«Οι βαρύγδουποι τίτλοι όπως, ΄νικητές της ζωής΄ ή ΄άτομα με ειδικές ικανότητες΄, πέρα από συναισθηματική φόρτιση, επιδιώκουν να συγκαλύψουν τα οξύτατα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε τα άτομα με αναπηρία και οι γονείς μας». Ο 32χρονος αναγνώστης του TPP, Ευάγγελος Βάγιας, άνεργος πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και άτομο με αναπηρία όρασης και κίνησης, μας γράφει για μια πραγματικότητα που πολλοί αγνοούμε.
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο ThePressProject κείμενο του κ.Γεωργίου με τον τίτλο: ‘Σκοτώνοντας την είδηση: ‘Εγκλήματα’ της ελληνικής δημοσιογραφίας’.
Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να εκφραστούν κάποιες σκέψεις με αφορμή τα όσα αναφέρει ο αρθογράφος για τον τρόπο προβολής από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τόσο των αθλητών των φετινών Παραολυμπιακών Αγώνων όσο και των ατόμων με αναπηρίες γενικότερα.
Αρχικά, λοιπόν, θα πρέπει να τονιστεί πως ο κ.Γεωργίου αναφέρεται πολύ εύστοχα στο ότι ορισμένες συγκεκριμένες φράσεις που χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ κατά τη διάρκεια παρουσίασης θεμάτων που αφορούν τα άτομα με αναπηρία έχουν ως στόχο να προκαλέσουν συναισθηματική φόρτιση.
Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος στόχος, ο οποίος βρίσκεται πολύ καλά κρυμμένος πίσω από διάφορες βαρύγδουπες φράσεις, όπως, «νικητές της ζωής» ή «άτομα με ειδικές ικανότητες» κλπ. Έχει να κάνει με την προσπάθεια που γίνεται ώστε, όπως πολύ σοφά λέει ο λαός μας, «να χρυσωθεί το χάπι» και με κάθε τρόπο να συγκαλυφθούν τα οξύτατα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουν τόσο τα ίδια τα άτομα με αναπηρία των λαϊκών οικογενειών όσο και οι γονείς τους σε όλους τους τομείς της ζωής.
Ας αναφερθούμε στα κυριότερα προβλήματα που απασχολούν τα άτομα με αναπηρίες και τις οικογένειές τους σήμερα:
- Εκατοντάδες μαθητές με αναπηρίες παραμένουν κάθε χρόνο εντελώς εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας κλεισμένοι στα σπίτια τους. Αλλά και για όσους φοιτούν σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής υπάρχει κάθε σχολική χρονιά το πρόβλημα του πότε τελικά θα χτυπήσει το πρώτο κουδούνι του σχολείου, τόσο λόγω έλλειψης των απαραίτητων κονδυλίων για τη μεταφορά τους, όσο και εξαιτίας των ελλείψεων στο απαραίτητο ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό. Όσο για τα περιβόητα τμήματα ένταξης των μαθητών με αναπηρίες στα κοινά σχολεία, παρατηρείται και σ’ αυτά υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση και ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές
- Μεγάλες μειώσεις έχουν γίνει επίσης στις δαπάνες που καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία τόσο για τις απαραίτητες θεραπείες (φυσικοθεραπείες, λογοθεραπείες, εργοθεραπείες κλπ.), όσο και στις δαπάνες για αναλώσιμα υλικά και φάρμακα
- Άγριες περικοπές έχουν ήδη γίνει και θα συνεχίσουν να γίνονται τόσο σε προνοιακά επιδόματα όσο και σε αναπηρικές συντάξεις, τις οποίες προωθεί και ο Ο.Ο.Σ.Α. Κύριο εργαλείο στην κατεύθυνση αυτή αποτελεί ο νέος κανονισμός εκτίμησης βαθμού αναπηρίας ( Κ.Ε.ΒΑ.) με βάση τον οποίο, σε πάρα πολλές περιπτώσεις μειώνονται τα ποσοστά αναπηρίας
