Newsitamea.gr
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

‘Η ομορφιά της “μανούλας”

Ακολουθήστε μας στο GOOGLE NEWS και FACEBOOK

 

mama-paidi

 

Τα αγαπημένα μου παιδιά έχουν την εκνευριστική  συνήθεια να χρησιμοποιούν πέρα του δέοντος τη λέξη’’μαμά’’.Αν έχετε παιδιά,η ακόλουθη στιχομυθία θα σας είναι μάλλον οικεία:

-Μαμά;

-Ναι,αγάπη μου.

-(σιωπή για ένα λεπτό).Ε,μαμά;

-Ναι,τι είναι;

-(πιο περισπασμένη σιωπή τώρα)Ε,μαμά;

-ΝΑΙ,ΤΙ;

-Μαμά,είχα μαλλιά ,όταν γεννήθηκα;(ή καποια άλλη εξίσου ανούσια ερώτηση).

Ανέφερα ότι έχω 5 παιδιά;Κι έτσι αυτή η στιχομυθία επαναλαμβάνεται πολλές φορές τη μέρα μέχρι που σχεδιάζω να κλειδωθώ στην μπανιέρα για ένα λεπτό μοναξιάς για να ανασυνταχτώ.Δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές περνάει από το μυαλό μου η ακόλουθη σκέψη:’’Μακάρι να μπορούσαν να περάσουν 10 λεπτά χωρίς κάποιος να λέει’’μαμά’’.10 λεπτά ησυχίας.10 λεπτά που να μη χρειάζομαι συνέχεια.10 λεπτά να κάνω τις δικές μου σκέψεις’’.

Αλλά είναι αυτή η στιγμή που ο Θεός συχνά με ευλογεί με μια καθολική προοπτική προσαρμογής.

Είχα χρόνο για τον εαυτό μου στο παρελθόν 10 λεπτά.Είχα όλο το 10λεπτο στη σειρά.Είχα 5 χρόνια.5 χρόνια αναρωτιόμουνα ,αν θα υπήρχε κάποιο παιδί που θα με φώναζε “μαμά” ή που θα ερχόταν σε μένα για τα προβλήματά του και τις απορίες του.Ήταν αυτά τα χρόνια που κραύγαζα στο Θεό και Τον ρωτούσα,αν θα γίνω ποτέ μητέρα.Τον ικέτευα για ένα παιδί-μόνο για ένα.Και μετά από αυτά τα άγονα χρόνια,ο Θεός απάντησε με θετά,υιοθετημένα παιδιά και βιολογικά παιδιά ως μια κατακλυστική απάντηση στις προσευχές μου εκείνης της δύσκολης εποχής.

Δεν λέω ότι η στειρότητα σημαίνει ότι δεν  υποφέρω από τις συνήθεις απογοητεύσεις των μανάδων.Υποφέρω.Οδηγούμαι στο χείλος της τρέλας σχεδόν σε καθημερινή βάση από τα επιχειρήματα και τις αιτήσεις για ειδικά μεσημεριανά γεύματα,,τα ατυχήματα στην τουαλέτα και τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα.Είναι όμως η ομορφιά των λέξεων “μαμά”,”μανούλα” και “μάνα” που φαίνονται ότι με βγάζουν από τους εκνευρισμούς και μου θυμίζουν το μεγάλο δώρο που μου έχει δωθεί ,όταν αγκαλιάζω αυτήν τη αλλαγή με καλή προοπτική.

Δεν ήταν τόσο εύκολο να αλλάξω από απλώς μια γυναίκα σε μια σύζυγο και μαμά.Η διαδικασία της υιοθεσίας κρατούσε πολύ χρόνο και ήταν ακριβή και τρομακτική.Ο δρόμος που οδηγούσε τα θετά παιδιά μας να γίνουν δικά μας παιδιά για πάντα ήταν ένα συνεχές συναισθηματικό σκαμπανέβασμα.Ακόμα και η γέννηση του βιολογικού γιου μου ήταν τραυματική και δεν εξελίχθηκε όπως είχαμε ελπίσει.Είχε όμως φανεί στις δύσκολες στιγμές μας,στους αγώνες μας και στις απογοητεύσεις μα που έχω μάθει τι σημαίνει  πραγματικά να είσαι μητέρα.Δεν σημαίνει να αγαπάς τα παιδιά τις ώρες που είναι εύκολα να τα αγαπήσεις αλλά σημαίνει να τα καταδιώκεις με την αγάπη σου ακόμα κι όταν τρέχουν προς την λάθος κατεύθυνση.

