Πολύ με ταλαιπώρησες, να ξέρεις.
Και δεν μπορώ να πω, τα ήθελε και μένα ο οργανισμός μου. Τα τραβούσε σα μαγνήτης τα βάσανα.
Καψούρα ήσουν, μάγκα μου. Κι έπεσα με τα μούτρα στα βαθιά σου. Ή τουλάχιστον σε αυτά που πίστευα βαθιά.
Μόνο που εγώ σε περίμενα θάλασσα κι εσύ μου προέκυψες γούρνα. Βρήκα τον πάτο πολύ εύκολα κι έφαγα τα μούτρα μου.
Χαλάλι σου θα πω. Αυτός ήσουν, δεν καμώθηκες ποτέ το κάτι άλλο. Εγώ σε έβλεπα διαφορετικό. Εγώ σε έβλεπα για τον ένα, το σημαντικό της ζωής μου.
Έρωτα, σε έλεγα, μεγάλο. Μόνο που εσύ, ήσουν μικρός. Και το πολύ που εγώ σου έδινα, εσύ το ανταπέδιδες με λίγο, πολύ λίγο.
Και ξέρεις, πέρασε καιρός που αυτό το λίγο το δεχόμουν.
Οι καψούρες πάντα μας παιδεύουν, έλεγα. Αγάπη δίχως παίδεμα δεν έχει νοστιμάδα, συμπλήρωνα. Δεν ξέρω κι εγώ τι άλλες μαλακίες σκαρφιζόμουν για να δικαιολογώ. Πρώτα εσένα που ήσουν λίγος κι ύστερα εμένα που δεχόμουν αυτό το λίγο σου.
Ως εδώ, όμως.
Δεν πάει άλλο η δική σου η δουλειά. Ας σε λένε και καψούρα κι έρωτα κι όπως γουστάρεις. Εγώ πια αποφάσισα πως δε μου κάνεις.
Δε μου αρκεί ό,τι ψίχουλο μου πετάς. Δεν είναι αυτό που θέλω, δεν είναι αυτό που αξίζω.
Εγώ, μάγκα μου, δεν είμαι για το λίγο σου. Πάρε το χαμπάρι. Άργησα να το καταλάβω. Υποτίμησα τον εαυτό μου, ταλαιπωρήθηκα. Σε περίμενα, σε έκλαψα, σου θύμωσα. Τώρα όμως πια δεν έχω τίποτα για σένα.
Το κατάστημα, το 24 ώρες την ημέρα, 7 μέρες τη βδομάδα, 12 μήνες το χρόνο έκλεισε για σένα. Ήμουν πάντα ανοιχτή για να έρθεις. Πάντα σε περίμενα να φιλοτιμηθείς. Κι όταν δεν ερχόσουν, έβρισκα μια δικαιολογία για σένα.
Τώρα, όμως, δεν έχω λόγια να σε δικαιολογήσω. Τελείωσε το θεματάκι μας.
Κι αν είσαι καψούρα, εγώ θα σε σβήσω. Κι αν είσαι έρωτας, εγώ θα σε ξεχάσω. Γιατί μέσα στο κεφάλι μου είσαι, από μένα εξαρτάται. Έξω μου δεν ήσουν ποτέ αληθινά.
Ήσουν απλά ένας αφανής πρωταγωνιστής. Σου έδωσα τον κεντρικό ρόλο της ζωής μου κι άφησα για μένα το κομπαρσιλίκι. Αλλά αυτό μας τελείωσε. Ξυπνήσανε οι σκλάβοι μάγκα μου. Μας τελείωσες.
Εγώ στη ζωή μου, πρωταγωνίστρια με τα όλα μου κι εσύ τη δική σου. Κάνε τη ό,τι θες τη δική σου. Η δική μου ζωή, όμως, μου ανήκει και δε θα την ξοδέψω άλλο με το δικό σου το λίγο.
Ψάχνω το πολύ. Το ολοκληρωτικό. Ψάχνω κάποιον να μου δώσει αυτό που τόσο και τόσο καιρό σου έδινα εγώ.
Αν τον βρω, μπράβο μου. Αν δεν τον βρω, θα συνεχίσω να τον ψάχνω. Κάπου εκεί έξω θα είναι, το νιώθω.
Πάντως εσύ, ο λίγος, δεν είσαι για μένα.
Αυτό πια το κατάλαβα καλά. Άργησα, μα το κατάλαβα.
Αντίο μάγκα μου.
Της Στεύης Τσούτση.
ΠΗΓΗ: www.anapnoes.gr