Το ενδιαφέρον των φιλάθλων, και όχι μόνον, προκάλεσε τον περασμένο
Ιούνιο η πρωτοποριακή επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε ο ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού Σεμπάστιαν Λέτο, σε κέντρο της Ιταλίας.
Το ανακοινωθέν της ομάδας ανέφερε ότι «…ο αθλητής αναμένεται να πάρει εξιτήριο την προσεχή Δευτέρα και να ξεκινήσει πρόγραμμα αποκατάστασης, το οποίο σε έναν περίπου μήνα προβλέπει εμφύτευση χονδροκυττάρων...».
Η εμφύτευση χονδροκυττάρων είναι μία από τις πιο πρωτοποριακές ορθοπεδικές επεμβάσεις, οι οποίες θα αποτελέσουν σύντομα καθημερινή πρακτική σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι επιστήμονες δοκιμάζουν νέα υλικά και μεθόδους και υπόσχονται ότι -τα επόμενα χρόνια- επώδυνες ορθοπεδικές παθήσεις θα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά και αναίμακτα.
Το «Eθνος – Υγεία» παρουσιάζει σήμερα το πώς γίνεται η μεταμόσχευση χονδροκυττάρων και πώς εφαρμόζονται καινοτόμες μέθοδοι αντιμετώπισης ορθοπεδικών παθήσεων.
Η εμφύτευση χονδροκυττάρων στην οποία υποβλήθηκε ο Λέτο στην Ιταλία είναι μία από τις πιο πρωτοποριακές ορθοπεδικές επεμβάσεις.
Νανοτεχνολογικά υλικά υπόσχονται αποτελεσματική θεραπεία σε ορθοπεδικά προβλήματα, όπως η οστεοαρθρίτιδα. Τα υλικά δημιουργούνται μέσω της μηχανικής των ιστών και της βιομιμητικής στρατηγικής, δηλαδή της διαδικασίας προσομοίωσης των φαινομένων που συμβαίνουν στη φύση.
Η νανοτεχνολογία συνεισφέρει σημαντικά στην παραγωγή «έξυπνων» βιοϋλικών και βιοενεργών μορίων. Νανοϋλικά με ενισχυμένες μηχανικές ιδιότητες μπορούν να αντικαταστήσουν αυτά που χρησιμοποιούνται στα ορθοπεδικά εμφυτεύματα τώρα, τα οποία δεν είναι ανθεκτικά στις πιέσεις που υφίστανται στο εσωτερικό του οργανισμού. Σε διαστάσεις νανομέτρου, μπορούν τώρα να παραχθούν διάφορες δομές και συστήματα.
Κύτταρα που λαμβάνονται από τον πάσχοντα, μπορούν να χορηγηθούν για αποκατάσταση βλαβών στους χόνδρους του γόνατος. Η νέα αυτή τεχνική εφαρμόζεται σε εξειδικευμένα κέντρα της Ευρώπης και των ΗΠΑ και αναμένεται να οδηγήσει σε επανάσταση στη θεραπεία σοβαρών ορθοπεδικών προβλημάτων.
Πρόκειται για εξέλιξη της μεθόδου μεταμόσχευσης χονδροκυττάρων, τα οποία λαμβάνονται από τον ίδιο τον πάσχοντα και υφίστανται ειδική καλλιέργεια στο εργαστήριο. Η διαφορά της συνίσταται στο ότι η θεραπεία ολοκληρώνεται στο ίδιο χειρουργικό στάδιο. Λαμβάνεται ποσότητα υγιούς χόνδρου από το πάσχον γόνατο και μετά από ειδική επεξεργασία επανεμφυτεύεται σε ειδικό ικρίωμα που προάγει τη χονδρογένεση.
Καλλιεργημένα χονδροκύτταρα χορηγούνται ήδη για τη θεραπεία ανθρώπων με τραυματικές ή χρόνιες παθήσεις του γόνατος ή άλλων μεγάλων αρθρώσεων. Η μέθοδος ενδείκνυται για παθήσεις στο γόνατο (επιγονατίδα, μηριαίοι και κνημιαίοι κόνδυλοι), τον ώμο, την ποδοκνημική και το ισχίο. Τα χονδροκύτταρα καλλιεργούνται αυτόλογα, με το αίμα του ίδιου του πάσχοντα. Ο χόνδρος που παράγεται αποκτά τις ίδιες ιδιότητες με το γειτονικό χόνδρινο υαλοειδή ιστό και ενσωματώνεται πλήρως. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εμφύτευσή τους πραγματοποιείται αρθροσκοπικά. Ο χρόνος νοσηλείας είναι ελάχιστος, όπως και ο μετεγχειρητικός πόνος.
