λίγη (ή και πολλή!) έρευνα ώστε να τις βρούμε κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες (μουσική, τέχνη, αθλήματα κ.ο.κ.). Οι κατάλληλες εξωσχολικές δραστηριότητες είναι αυτές γαι τις οποίες η κόρη μας έχει ενδιαφέρον αλλά και κλίση. Όσο ασχολείται και βελτιώνεται σε αυτές, τόσο θα αυξάνεται και η αυτοπεποίθησή της, η οποία θα της φανεί εξαιρετικά χρήσιμη σε όλους τους τομείς της ζωής της, συμπεριλαμβανομένων και των φιλικών σχέσεων.
Μυρτώ Κογεβίνα / Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
ΠΗΓΗ: www.mothersblog.gr