Πόσες ελιές έχετε στο δέρμα σας; Και ποιες πρέπει να σας ανησυχούν; Αν και θεωρητικώς όσοι διαθέτουν περισσότερες από 50-60 ελιές διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν από καρκίνο, άλλο είναι οι ελιές στις οποίες αναφέρονται οι κοινοί θνητοί και άλλο εκείνες για τις οποίες μιλούν οι γιατροί.
«Για τον καθημερινό άνθρωπο ελιά είναι οτιδήποτε παρουσιαστεί στο δέρμα του με διαφορετικό χρώμα ή υφή από αυτήν που ξέρει. Για τους γιατρούς όμως οι σπίλοι, όπως λέγονται επιστημονικά οι ελιές, είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο» λέει ο καθηγητής Δημήτρης Ρηγόπουλος, διευθυντής της Β’ Πανεπιστημιακής Κλινικής Δερματικών και Αφροδισίων Νόσων του Νοσοκομείου Αττικόν και πρόεδρος της Ελληνικής Δερματολογικής Εταιρείας.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι οι κανονικές ελιές συνήθως είναι επίπεδες ή ελαφρώς προεξέχουσες αλλοιώσεις, οι οποίες στο μεγαλύτερο ποσοστό τους έχουν σκούρο χρώμα (μελαγχρωματικές) αλλά μερικές έχουν χρώμα όμοιο με εκείνο του φυσιολογικού δέρματος.
«Αυτοί οι σπίλοι είτε είναι συγγενείς (δηλαδή υπάρχουν από τη γέννηση ή παρουσιάζονται μέσα στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής) είτε επίκτητοι, δηλαδή εμφανίζονται στη μετέπειτα ζωή (συνήθως μέχρι τα 40) και σχετίζονται με τον ήλιο» εξηγεί ο δρ Ρηγόπουλος. «Μετά τα 40, συνήθως μειώνεται ο ρυθμός εμφάνισής τους και γίνονται πιο συχνές ορισμένες άλλες αλλοιώσεις, οι οποίες δεν είναι ελιές».
Οι αλλοιώσεις αυτές είναι οι εξής:
1. Τα κόκκινα μορφώματα που ο κόσμος αποκαλεί «κόκκινες ελίτσες» αλλά στην πραγματικότητα είναι κερασόμορφα (ή κερασόχωρα) αιμαγγειώματα. Είναι προεξοχές ενός αγγείου που εμφανίζονται σε σημεία του δέρματος (π.χ. πρόσωπο, στέρνο, χέρια) όπου πιθανώς λεπταίνει η επιδερμίδα.
2. Τα μεγάλα καφέ ή μαύρα μορφώματα που συχνά εμφανίζουν άνδρες και γυναίκες μετά τα 40-50 έτη, κυρίως στο πρόσωπο, το τριχωτό της κεφαλής ή τον κορμό. Αυτές είναι σμηγματορροϊκές υπερκερατώσεις και συχνά είναι οικογενείς (εμφανίζονται σε πολλά μέλη της ίδιας οικογένειας).
3. Τα μορφώματα που κρέμονται από το δέρμα σαν μικρά σταφύλια με μίσχο και τα οποία βρίσκονται πολύ συχνά στις πτυχές του σώματος (π.χ. λαιμό, μασχάλη, «γραμμή» του σουτιέν). Πρόκειται για ακροχόρδονες (θηλώματα), δηλαδή για καλοήθεις δερματικές βλάβες οι οποίες καμιά φορά δημιουργούν αισθητικό ή λειτουργικό πρόβλημα (π.χ. αν πιαστούν σε μια αλυσίδα μπορεί να ματώσουν).
«Κοινό σημείο και των τριών αυτών αλλοιώσεων είναι ότι δεν εξαλλάσσονται για να γίνουν καρκίνος» τονίζει ο δρ Ρηγόπουλος.
Οι επικίνδυνες
Αντιθέτως, από τις κανονικές ελιές ορισμένες μπορεί να εξαλλαχθούν, γεγονός που έχει άμεση συσχέτιση με την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής και όχι με τον τραυματισμό τους, όπως πιστευόταν παλαιότερα.
«Σε περίπτωση που μια ελιά τραυματίζεται συχνά – π.χ. από την τριβή του σουτιέν ή το κουμπί του παντελονιού – χρειάζεται απλώς έλεγχο από τον δερματολόγο και όχι άμεση αφαίρεση» λέει ο καθηγητής.
Θα πρέπει όμως να τονιστεί ότι τα μελανώματα, τα οποία είναι τα πιο επίφοβα, προέρχονται από εξαλλαγή μιας ελιάς μόνο στο 30% των περιπτώσεων. Στο υπόλοιπο 70% «εμφανίζονται de novo», δηλαδή αναπτύσσονται ξαφνικά στο δέρμα και εξαρχής είναι κακοήθη.
Και στις δύο περιπτώσεις όμως έχουν την ίδια κλινική εικόνα, κατά τον δρα Ρηγόπουλο. «Θα έχουν ακανόνιστα όρια, ποικιλία χρωμάτων, ασυμμετρία στην εμφάνισή τους (αλλού θα είναι πιο μεγάλα, αλλού πιο μικρά), διάμετρο στο μεγαλύτερο σημείο συνήθως πάνω από 6 χιλιοστά και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να ματώνουν ή να έχουν μια πληγή» λέει. Για να πρόκειται για μελάνωμα πρέπει να συνυπάρχουν τουλάχιστον 2-3 από αυτά τα χαρακτηριστικά.
Τα μελανώματα κατά κανόνα εκδηλώνονται μετά την εφηβεία (λιγότερο από το 1% των κρουσμάτων αφορά νήπια και παιδιά ηλικίας έως 12-13 ετών), με τη συχνότητά τους να αυξάνεται κατ’ αναλογίαν με την ηλικία καταλήγει.
Πηγή : tanea.gr