Το διαχωριστικό ανεύρυσμα αορτής είναι μια διαφορετική οντότητα από το ανεύρυσμα της αορτής. Το ανεύρυσμα της αορτής είναι ουσιαστικά μια συνεχής, προοδευτική διάταση της αορτής και αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο όταν η διάμετρός του φθάσει τα 5-5,5 εκατοστά. Πρόκειται, δηλαδή, για μια προοδευτική και ανώδυνη διάταση της αορτής που γίνεται με την πάροδο του χρόνου.
Όμως, το διαχωριστικό ανεύρυσμα δημιουργείται με βάση την αθηροσκλήρωση της αορτής. Ο εσωτερικός χιτώνας της αορτής σε κάποιο σημείο σκίζεται και το αίμα εισέρχεται μέσα στα τοιχώματα της αορτής και διαχωρίζει τον έσω χιτώνα από τον μέσο χιτώνα. Αυτός ο διαχωρισμός μπορεί να οδηγήσει σε ανεύρυσμα και ρήξη αυτού του ανευρύσματος.
Η γενική εικόνα είναι δραματική, ο άρρωστος αισθάνεται αιφνιδιαστικά έναν πόνο έντονο που πολλές φορές μοιάζει με τον πόνο του εμφράγματος και γρήγορα μπορεί να οδηγηθεί σε δραματική πτώση της πίεσης, δηλαδή σε κατάσταση σοκ.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο μηχανισμός της δημιουργίας του διαχωριστικού ανευρύσματος μπορεί να είναι διαφορετικός, δηλαδή μπορεί να γίνεται ρήξη των μικρών αγγείων που τροφοδοτούν το τοίχωμα της αορτής και από την αιμορραγία που προκύπτει μέσα στο τοίχωμα να γίνεται ο διαχωρισμός των χιτώνων της αορτής.
Όμως, ανεξάρτητα από το ποιος μηχανισμός υπερισχύει, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο αφού εάν δεν υπάρξει άμεση χειρουργική αντιμετώπιση στις περισσότερες περιπτώσεις ο άρρωστος καταλήγει μέσα σε λίγες ώρες.
Υπάρχει όμως και μια ειδική μορφή διαχωριστικού ανευρύσματος της αορτής το οποίο αφορά κυρίως τη θωρακική αορτή όπου η αντιμετώπισή του δεν γίνεται χειρουργικά αλλά συντηρητικά και ο άρρωστος μπορεί να επιβιώσει.
Με βάση το ότι το κύριο αίτιο θεωρείται η αθηροσκλήρωση, η προληπτική του θεραπεία είναι ίδια με την προληπτική θεραπεία του εμφράγματος και των εγκεφαλικών επεισοδίων, δηλαδή είναι η καταπολέμηση των παραγόντων κινδύνου (υπέρταση, διαβήτης, υπερχοληστεριναιμία, κάπνισμα, παχυσαρκία, ακινησία).
Εντούτοις, πρόσφατα, το επίσημο επιστημονικό περιοδικό της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας «Circulation» δημοσίευσε μια ενδιαφέρουσα μελέτη όπου θεωρούνται υπεύθυνες ορισμένες μεταλλάξεις συγκεκριμένων γονιδίων που προσδιορίζουν τη λειτουργικότητα των μυϊκών ινών του τοιχώματος όλων των αγγείων και κατά συνέπεια και της αορτής.
Με απλά λόγια, οι γνωστοί παράγοντες κινδύνου για τις καρδιοπάθειες και αγγειοπάθειες αποτελούν το ερέθισμα των γονιδίων που είναι υπεύθυνα για την αδυναμία του μυϊκού τοιχώματος της αορτής.
Τα ευρήματα αυτά δίνουν νέες ελπίδες ότι με γονιδιακή θεραπεία μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αυτό και έτσι να απαλλαγεί ο άνθρωπος από έναν επιπλέον θανατηφόρο παράγοντα.
Πηγή : tanea.gr