Μιλώντας με τα υιοθετημένα παιδιά μου για τις πρώτες τους μητέρες στη ζωή τους,νιώθω το βάρος αυτής της λέξης με ένα νέο τρόπο.Έχω γίνει η μητέρα τους αλλά δεν ήταν πάντα έτσι.Δεν τα γέννησα αυτά τα παιδιά ή δεν τα κέρδισα.Έχω επιλέξει να τα αγαπώ και να τα προφυλάσσω και  έχουν επιλέξει να με αγαπούν και να με αγκαλιάζουν σαν τη μητέρα τους.Μέρος του να τα αγαπάς σημαίνει να αγαπάς την ιστορία τους και να τιμάς τις μητέρες που τα έφεραν στη ζωή,άσχετα με τις συνθήκες τους ή τις επιλογές τους.Αυτές οι μανάδες δεν έπαψαν να είναι μανάδες,όταν έφτιαξαν το πλάνο υιοθεσίας για το παιδί τους.Κατά κάποιο τρόπο,αυτή ήταν μια έσχατη πράξη μητρότητας-να επιλέξουν το καλό για το παιδί τους,ακόμα κι αν ραγίζει η καρδιά τους.Και εξαιτίας αυτής της επιλογής ωφελούμαι από την ομορφιά που έχουν φέρει αυτά τα παιδιά στη ζωή μου και στην οικογένειά μου,όταν με αποκαλούν “μανούλα”.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές,αν η χαρά και η τιμή που νιώθω ακούγοντας τα παιδιά να με αποκαλούν”μαμά”,(ακόμα κι αν ακολουθείται από μια εκνευριστική αίτηση ή ερώτηση)είναι ένας μικρός αντικατοπτρισμός της χαράς του Θεού,όταν Τον αποκαλούμε “Πατέρα”.Πόσο ευλογημένοι είμαστε που έχουμε ένα Θεό που μας προσκαλεί να έχουμε αυτήν την οικεία σχέση μαζί Του.Δεν είναι απλώς ένα αφεντικό,ένας κύριος,ένας δάσκαλος ή ένα αμέτοχος παρατηρητής αλλά ακούει τις φωνές μας σαν πατέρας.Νιώθει τις χαρές μας και θρηνεί με τις θλίψες μας,όταν Τον επικαλούμαστε.Σαν Πατέρας έχει επιλέξει να μας καταδιώκει με την αγάπη Του ακόμα κι ,όταν τρέχουμε προς τη λάθος κατεύθυνση.

Δεν είμαστε κατά τύχη παιδιά Του.Δεν είμαστε πνευματικά ασχεδίαστοι ή απρόσμενοι.Μας επέλεξε και μας έφερε μέσα στην οικογένεια με την πρόθεση της υιοθεσίας..Γινόμαστε κληρονόμοι και λαμβάνουμε τα ωφέλη του να είμαστε μέλη αυτής της οικογένειας.Η υιοθεσία δεν έχει να κάνει με υποχρέωση ή την ανάληψη ευθυνών για τις πράξεις σου αλλά έχει να κάνει με την ανάληψη ευθυνών για κάποιου άλλου τις πράξεις που προκύπτει από βαθιά επιθυμία να αγαπήσεις και να φροντίσεις κάποιον που σε χρειάζεται.Ο Θεός έχει επιλέξει να με αγαπάει με πατρική συμπόνια όχι επειδή είμαι υπέροχη αλλά επειδή είναι υπέροχη η αγάπη Του για μένα.Την ξέρω αυτήν την αγάπη και μου την έδωσε για  τα παιδιά μου επίσης.

Επειδή νιώθω σιγουριά σ’αυτήν την αγάπη,προσέρχομαι σ’Αυτόν ακόμα και με τις εκνευριστικές αιτήσεις μου,τους φόβους μου και τις αμφιβολίες μου.Ξέρω ότι με ακούει και θέλει να ξέρει το έχω μέσα στην καρδιά μου ακόμα κι,αν αυτό που έχω μέσα είναι άσχημο και  επαίσχυντο.Όπου αποτυγχάνω ως γονέας με απογοητεύσεις ή διαψεύσεις μου,ο Θεός Πατέρας συνεχίζει να απλώνει το χέρι Του με συμπόνια και κατανόηση.Μπορεί ποτέ να μην έχω πλήρως την τέλεια αγάπη Του για τα παιδιά Του αλλά είμαι ευγνώμων για τους τρόπους που τα παιδιά  μου διδάσκουν να αγαπώ πιο πολύ καθώς μου ρίχνουν μια ματιά στην καρδιά του Θεού για μένα.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πήγε στο γκαράζ και ήπιε φυτοφάρμακο: Διπλή τραγωδία στην Κρήτη, αυτοκτόνησαν και οι δύο μέσα σε λίγες ώρες – ΒΙΝΤΕΟ

Efi Nika

Δασκάλα έγινε δότρια και έσωσε τη ζωή ενός 2χρονου αγοριού…

Efi Nika

Μπράβο κοριτσάρα: Η 18χρονη Μαρία από τη Θεσσαλονίκη διηγήθηκε την ιστορία της & πήρε υποτροφία για τις ΗΠΑ

Efi Nika