Την δυσάρεστη εμπειρία της περιγράφει με επιστολή στον «ΠΟΛΙΤΗ», συμπατριώτισσά μας με κινητικά προβλήματα, η οποία ανήμερα της γιορτής των Γραμμάτων, είδε το επίπεδο πολιτισμού στη χώρα μας να κατεβαίνει επικίνδυνα.
Η Μαριάννα Παφίτη, Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας, θέλησε να παρευρεθεί σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στο Μέγαρο της Παλαιάς Αρχιεπισκοπής. Ωστόσο αυτό δεν κατέστη δυνατό καθώς, η πρόσβαση στον ανώγειο χώρο δεν ήταν εφικτή λόγω της απουσία ανελκυστήρα που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει άτομα με κινητικές δυσκολίες.
Όπως σημειώνει στην επιστολή της η κα Παφίτη, η Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών, στη μέριμνα της οποίας είναι το συγκεκριμένο κτίριο, έχει απευθυνθεί, πολλάκις και ματαίως, σε φορείς και υπουργεία που θα μπορούσαν να αναλάβουν το κόστος της εγκατάστασης εξωτερικού ανελκυστήρα ώστε ο χώρος να γίνει προσβάσιμος σε ΑμεΑ.
Παρά τις όποιες συμφωνίες έχει υπογράψει το κράτος τα τελευταία χρόνια, ο κοινωνικός αποκλεισμός των ΑμεΑ στην Κύπρο του 2017, είναι καθημερινό φαινόμενο.
H επιστολή της Μαριάννας Παφίτη:
Γιατί δεν παραβρέθηκα σε εκδήλωση σε ανώγειο κτίριο τη μέρα της γιορτής των Γραμμάτων
Σύμφωνα με το άρθρο 19 (Κανονισμός 61.Η του Περί Οδών και Οικοδομών Νόμου για την χρήση κτηρίων από ανάπηρα πρόσωπα) το κυπριακό κράτος έχει αναλάβει τη μέριμνα για πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία (εφεξής ΑμεΑ) «Σε όλες τις δημόσιες οικοδομές ή / και οικοδομές που επιτρέπεται η είσοδος του κοινού». Όπως προβλέπεται στο άρθρο 9 για την προσβασιμότητατης Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, η οποία τέθηκε σε ισχύ την 04/05/2008 και επικυρώθηκε από την Ε.Ε., «τα Κράτη Μέρη λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλίσουν στα ΑμεΑ πρόσβαση, σε ίση βάση με τους άλλους». Στην τροποποιητική διάταξη του «Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού» (Φ.Ε.Κ. 140/Α/13.06.2000) το άρθρο 18 επιτρέπει την εγκατάσταση ανελκυστήρα που εξυπηρετεί ΑμεΑ σε υφιστάμενα κτίρια.
Στο προκείμενο. Δευτέρα βράδυ, μέρα γιορτής των Γραμμάτων, στο Μέγαρο της Παλαιάς Αρχιεπισκοπής, στον ανώγειο χώρο, πάνω από το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, έγινε μια ενδιαφέρουσα πολιτιστική εκδήλωση στην οποία ήθελα πολύ να παραβρεθώ αλλά δε μου επιτράπηκε. Δυστυχώς, για άτομα με κινητική αναπηρία, απαγορεύεται η είσοδος στον ανώγειο εκείνο χώρο που παραμένει στη μνήμη μου ταυτισμένος με πόδια ικανά να ανεβοκατεβαίνουν μια ξύλινη σκάλα. Η Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών, στη μέριμνα της οποίας είναι το συγκεκριμένο κτίριο, έχει απευθυνθεί, πολλάκις και ματαίως, σε φορείς και υπουργεία που θα μπορούσαν να αναλάβουν το κόστος της εγκατάστασης εξωτερικού ανελκυστήρα ώστε ο χώρος να γίνει προσβάσιμος σε ΑμεΑ.
Έτσι, σε μια εστία πολιτισμού, μια βραδιά τιμητική για τα γράμματα, ο δείκτης πολιτισμού του τόπου τούτου κατεβαίνει επικίνδυνα επειδή το κράτος, παρά την εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό δίκαιο, δεν έχει προβεί σε εφαρμογή του. Ένας εξωτερικός ανελκυστήρας, στην αισθητική του κτιρίου, θα κλόνιζε την αίσθηση της αναπηρίας που μου δημιουργεί το κράτος το οποίο παραβιάζει κατάφορα την προσωπική μου ελευθερία και το δικαίωμα των Αμεα για πρόσβαση σε υφιστάμενα κτίρια. Διότι, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, η αναπηρία δεν είναι των ανθρώπων με κινητικές δυσκολίες, είναι των κρατικών δομών που δεν εξασφαλίζουν την ελεύθερη πρόσβαση των ΑμεΑ υπενθυμίζοντάς τους, συνεχώς, πως ο κοινωνικός αποκλεισμός, στην Κύπρο του 2017 και της Ευρώπης, συνεχίζει να είναι μια ολoζώντανη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που πηγάζει από την αδιαφορία- ενίοτε και την αναλγησία- των κρατικών δομών να αντιληφθούν και να σεβαστούν τις ανάγκες της διαφορετικότητας. Εάν τίθεται θέμα οικονομικής στενότητας, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσφέρει την οικονομική υποστήριξη προς εφαρμογή των κανονισμών που αφορούν την προσβασιμότητα των ΑμεΑ. Συνεπώς, το μόνο που χρειάζεται, είναι η εκ μέρους του κράτους συνειδητοποίηση του χρέους του, το οποίο δημιουργείται την ίδια στιγμή που υπογράφει συμβάσεις για ανθρώπινα δικαιώματα.
Εάν η γιορτή των Γραμμάτων είναι γιορτή του πολιτισμού τότε πρέπει να αντιληφθούμε, επιτέλους, πως πολιτισμός δεν είναι μόνο τα γράμματα και οι τέχνες. Πολιτισμός είναι, πρώτιστα, η συμπεριφορά, οι αντιλήψεις, το ήθος, η παιδεία, η ευαισθησία. Προς το παρόν, ως ενεργός πολίτης του κράτους αυτού, διεκδικώ το δικαίωμά μου να εισέρχομαι ελεύθερα σε όποιο δημόσιο κτίριο επιλέξω. Για την ανάπτυξη κοινωνικής ευαισθησίας απέναντι στα άτομα με δυσκολίες έχω και γω χρέος να συμβάλω. Το έργο αυτό θα ανακοινωθεί σύντομα.