- Αυτό συνακόλουθα επιφέρει είτε μεγάλη μείωση, είτε ακόμη και πλήρη απώλεια των επιδομάτων για τους δικαιούχους
- Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία όλο και χειροτερεύει λόγω της υποχρηματοδότητσης και της υποστελέχωσής τους αλλά και των ελλείψεων σε υλικοτεχνικές υποδομές. Την ίδια στιγμή ο ιδιωτικός τομέας υγείας ανθεί λαμβάνοντας, μάλιστα, και «ζεστό» κρατικό χρήμα μέσω των διάφορων επενδυτικών νόμων. Με τον τρόπο αυτό, η υγεία μετατρέπεται ουσιαστικά σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα για λίγους ενώ θα έπρεπε να αποτελεί αποκλειστικά και μόνο κοινωνικό αγαθό για όλους
- Οι πρόσφατοι νόμοι κατεδαφίζουν τα όποια τελευταία υπολείμματα κοινωνικού χαρακτήρα είχαν απομείνει στο ασφαλιστικό σύστημα μετά από αλλεπάλληλα χτυπήματα που υπέστη από προηγούμενες κυβερνήσεις, και ανοίγουν διάπλατα την πόρτα στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Στο μεταξύ μεγάλα είναι τα ποσοστά ανεργίας ακόμη και για τα άτομα με αναπηρία.
Στο χώρο του αθλητισμού, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη μιας και πολλοί αθλητές με αναπηρία αναγκάζονται είτε να βάζουν από την τσέπη τους τα έξοδα για προπονήσεις, αθλητικό υλικό κλπ. ή να καταφεύγουν σε ιδιώτες χορηγούς για την εύρεση των απαραίτητων οικονομικών πόρων. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι και ο αναπηρικός αθλητισμός μετατρέπεται σε εμπόρευμα πράγμα βέβαια εντελώς απαράδεκτο.
Στο σημείο αυτό, αξίζει επίσης να τονιστεί πως, ιδιαίτερα για τα άτομα που αντιμετωπίζουν κάποια κινητική αναπηρία, η άθληση, εκτός όλων των άλλων, αποτελεί και βασικό στοιχείο για την εξασφάλιση και διατήρηση μιας καλής φυσικής κατάστασης και κατά συνέπεια, όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητας ζωής για εμάς, τα άτομα με κινητικές αναπηρίες.
Η μόνη διέξοδος από αυτή τη βάρβαρη κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους βρίσκεται στον από κοινού με τον υπόλοιπο λαό αγώνα τους διεκδικώντας:
Υποχρεωτική καθολική κοινωνική ασφάλιση
Άμεση κατάργηση του νέου κανονισμού εκτίμησης βαθμού αναπηρίας Κ.Ε.ΒΑ. και επαναφορά του προηγούμενου που συνυπολόγιζε σε κάποιο βαθμό και κοινωνικά κριτήρια για τη χορήγηση των προνοιακών επιδομάτων
Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα παιδείας, υγείας και πρόνοιας για όλους και κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στους συγκεκριμένους τομείς
- Δημιουργία δημόσιου δικτύου μονάδων αποθεραπείας και αποκατάστασης
- Δωρεάν παροχή όλων των απαραίτητων τεχνικών βοηθημάτων σε μαθητές, φοιτητές με αναπηρία
- Πλήρη κάλυψη των σχολικών μονάδων ειδικής αγωγής με μόνιμους διορισμούς όλου του απαραίτητου εδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού
- Η χρηματοδότηση των αθλητικών σωματείων για άτομα με αναπηρία να αποτελεί αποκλειστικά κρατική ευθύνη και υποχρέωση και ταυτόχρονα να εξασφαλίζονται από το κράτος όλες οι απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές για την άθληση των ατόμων με αναπηρία
- Άμεση ένταξη στην αγορά εργασίας όλων των ικανών προς εργασία ατόμων με αναπηρία
Βάγιας Ευάγγελος
Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών Α.Π.Θ.
Άτομο με αναπηρία όρασης και κίνησης