Newsitamea.gr
ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Δεν είναι άτακτος, έχει αυτισμό…!!!

Ακολουθήστε μας στο GOOGLE NEWS και FACEBOOK

Angry Child Yelling

Δεν είναι άτακτος, έχει αυτισμό.. 

Ο υπέροχος ήλιος έδειξε το λαμπερό του πρόσωπο και ο σύζυγός μου και οι δυο μεγαλύτεροι γιοι μας οδήγησαν μέχρι την τοπική λιμνοθάλασσα για αθλήματα θαλάσσης με φίλους μας. Το πρόγραμμα θεραπείας του Τσάρλυ σήμερα δεν μου επιτρέπει να πάω μαζί τους, εγώ και οι μικροί μου γιοί.

Συνεχίζουμε στο συνηθισμένο Κυριακάτικο πρωινό ρουτίνας: πρώτα εκκλησία μετά παιχνίδι σπίτι. Η θεραπεύτρια του Τσάρλυ έρχεται ακριβώς στην ώρα της και έτσι κατευθυνόμαστε για την εκκλησία.

Γυρίζουμε εσπευσμένα από την εκκλησία μετα από 15 λεπτά γιατί ο Μάικλ δεν προσαρμόζεται στον παιδικό σταθμό και πάω  να τον πάρω. Αφού φτάνουμε σπίτι ,ο Τσάρλυ παίζει λίγο έξω.Μαθαίνει να παίζει στην αυλή μας.Συνήθως περιφέρεται εδώ κι εκεί,χωρίς να παίζει με κάτι πραγματικά.Έτσι η θεραπεύτριά του κι εγώ τον πιέζουμε να κάνει κούνια και τσουλήθρα για πολλή ώρα..

Ο Τσάρλυ έχει 2 ώρες κενό πριν την επόμενη θεραπευτική του συνεδρία.Φυλάμε την επόμενη συνεδρία του για να φάμε έξω με φίλους,συνήθως σε χώρο φαστφουντάδικου όχι σε ώρες αιχμής για να αποφεύγουμε τα αδιάκριτα βλέμματα περιέργων θεατών ,αν έχει συμβάν κατάρρευσης.Η επόμενη γιατρός του φτάνει και είναι τόσο ανυπόμονη όσο κι εγώ να προχωρήσουμε.Αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε ένα νέο καταστημα.Αυτό είναι ένα απαιτητικό κατόρθωμα για τον Τσάρλυ-να εξευρευνήσει το άγνωστο.Αισθανόμενη το δισταγμό μου,η γιατρός με διαβεβαιώνει ότι θα πετύχει.

Ξεκινάει τόσο όμορφα.Για την ακρίβεια έχω την αίσθηση ανακούφισης.Έχω βγει με το γιο μου σε ένα νέο μαγαζί και λειτουργεί πολύ καλά.Μετά γίνεται χωρίς προειδοποίηση…

Δεν ξέρω ,αν φταίει ο στραβός φωτισμός,η πληθώρα πολύχρωμων αντικειμένων,μια μυρωδιά μου εισβάλει στα ρουθούνια του,ένας άγνωστος  που τον κοιτούσε ερευνητικά αλλά αυτή η κατάρρευσή του πήρε επικές διαστάσεις.Ακόμα κλαίω,όταν το σκέφτομαι.

Το γλυκό μου αγόρι είναι στο έδαφος,εκτός ελέγχου,ουρλιάζοντας και χτυπώντας το κεφάλι του στο κρύο και σκληρό πλακάκι.Η θεραπεύτριά του με σπρώχνει στην άκρη και μου ζητάει να απομακρυνθώ.Η ψυχή μου έχει φτάσει στο στόμα.Όχι δεν μπορώ να τον αφήσω.Με χρειάζεται αλλά ξέρω ότι δεν με θέλει πραγματικά εκείνο το λεπτό.

Αυτή η συνειδητοποίηση βυθίζει και διαπερνά την ανήσυχη ψυχή μου.Δεν μπορώ να κάνω τίποτα,όταν συμβαίνει αυτό.Είναι ένα παιχνίδι αναμονής.Στέκομαι στην άκρη και βλέπω τη θεραπεύτριά του να του προστατεύει το κεφάλι από το να το βροντάει στο έδαφος καθώς δάκρυα αναβλύζουν μέσα μου.

Οι πελάτες αγκομαχούν καθώς περνούν δίπλα  κοιτάζοντας με,εξαλείφοντας μου κάθε μητρικό κατόρθωμα που έχω καταφέρει.Χαχανητά ηχούν στ’αυτιά μου.Οι χτύποι της καρδιάς μου όλο και δυναμώνουν.Θέλω να αρπάξω το γιο μου και να τον σώσω από αυτό το μέρος που του προξενεί φόβο αλλά δεν γίνεται έτσι.Αυτός δεν λειτουργεί έτσι.

Το να τον αγγίζω ή να τον μετακινώ χειροτερεύει τα πράγματα.Μοιάζει σαν αιωνιότητα ο χρόνος.Μόλις ξαναποκτά την αυτοκυριαρχία του ,έχω εξαντληθεί.Η διαφυγή μοιάζει η μόνη επιλογή αλλά η γιατρός του επιμένει να συνεχίσουμε.

