Το «Φαινόμενο της Κλειστής Ράμπας» σε μια Ελλάδα που έχει μάθει να βολεύεται!
Συχνά έχουμε το φαινόμενο της κλειστής ράμπας αναπήρων. Είναι ένα ανεξήγητο φαινόμενο ακόμα, γιατί δεν έχει άλλη λογική εκτός από αυτή της αναισθησίας. Και τι εννοώ: για ποιο λόγο να παρκάρεις το όχημα σου για λίγο, σε μια ράμπα αναπήρων; Το ξέρεις εκ των πρότερων ότι κανείς ανάπηρος δε θα τη χρειαστεί για τα επόμενα 5-10 λεπτά; Γιατί να κλείσεις τη ράμπα για ώρες ή ίσως και όλο το βραδύ; Ξέρεις ήδη όλη τη γειτονιά και ότι κανείς με αμαξίδιο, βακτηρίες ή με προβλήματα όρασης δε μένει εκεί τριγύρω;
Φυσικά και όχι και για αυτό δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Πριν χρόνια δικαιολογούσαμε ανάλογες κινήσεις γιατί λέγαμε « ο κόσμος δε ξέρει». Μετά από χρόνια ενημέρωσης, όταν πλέον έχεις δει τις ράμπες σχεδόν παντού, έχεις δει Αμεα να τις χρησιμοποιούν έστω και μια φορά …είναι απλά θέμα ευαισθησίας και κοινής λογικής.
Φαντάσου τώρα να δουλεύει κάποιος για μια Δημοτική αρχή, με παιδιά ή για ένα παιδικό σταθμό και παρόλα αυτά, να έχει την ίδια συμπεριφορά. Απλά εξοργίζεσαι! Δε μπορείς να το φανταστείς; Για αυτό σου έχω το παράδειγμα έτοιμο, με τη βοήθεια ενός αναγνώστη, που μας ενημέρωσε και έστειλε το φωτογραφικό υλικό.
«Στον παιδικό-βρεφονηπιακό σταθμό του δήμου Νεαπόλεως-Συκεών στην Θεσσαλονίκη και επί της οδού Βερμίου ακριβώς μπροστά στην είσοδο του παιδικού σταθμού υπάρχει μια αναπηρική ράμπα. Σχεδόν σε καθημερινή βάση οχήματα του δήμου την καταλαμβάνουν με πρόσχημα τη φορτοεκφόρτωση εμπορευμάτων. Γιατί άραγε δε δημιουργεί ο δήμος μια θέση στάθμευσης για αυτές τις ανάγκες ακριβώς μπροστά; Γιατί οι υπάλληλοι εμποδίζουν την προσέλευση γονέων και μικρών παιδιών (πολλές φορές με καροτσάκια);Γιατί αυτοί οι υπάλληλοι γκρινιάζουν για την διαθεσιμότητα όταν δεν μπορούν να κάνουν τα αυτονόητα;
Τα συμπεράσματα δικά σας.»
Σας έδωσα αυτούσια την απορία του αναγνώστη μας, που έχει δίκιο σε ότι γράφει. Τα αυτονόητα σε αυτή τη χώρα συνήθως είναι όσα μας βολεύουν και όχι όσα εξυπηρετούν τους πάντες! Μίλησα μαζί του και μου επιβεβαίωσε ότι αυτό συμβαίνει καθημερινά και το λιγότερο για 30 λεπτά.
«Δικαιολογία είναι ότι αυτός ο παιδικός σταθμός έχει την κουζίνα προετοιμασίας για τα γεύματα των παιδιών και για τους υπόλοιπους παιδικούς σταθμούς του δήμου και υπάρχει συνεχή φορτοεκφόρτωση. Τους χειμερινούς μήνες που υπάρχουν περισσότερα παιδάκια απ΄ότι το καλοκαίρι παρατηρείται και από συγκεκριμένους γονείς.
Σε προφορική επικοινωνία με την διευθύντρια αναγνώρισε το πρόβλημα αλλά ακόμη και η ίδια με όλη την καλή διάθεση που τη διακρίνει για πολλά θέματα της λειτουργίας του παιδικού σταθμού δήλωσε έμμεσα αδυναμία να αντιμετωπίσει (για πολλά θέματα) το κατεστημένο κάποιων υπαλλήλων.»
Το έχω δει και εγώ δυστυχώς να γίνεται σε πολλά σημεία της Αθήνας. Αφιερώνω λοιπόν αυτό το άρθρο στο «ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΡΑΜΠΑΣ» όπως θα το ονομάσω από σήμερα και σε όλους τους συμπολίτες αυτής της χώρας. Αφήστε ελεύθερες τις διαβάσεις, τις ράμπες και όποιο άλλο μέσο εξυπηρετεί τα άτομα με αναπηρία. Κανείς δε ζητά τον οίκτο σας, όλοι όμως ζητάμε τη χρήση της λογικής σας!
Βογιατζής Ηλίας
Email: iliasvogiatzis@gmail.com