Είναι δικαίωμα μου να ζω με την αναπηρία μου, ελεύθερα και χωρίς τα εμπόδια σας!
Είναι τελικά τόσο κακό να πεις ότι είσαι ανάπηρος; Είναι κακό να δηλώσεις την αναπηρία σου, ακόμα και αν είναι αόρατη; Γιατί σε μια χώρα που δίδαξε τον πολιτισμό και τη δημοκρατία πριν από αιώνες, τη σήμερον ημέρα είναι τόσο δύσκολο να μιλήσεις ανοιχτά και δημόσια για την ασθένεια σου και ότι σε απασχολεί;
Ας ξεκινήσω με το δεδομένο(με τη δική μου αντίληψη έστω), ας μη θεοποιούμε τόσο πολύ τον πολιτισμό που γεννήσαμε στα αρχαία χρόνια. Ας θυμηθούμε ότι τους ανάπηρους από παιδιά τους ρίχνανε στον Καιάδα, ότι σε άλλες πόλεις δεν τους είχαν ικανούς για ηγετικές και διοικητικές θέσεις, τους τσουβάλιαζαν με τα γυναικόπαιδα. Οπότε όχι, το DNA μας δεν είναι και τόσο…πολιτισμένο! Λυπάμαι αν σας χαλάω την ψευδαίσθηση αιώνων.
Η δημοκρατία επίσης που τόσο διαφημίζουμε τόσα χρόνια, που τη γεννήσαμε ως χώρα και την προωθήσαμε σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι απλά μια ιδέα. Που άλλοι την έχουν στο μυαλό τους ως υπερβατική ελευθέρια και άλλοι ως παρεμβατικούς κανόνες συμβίωσης πολιτισμένων κάτοικων σε ένα κράτος. Τα δικαιώματα μας, άλλοτε χάνονται στην παραχώρηση τους για το κοινό καλό και άλλοτε για το δικό μας(ναι πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα ξέρουν το καλό μας, καλυτέρα από εμάς).
Μεγαλώσαμε με το ιδεώδες ότι είμαστε απόγονοι ενός μεγάλου πολιτισμού. Το δέχομαι, είχαμε ένα καλό υπόβαθρο εν συγκρίσει με άλλες χώρες. Γιατί όμως ερχόμενοι στο παρόν έχουμε τόσα εμπόδια στη ζωή μας ως Έλληνες;
Βάζουμε εμπόδια σε συνανθρώπους μας, σε άτομα με αναπηρία, στην μετακίνηση τους, στο αν έχουν δικαιώματα ως άνθρωποι! Δε θα έπρεπε καν να το συζητάμε, δε θα έπρεπε να είναι στο τραπέζι διαπραγματεύσεων και νομοθεσιών! Θα έπρεπε να είναι δεδομένο: η στήριξη μιας πιο αδύνατης ομάδας, λόγω ανωτέρων καταστάσεων όπως υγείας και αναπηρίας.
Σε αντίθεση πέφτουμε σε περιστατικά ακόμα και σήμερα όπως να κατεβάζουν κακήν κακώς ένα άτομο με τύφλωση από το λεωφορείο επειδή είχε σκύλο οδηγό μαζί! Να πολιτικοποιούμε τον εκφοβισμό(bullying), γιατί μόνο με την τιμωρία μπορούμε να μάθουμε. Να σας θυμίσω ότι η συμπεριφορά μας είναι θέμα παιδείας και μόρφωσης από την οικογένεια μας, από το κράτος δικαίου, από τους συμπολίτες μας;
Δε θα έπρεπε να είναι δεδομένη η ανθρωπιά, η βοήθεια σε οποίον την έχει ανάγκη, η στήριξη των ευπαθών ομάδων μιας κοινωνίας; Όσο θα χρειαζόμαστε νόμους για να μας το θυμίζουν, τότε δε προχωράμε μπροστά…μα καθόλου μπροστά!
Έχουμε ως θεό τον Φιλόξενο Δια αλλά όταν είναι να έρθουν τουρίστες να μας αφήσουν τα χρήματα τους. Όταν έχουμε κάτι να κερδίσουμε. Ειδάλλως ούτε στον άγιο νερό δε δίνουμε! Και δεν τα βάζω με όλους τους Έλληνες, μόνο με αυτούς που αμαυρίζουν τη χώρα μας με καθημερινά μικρά περιστατικά που φτιάχνουν ένα άσχημο πρόσωπο για την Ελλάδα εντός και εκτός των συνόρων μας.
Και έχουμε οδηγήσει τα άτομα με αναπηρία σε εγκλεισμό, σε σπίτια, σε ιδρύματα, στο περιθώριο της κοινωνίας μας. Λες και είναι τόσο δύσκολο να σέβεσαι τις ράμπες αναπήρων, τις ειδικές θέσεις παρκαρίσματος, το χώρο που δικαιούνται στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Όλα αυτά που για χώρες χωρίς αρχαίο πολιτισμό όπως η Αμερική, η Σουηδία, η Αυστραλία θεωρούνται αυτονόητα. Ποιος τους τα δίδαξε εκεί δηλαδή; Κατέβηκε ένα μαγικό ραβδί και τους έπεισε ότι « πρέπει να σέβεσαι τα Αμεα» ;
Και μη μου παραθέσετε την οικονομική κρίση και πάλι και ότι είμαστε χαμένοι λίγο στο διάστημα εδώ και 6 χρόνια! Γιατί τις ράμπες τις κλείνατε και πριν την κρίση, απλά με πιο μεγάλα και ακριβά αυτοκίνητα. Γιατί όλο και λιγότεροι χρησιμοποιούσαν τα μέσα μαζικής μεταφοράς τότε(πολύ λαϊκό να μπαίνεις στον ηλεκτρικό για μερικούς…) όμως αν βλέπατε ένα σκύλο οδηγό, ένα αμαξίδιο, ένα άτομο με ημιπληγία, πάλι σας κακοφαίνονταν. Πάλι θα κοιτούσατε με οίκτο!
Είναι δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να βρίσκονται παντού….πραγματικά παντού! Στον εργασιακό τομέα, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, σε πάρκα και δρόμους χωρίς λακκούβες και παγίδες. Χωρίς εμπόδια από εργασίες της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, των Δήμων, του γείτονα που αποφάσισε να φτιάξει την παλιά του αποχέτευση και άφησε τρύπες στο πεζοδρόμιο και κανένας δε του ζήτησε να λογοδοτήσει για αυτό!
Είναι δικαίωμα των Αμεα να ζήσουν με ότι γεννήθηκαν, με ότι απέκτησαν στην πορεία της ζωής τους. Αν δεν θέλω να τους βοηθήσω, τότε ας μη σταθώ εμπόδιο τους. Ας μη δημιουργώ δυσκολίες. Αν θέλεις να λέγεσαι Έλληνας, απόγονος του μεγαλείου της Ελλάδας, φρόντισε να είσαι και άξιος εκπρόσωπος της….ειδάλλως μην το αναφέρεις καν από πού κατάγεσαι!
Βογιατζής Ηλίας