Κάθε χρόνο στην Σεούλ εγκαταλείπονται χιλιάδες νεογέννητα στους δρόμους. Τα περισσότερα έχουν πνευματικές ή σωματικές αναπηρίες ή οι γονείς τους είναι ανύπαντροι. Η Νότια Κορέα είναι υπερβολικά θρήσκα χώρα και αν ένα ανύπαντρο ζευγάρι κάνει παιδί, συχνά θεωρείται ταμπού.
Επίσης, ένα παιδί με αναπηρία θεωρείται κατάρα. Αν δεν φροντίσει κανείς αυτά τα παιδιά, θα πεθάνουν ή θα καταλήξουν σε ορφανοτροφείο. Στη μέση αυτής της “επιδημίας”, ένας άντρας αποφάσισε να σώσει αυτά τα μωρά.
Ο Lee Jong-rak είναι ένας ταπεινός πάστορας, ο οποίος όχι μόνο γνώριζε το πρόβλημα, αλλά αποφάσισε και να αναλάβει δράση.
Αποφάσισε να τοποθετήσει ένα κουτί δίπλα στο σπίτι του, το οποίο ονόμασε “το κουτί των μωρών”. Το κουτί των μωρών θερμαίνεται και περιέχει ζεστές κουβέρτες για να μην παγώνουν τα μωρά. Επίσης, είναι εξοπλισμένο με έναν συναγερμό, έτσι ώστε ο πάστορας να ειδοποιείται αμέσως όταν κάποιος αφήνει ένα μωρό.
Στόχος του ήταν να προσφέρει μια εναλλακτική στους απελπισμένους γονείς στην Σεούλ. Κάθε μέρα υπήρχαν όλο και περισσότερα περιστατικά εγκατάλειψης που δείχνουν την σοβαρότητα της κατάστασης. Μια μητέρα η οποία ήταν σε επαφή με τον Lee Jong-rak είχε ετοιμάσει ακόμα και δηλητήριο για να αυτοκτονήσει και να σκοτώσει και το μωρό της.
Ο Jong-rak κατάφερε να την πείσει να μην σκοτώσει το μωρό και να μην αυτοκτονήσει. Από εκεί και έπειτα, κατάλαβε ότι η απόφαση του να βάλει το κουτί των μωρών ήταν σωστό. Ωστόσο, είχε αμφιβολίες. Φοβόταν ότι κανείς δεν θα εκμεταλλευόταν αυτή την ευκαιρία – αλλά έκανε λάθος.
Τα μωρά έφταναν στο κουτί – και σε μεγάλους αριθμούς: την νύχτα, κατά την διάρκεια της ημέρας, πολλά χωρίς εξηγήσεις και άλλα με γράμματα. Ο πάστορας Jong-rak υιοθέτησε 10 από αυτά τα παιδιά, αλλά ο νόμος δεν του επέτρεπε να υιοθετήσει άλλα. Ωστόσο, δεν φαίνεται να υπάρχει τέλος σε αυτή την ιστορία.
Μαζί με τον πάστορα, η γυναίκα του και μια μικρή ομάδα εθελοντών φροντίζουν τα μωρά και δεν χρειάζεται να τα βάλουν σε κρατικό ορφανοτροφείο. Στα κρατικά ορφανοτροφεία θα ήταν απλά ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα μωρά. Θα τα μεγάλωναν πολύ απρόσωπα. Αντί γι’αυτό, ο πάστορας και η ομάδα του τα φροντίζουν οι ίδιοι σαν να ήταν δικά τους.
Ζουν και φροντίζουν αυτές τις νεαρές ψυχές που διαφορετικά θα πέθαιναν στους δρόμους.
Ο πάστορας Lee αγαπάει αυτούς που δεν θα αγαπούσε κανείς άλλος, όπως λένε οι συμπατριώτες του. Αυτός ο άντρας έχει καρδιά μάλαμα – δέχεται τα μωρά που δεν τα αγαπούσαν ούτε οι γονείς τους.