Η χορήγηση αναστολέων μίας ουσίας που «ενοχοποιείται» για τον πόνο στο γόνατο, δίνει ελπίδες για την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας στο γόνατο. Οι επιστήμονες χορηγούν αναστολείς της ιντερλευκίνης – 1, έπειτα από ειδική επεξεργασία αυτόλογων παραγόντων του αίματος. Συγκριτική μελέτη αντίστοιχης φαρμακευτικής ουσίας με βελονισμό και ενδοαρθρικές εγχύσεις υαλουρονικού οξέος, καταδεικνύει την αποτελεσματικότητα της μεθόδου. Απαιτείται, ωστόσο, μεγαλύτερος αριθμός ασθενών και χρόνος παρακολούθησης για την ολοκλήρωση της κλινικής μελέτης και την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων.
Ενεργό ρόλο στην ανακούφιση ατόμων με προβλήματα στις αρθρώσεις ή αθλητικές κακώσεις έχουν τα αυτόλογα ενεργοποιημένα αιμοπετάλια.
Πρόκειται για ένα υποπροϊόν του αίματος, το οποίο κινητοποιεί κύτταρα και πρωτεΐνες, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της επούλωσης. Εφαρμόζεται σε μεγάλα κέντρα του εξωτερικού σε άτομα με αρθρίτιδα του γόνατος, του ώμου, της σπονδυλικής στήλης, του ισχίου, της ποδοκνημικής, του καρπού και του αγκώνα, σε όσους υποφέρουν από τενοντίτιδα, πελματιαία απονευρωσίτιδα, επικονδυλίτιδα αγκώνα, τενοντίτιδα αχιλλείου τένοντα, μυϊκές θλάσεις και αθλητικές ρήξεις στροφικού πετάλου ώμου.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΜΥΕΛΙΚΟΥ ΗΛΟΥ ΓΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ
16ος αιώνας: Ο ανθρωπολόγος Berdardino de Sahagun ταξιδεύει στο Μεξικό και αναφέρει αντιμετώπιση καταγμάτων μακρών οστών από Αζτέκους γιατρούς, με ενδομυελική τοποθέτηση ξύλινων ράβδων.
1890: Στη Γερμανία, ο Gluck περιγράφει μία ενδομυελική συσκευή από ελεφαντόδοντο, ενώ ο Νορβηγός Nicolaysen περιγράφει τη διαδικασία τοποθέτησης ήλων (καρφιών) σε κατάγματα του κεντρικού τμήματος του μηριαίου οστού.
1912: Χρησιμοποιούνται, για πρώτη φορά, μεταλλικές ράβδοι, ως ενδομυελικοί ήλοι από τον Ernest Hay Groves, σε τραυματίες του πρώτου Παγκοσμίου Πολέ μου. Το κάταγμα αντιμετω πιζόταν χωρίς γύψο, κάτι που θεωρήθηκε επαναστατικό για την εποχή του.
1917: Στις ΗΠΑ, ο Hoglund περιγράφει τη χρήση ενός αυτόλογου (από τον ίδιο τον πάσχοντα) οστικού μοσχεύματος για ενδομυελική ήλωση.
1942: Στη Γερμανία, οι Kuntscher και Fischer χρησιμοποιούν σε τραυματίες πολέμου τον γλυφανισμό (λάξευση του οστού) ως μέθοδο διεύρυνσης του μηριαίου αυλού, για καλύτερη επαφή του ενδομυελικού ήλου με το οστό.
Δεκαετία ’70: Χρησιμοποιούνται ενδομυελικοί ήλοι, χωρίς γλυφανισμό, για αντιμετώπιση καταγμάτων στην κνήμη.
Δεκαετία ’90: Διατίθενται εξελιγμένα, νέα υλικά, ενώ το 1999 δημοσιεύεται εργασία (Brumback), με την οποία προτείνεται άμεση κινητοποίηση ασθενών με κατάγματα μηριαίου, που έχουν αντιμετωπιστεί με ενδομυελική ήλωση, με ήλο μεγάλης διαμέτρου.
http://www.ethnos.gr