Οι βολβοί των ματιών μου μεγαλώνουν καθώς μου εξηγεί τον κλινικό συλλογισμό πίσω από το να μείνουμε.Τα λόγια της τα λησμονώ.Γρήγορα και με πόνο ξεφορτώνω τα πράγματα στον ιμάντα μεταφοράς.Ο Τσάρλυ κάθεται όσο πιο ήσυχα μπορεί σαν να μην έχει συμβεί τίποτα προηγουμένως.Εγώ από την άλλη μεριά νιώθω σαν κουρέλι και ανασφαλής.Γιατί πήγα μόνημου;Θέλω τον άντρα μου.Είναι πάντα τόσο ήσυχος.

Περνάμε από μπροστά από το μαγαζί.Ξανά δεν ξέρω τι πυροδοτεί τον Τσάρλυ αλλά ξαναγυρίζει στο επεισόδιο της κατάρρευσης.Αυτή τη φορά είμαστε σ’ένα ασφαλές,ανοιχτό μέρος όπου μπορώ να κλάψω και να προσποιηθώ ότι ξέρω πώς να τον ηρεμήσω.Μετά τρώω γροθιά στα σωθικά μου.

‘’Πήγαινέ τον σπίτι,’’φωνάζει μια γριά χωρίς τακτ.Δεν μπορώ να το αντέξω αυτό.Ακίνητη και ασθμαίνοντας μου έρχεται να σωριαστώ στο πάτωμα απ’τα δάκρυα.Θέλω να της εκθέσω όλα τα σχετικά με την πάθησή του,πώς είμαι φυλακισμένη στο ίδιο μου το σπίτι και αυτό είναι το εισιτήριο για την ελευθερία μου το να αντέχει τις εξόδους.Δεν μπορώ όμως.Φτάνω στ’αμάξι και φεύγουμε.

Όταν είμαστε έξω σε δημόσιο χώρο, ο γιος μου μοιάζει να είναι άτακτος.Χτυπάει το καρότσι του σούπερ,κλωτσάει,κουτουλάει το κεφάλι του.Αν άγνωστοι άνθρωποι τον πλησιάσουν πολύ κοντά,προσπαθεί να τους χαστουκίσει στο πρόσωπο.Μπορεί να ακούγεται σαν αστείο αλλά είναι η πραγματικότητα μας.Πάντα είμαι σε επιφυλακή με αγνώστους που θέλουν να του κάνουν γλύκες.Αν κάποιος τον χαιρετήσει,τσιρίζει.Δεν είναι κακό παιδί.Έχει αυτισμό πράγμα που κάνει τη ζωή του σ’αυτόν τον κόσμο που συντρίβει,πρόκληση που παλεύουμε μαζί.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σχόλια,τα βλέμματα και τις παρατηρήσεις  έχω παλέψει.Έχω αντιμετωπίσει γέλια στα σκηνικά που κάνει ο Τσάρλυ.Βάζω τα δυνατά μου να έχω το κεφάλι μου ψηλά και να  εστιάζω μόνο στα παιδιά μου αγνοώντας τα κεραυνοβόλα βλέμματα των άλλων.

Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι ο εγκέφαλος του Τσάρλυ είναι διαφορετικός από το δικό μας.Βλέπει αλλιώς τον κόσμο και επεξεργάζεται τα πάντα διαφορετικά.Δεν μπορεί να επικοινωνήσει αυτές τις ανάγκες και τα συναισθήματα του.Η γλώσσα του είναι περιορισμένη και μου είναι όλα ξένα κι εμένα.Βάζω τα δυνατά μου να προβλέψω τις ανάγκες του πάντα αποφεύγοντας μια κατάρρευση.

Αγαπάει τη σειρά,τη ρουτίνα και την ακαμψία.Τ ανέα μέρη και οι καινούριοι άνθρωποι τον καταβάλλουν. Επίσης συχνά ξαπλώνει ήσυχα στο έδαφος απορροφώντας το νέο,παράξενο περιβάλλον του.Έχει ανάγκη να αισθανθεί το σώμα του.

Μου έχουν εξηγήσει ότι ο εγκεφαλός του δεν νιώθει το σώμα του και άρα πρέπει να κουνήσει τα άκρα του για να ξέρει ότι υπάρχουν.Ακούγονται όλα τόσο αλλόκοτα αλλά αυτό είναι το νέο πεδίο στο οποίο ζούμε.

Ο γλυκός μου γιος δεν είναι άτακτος. Προσπαθεί να βρει ισορροπία σ’αυτόν τον απρόβλεπτο κόσμο. Παρακαλώ μην κρίνετε.

Συνεχίστε με τη ζωή σας. Δεν θέλουμε τις επιβλαβείς κρίσεις σας. Κάνουμε τα πάντα που ξέρουμε.

Μ.ΣΟΦΙΑ

Γ.Δ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πήγε στο γκαράζ και ήπιε φυτοφάρμακο: Διπλή τραγωδία στην Κρήτη, αυτοκτόνησαν και οι δύο μέσα σε λίγες ώρες – ΒΙΝΤΕΟ

Efi Nika

Δασκάλα έγινε δότρια και έσωσε τη ζωή ενός 2χρονου αγοριού…

Efi Nika

Μπράβο κοριτσάρα: Η 18χρονη Μαρία από τη Θεσσαλονίκη διηγήθηκε την ιστορία της & πήρε υποτροφία για τις ΗΠΑ

Efi Nika