Προς το παρόν βρήκες… να προσθέσω, όχι γιατί είμαι κακιά (ε, εντάξει λίγο) αλλά γιατί πολύ απλά ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται αύριο. Αλλά το θέμα μου είναι άλλο.
Γιατί, μα γιατί, ο κόσμος κυριολεκτικά χαζεύει όταν ερωτεύεται και επιμένει να κάνει ηλίθια πράγματα, που μειώνουν την νοημοσύνη του και κυρίως γεμίζουν τον τοίχο μου στο facebook; Και αν δεν με καταλάβατε ακόμα απλά ακολουθήστε το σκεπτικό μου.
Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι η Γη επιμένει να γυρίζει ακόμα και αφού ο/η φίλος/η έχει βρει το ταίρι του/της….όσο και αν αυτό τους φαίνεται περίεργο. Ο εγωκεντρισμός σε όλο του το μεγαλείο. Και αν εσείς ζευγαρωμένοι ρωτάτε γιατί; Γιατί υπάρχουν ακόμα εργένηδες και όσο ζούμε, η Γη θα γυρίζει…μέχρι τον τελευταίο εναπομείναντα.
Στα ενοχλητικά πράγματα του ζευγαρωμένου φίλου κυριαρχεί μία και μόνο λέξη «εμείς». Εμείς, εμείς, εμείς, με απλά λόγια ο πληθυντικός του εγωιστή. Γιατί καλέ μου φίλε επιμένεις να απαντάς εμείς, όταν σε ρωτώ «τι κάνεις;»
Ξέχασες να κλίνεις την αντωνυμία; Δεν άκουσες; Σε εκλιπαρώ να μου δώσεις μία ικανοποιητική απάντηση, η οποία ωστόσο δε θα με μετατρέψει σε καρτούν που βγάζει καπνούς από τα αυτιά.
Και σα να μην έφτανε αυτό, ήρθε και η τεχνολογία να ενισχύσει (και να πουλήσει στην ουσία) εκμεταλλευομένη τους ζευγαρωμένους (επιμένω, έτσι θα σας λέω). Και να τα update status με τον εργένη που παύει να είναι στην «αγορά» επειδή μία άλλη (η οποία αυτόματα παύει να είναι και αυτή στην αγορά) είναι «σε σχέση».
Και φυσικά όχι μόνο πρέπει όλοι να το μάθουμε αλλά να κάνουμε και like και σχόλια και γενικότερα να παρατήσουμε ό,τι κάνουμε για να συμμετέχουμε ψυχή τε και σώματι, στο καρναβάλι της διαδικτυακής τους αγάπης. Ε, όχι λοιπόν…όχι ακόμα τουλάχιστον.
Γιατί οι ζευγαρωμένοι δεν εγκαταλείπουν ποτέ. Και επιμένουν σε κάθε επέτειο να ποστάρουν την πρώτη κοινή τους φωτογραφία, από την πρώτη έξοδο/διακοπές κ.λπ σα να προσπαθούν να θυμηθούν «βρε, που την ξέρω αυτή δίπλα μου; Θα σκάσω αν δεν θυμηθώ».
Ευτυχώς, τα ανόητα σχόλια «α, τι όμορφοι που είστε μαζί, είστε το αγαπημένο μου ζευγάρι» από τα απανταχού γεροντοπαλίκαρα (ανεξαρτήτου φύλου) τους υπενθυμίζουν ότι πρόκειται για την…σχέση τους. Υ.Γ την επόμενη μέρα η φωτογραφία αλλάζει, αφού έχει περάσει ακόμα μία επέτειος.
Εκτός επετείου, αρχίζουν οι γλύκες στον τοίχο του …έρωτα του/της. Και να οι αφιερώσεις και να τα τραγούδια (και να τα σχόλια από τα προαναφερθέντα γεροντοπαλίκαρα) και να οι πόζες σε νέες φωτογραφίες. Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Είναι το ραντεβού που κλείνουν μέσω facebook. Τι ώρα θα βρεθούμε; Πού θα βρεθούμε; Πού θα πάμε;
Γιατί δεν τηλεφωνιέστε απλά να τα κανονίσετε αυτά; Δεν έχετε ανταλλάξει τηλέφωνα ακόμα; Πρόταση: Κρατήστε και τον …ταχυδρόμο (αν είστε άνω των 40 ετών ή άλλο περιοδικό της αρεσκείας σας, που κυκλοφορεί) για να σας αναγνωρίσει το έτερον ήμισυ. Σε περίπτωση που λέω…
Αλλά και ο τσακωμός φυσικά πού αλλού θα γίνει; Μέσω facebook φυσικά (επιμένω και απαντώ με πλεονεξία). Πώς κάνουν οι θείες στο χωριό που μπαίνουν και βγαίνουν από την ίδια πόρτα για να μη χαλάσει το προξενιό; Ένα ίδιο πράγμα και μέσω facebook. Τα βρίσκουμε στους τοίχους, τσακωνόμαστε με ποσταρίσματα στους τοίχους.
Και πάει το «μπινελίκι» σύννεφο και οι γλύκες γίνονται κατσάδες και οι αποκαλύψεις σε πολύ προσωπικό επίπεδο γίνονται μονομιάς βορά στα χέρια των επίσης προαναφερθέντων γεροντοπαλίκαρων (που απορώ: άλλη δουλειά δεν κάνουν όλη μέρα;), που σπεύδουν να κατευνάσουν τα πνεύματα και να σας τα ξαναβρούν (προφανώς γιατί αν χωρίσετε με τι θα ασχολούνται πια;).
Τέλος, αυτό που έχω να πω είναι ότι δυστυχώς για σας και ευτυχώς για μας (όποιος θέλει ακολουθεί) αυτό που δεν έχετε καταλάβει ζευγαρωμένοι φίλοι μου είναι ότι 1ον) δε νιώθω μειονεκτικά απέναντί σας ούτε σας ζηλεύω, 2ον) χαίρομαι με την ευτυχία σας αλλά δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να γίνω σαν εσάς και 3ον) απλά σας ζητώ να σεβαστείτε την όποια ανθρώπινη προσωπικότητα διαθέτατε κάποτε και να ζήσετε μεν τον έρωτά σας αλλά όχι στον ΤΟΙΧΟ μου.
Σόφη Ζιώγου
sziogou@naftemporiki.gr