Είναι εντυπωσιακή η συνειδητοποίηση πως κάθε δευτερόλεπτο που περνά ο πλανήτης χάνει και κερδίζει ζωές, πως χιλιάδες ανθρώπινα κύτταρα γεννιούνται και πεθαίνουν στον ανθρώπινο οργανισμό και πώς εκατομμύρια άνθρωποι κυνηγάμε τους στόχους και τις επιθυμίες σαν χαμστεράκια που τρέχουν στην ρόδα του μικρού τους κλουβιού.
Μεγάλη υπόθεση ο χρόνος. Για την ακρίβεια μεγάλη πολυτέλεια. Ο ξανακερδισμένος χρόνος θα μπορούσε να είναι η νέα μετοχή στο χρηματιστήριο των αξιών.
Κι απ΄την άλλη η πληροφορία πως ή έννοια του χρόνου είναι απόλυτα σχετική- ο φίλος μας ο Αινστάιν νομίζω το είπε-… σε κάνει να φτιάχνεις λίστες και κόντρα λίστες αναζητώντας μανιωδώς το ποια ζωή αξίζει να ζήσεις και πώς…
Διανύοντας – όχι πάντα με επιτυχία και ευτυχία- την τέταρτη προς πέμπτη δεκαετία της ζωής μου θέλω να μοιραστώ μαζί σας μία μάλλον αυθαίρετη αλλά γεμάτη αλήθειες και συναίσθημα δική μου λίστα με πράγματα που νομίζω αξίζει κανείς να έχει κάνει ή να δοκιμάσει να κάνει στις πιο σημαντικές δεκαετίες της ζωής του.
40 φεύγα…Η δεκαετία της συμφιλίωσης και του Restart
Στα 40 οφείλεις να ξανα-ανακαλύψεις, δημιουργήσεις, αναδείξεις τον καλύτερό σου εαυτό και να τον απολαύσεις.
Πριν η οστεοπόρωση, τα βαριά γόνατα, ο μηνίσκος και τα λουμπάγκα γίνουν η καθημερινότητά σου βάλε κάποια μορφή ελαφριάς ή extreme άσκησης στη ζωή πριν το σώμα σου αρχίσει να σε εγκαταλείπει κάνε κάτι καλό για αυτό.
Μην παρασυρθείς και πάρεις –πάλι- τραπεζικό δάνειο και να αγχώνεσαι για να το ξεπληρώσεις με τον- ανύπαρκτο ή πετσοκομμένο και μισθό σου!
Να αφήσεις τα παιδιά σου να αναπνέουν τον δικό τους αέρα, να κάνουν τις δικές του επιλογές, τα δικά τους λάθη, αλλά να είσαι έτοιμη να ανοίξεις – χωρίς κατηγορητήρια και κηρύγματα- το πορτοφόλι την αγκαλιά, την καρδιά και σου όταν θα γυρίσουν με γρατζουνισμένη καρδιά πίσω..
Να γελάς, να αγγίζεις, να φιλάς, να δοκιμάζεις, να μυρίζεις. Οι αισθήσεις είναι μεγάλο καταφύγιο και μεγάλη εξουσία.
Decluttering. Mε δύο λόγια να ασπαστείς τον μινιμαλισμό και το κίνημα του: “Ξεφορτώνομαι όλα τα άχρηστα από τη ζωή, την ντουλάπα, το γραφείο, τα κουτιά στην αποθήκη, το σπίτι, την καρδιά την ψυχή μου”. Πρέπει να μείνουν όλα όσα σου αξίζουν και να αποχαιρετήσεις τα υπόλοιπα.
Κόψε ξανά και ξανά το κάπνισμα. Είναι εύκολο, μπορείς να το κόβεις κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα, κάθε μέρα. Κάθε τσιγάρο που γλυτώνεις είναι νίκη.
Aξιοποίησε την εμπειρία σου με όποιο τρόπο εξαργύρωσης εσύ μπορείς να φανταστείς.
Δεν χρειάζεται πάντα να σημαίνει κάτι, δεν χρειάζεται λόγο η επιθυμία για ζωή και συγκινήσεις…
Κάνε κάτι πραγματικά κάτι τρελό. Δοκίμαζε καινούργια πράγματα.
Άλλαξε το άρωμα που φοράς από τα 30 σου.
Ζήσε αυτή τη δεκαετία σαν να είναι η πιο σημαντική της ζωής σου. Έτσι κι αλλιώς κάθε λεπτό που περνάει δεν πρόκειται να το ξαναζήσεις. Μηδένισε το κοντέρ.
Άσχετο αλλά να πίνεις και πιο πολύ νερό. Πείσε τον εαυτό σου πως λατρεύεις την βρώμη, τη στέβια, την κινόα, τον λιναρόσπορο…
Ψάξει να βρεις το άλλο σου μισό! Ποτέ δεν είναι νωρίς, ποτέ δεν είναι αργά…
Πάρε διαζύγιο από τις τύψεις και τις ενοχές. Μόνο ελεύθερες ρίζες κι οξειδωτικό στρες παράγουν κι αυτό με τη σειρά του σου χαρίζει μόνο ρυτίδες.
Δεν σε αγαπούν και δεν θα αγαπήσουν όλοι… Το θέμα είναι να αρέσεις σ’ αυτούς που αγαπάς εσύ. Έχεις συνειδητοποιήσει- φαντάζομαι- πως οι κακοί -δεν- είναι στη φυλακή και πως τα πολλά likes στα social media δεν σημαίνουν ότι έχεις πολλούς φίλους.
Μάθε και να συγχωρείς.
Και πού είσαι;…Μη φτιάχνεις λίστες με άλλες αποφάσεις. Ζήσε τις!
Της Κάτιας Μιλιαράκη
ΠΗΓΗ: www.anapnoes.gr