Στο στάδιο του θηλασμού, για παράδειγμα, ξεκινά η διαδικασία άρνησης ή αποδοχής του στήθους της μητέρας από την πλευρά του βρέφους.
Το στήθος, το γάλα στο μπιμπερό και το φαγητό στο πιάτο δεν είναι μόνο οχήματα ικανοποίησης της πείνας. Είναι σύμβολα αγάπης, εγγύτητας και ασφάλειας. Στο φαγητό το παιδί προβάλλει συχνά τις ματαιωμένες ανάγκες του. Είναι σαν να λέει, π.χ., «επιλέγω τι τρώω, γιατί θέλω να αυτονομηθώ ή θέλω να αγαπηθώ».
Μπορεί μια τραυματική εμπειρία να το έχει επηρεάσει. Για παράδειγμα, το παιδί πνίγεται όσο τρώει και η μάνα τρομάζει τόσο που μεταφέρει στο παιδί το άγχος του πνιγμού. Το παιδί ταυτίζει το φαγητό με το άγχος.
Αλλες μαμάδες χρησιμοποιούν το φαγητό ως μέσο ελέγχου. Θυμώνουν και τιμωρούν το παιδί ανάλογα με το αν και πόσο τρώει, στερώντας του το δικαίωμά του στην ασφάλεια. Αλλοι γονείς είναι οι ίδιοι «παράξενοι» με το φαγητό και το παιδί μαθαίνει να τους μιμείται και να υιοθετεί τις διατροφικές τους στάσεις.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία