Η αντιμετώπιση της καρδιακής ανακοπής
Η καρδιακή ανακοπή, δηλαδή το απότομο σταμάτημα της καρδιάς, είναι πολύ συχνή. Στην Αμερική περίπου 326.000 άνθρωποι παθαίνουν κάθε χρόνο καρδιακή ανακοπή εκτός νοσοκομείου, με θνητότητα άνω του 90%. Η υψηλή θνητότητα αποδίδεται στο ότι οι γύρω τους δεν γνωρίζουν τι πρέπει να πράξουν για να τους βοηθήσουν.
Αντίθετα, μελέτη έδειξε ότι από εκείνους που έπαθαν ανακοπή καρδιάς στα καζίνο του Λας Βέγκας, το 74% σώθηκε με απινίδωση που έγινε στα πρώτα 3 λεπτά, ενώ σε αυτούς που η απινίδωση είχε επιχειρηθεί μετά τα 3 πρώτα λεπτά, το ποσοστό επιβίωσης ελαττώθηκε στο 49%.
Ο αιφνίδιος αυτός θάνατος είναι συνήθως αρρυθμιολογικός, δηλαδή αποτέλεσμα θανατηφόρου αρρυθμίας (κοιλιακή ταχυκαρδία ή κοιλιακή μαρμαρυγή). Οι αρρυθμίες αυτές προϋποθέτουν την ύπαρξη μιας υποκείμενης σοβαρής καρδιοπάθειας, με ή χωρίς συμπτώματα (π.χ. στεφανιαίας νόσου, μυοκαρδιοπάθειας).
Μέχρι τώρα η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία (ΑΗΑ) συνιστούσε έναν πολύ απλό τρόπο διάσωσης του ανθρώπου, εάν δεν υπήρχε απινιδωτής: με εξωτερικές μαλάξεις. Οι εξωτερικές μαλάξεις γίνονται με συμπιέσεις του κέντρου του στήθους, με τις δύο παλάμες ενωμένες και με ρυθμό περίπου 60 μαλάξεις το λεπτό.
Οι συμπιέσεις αυτές πρέπει να φθάνουν μέχρι την καρδιά και να την εγκλωβίζουν μεταξύ του στέρνου (κέντρο του θώρακα) και της σπονδυλικής στήλης. Το στέρνο θα πρέπει να υποχωρεί κατά περίπου 4 εκατοστά. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο ασθενής να είναι ξαπλωμένος στο δάπεδο ή σε κρεβάτι που να μην υποχωρεί με την πίεση που ασκεί εκείνος που επιχειρεί τις μαλάξεις και ο οποίος πρέπει να πιέζει το κέντρο του θώρακα (στέρνο) με το βάρος του σώματός του και τους αγκώνες του ευθειασμένους.
Το νεότερο, όμως, που προτάθηκε σε πρόσφατο συνέδριο της ΑΗΑ ήταν οι εξωτερικές μαλάξεις να είναι 100-120 το λεπτό αντί για 60. Ανω των 120 μαλάξεων η καρδιά δεν μπορεί να στείλει την απαραίτητη ποσότητα αίματος στα ζωτικά όργανα. Εάν η καρδιακή λειτουργία τελικά δεν επανέρχεται, οι μαλάξεις πρέπει να συνεχίζονται μέχρι να εξευρεθεί απινιδωτής.
Συμπερασματικά, ο άνθρωπος που παθαίνει ανακοπή είναι πρακτικά απροστάτευτος γιατί συνήθως βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που πανικοβάλλεται. Με ψυχραιμία και με γνώση, αυτόν τον ασθενή μπορεί να τον επαναφέρει κάποιος στη ζωή με τον παραπάνω απλό τρόπο.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία tanea.gr