Γιατί ο κόσμος δείχνει λιγότερο απειλητικός όταν ασκούμαστε;
Η άσκηση μπορεί ενδεχομένως να καθιστά τους ανθρώπους λιγότερο αγχώδεις επειδή αντιλαμβάνονται το περιβάλλον τους ως λιγότερο εχθρικό, ανακάλυψε νέα έρευνα. Ερευνητές ζήτησαν από φοιτητές να δουν βίντεο με μια φιγούρα που φαινόταν να κινείται είτε προς τον θεατή είτε μακριά του και ανακάλυψαν ότι φοιτητές που ασκούνταν έβλεπαν τη φιγούρα λιγότερο απειλητική. Το εύρημα υποδεικνύει ότι η άσκηση θα μπορούσε να μειώσει το άγχος ενισχύοντας την αντίληψη ενός πιο θετικού περιβάλλοντος, δήλωσαν οι ερευνητές.
Ο Adam Heenan, του Queen’s University of Canada, δήλωσε ότι μετά την άσκηση αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο λιγότερο απειλητικό. Θεωρεί ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να έχουν εφαρμογή σε ανθρώπους που υποφέρουν από άγχος. Προηγούμενη έρευνα έδειξε ότι άνθρωποι με άγχος τείνουν να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους με μεγαλύτερη ακρίβεια και τον κόσμο περισσότερο απειλητικό σε σχέση με τους λιγότερο αγχωμένους.
Ο Heenan δήλωσε ότι η άσκηση και οι τεχνικές χαλάρωσης είναι ήδη γνωστό πως είναι καλές για το άγχος αλλά αυτό δείχνει ότι υπάρχει άλλο δυνητικό όφελος, επειδή αν αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο ως λιγότερο απειλητικό τότε υπάρχει λιγότερο ’’υλικό’’ να αντιμετωπίζουμε. Στην έρευνα, οι 66 φοιτητές είτε ήταν ακίνητοι, είτε περπατούσαν, είτε έτρεχαν σε διάδρομο άσκησης και στη συνέχεια είδαν βίντεο φιγούρας με ανθρώπινη μορφή.
Η κατεύθυνση της φιγούρας δεν ήταν σαφής και θα μπορούσε να ερμηνευθεί η κίνηση είτε ως απομάκρυνση είτε ως πλησίασμα προς τον θεατή. Ο Heenan δήλωσε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα αντιλαμβάνονταν τη φιγούρα σαν να περπατά προς αυτούς λόγω της προκατάληψης ‘’αντικρύζω τον θεατή’’. Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν εξελιχθεί να βλέπουν μια απομακρυσμένη σιλουέτα ως πιθανή απειλή για την οποία θα πρέπει να προετοιμαστούν. Αν η φιγούρα απομακρυνόταν δεν θα είχε σημασία.
Η προκατάληψη ενισχύεται σε κοινωνικά αγχώδεις ανθρώπους, δήλωσε ο Heenan. Αν κάποιος έχει άγχος προσέχει τις καταστάσεις που προκαλούν περισσότερο άγχος, είτε είναι εξωτερικές είτε εσωτερικές. Ο Carson Smith, του University of Maryland, δήλωσε ότι η επίδραση περιγράφεται καλύτερα από το παράδειγμα ενός αγχώδους ανθρώπου που κοιτάζει ένα λάστιχο ποτίσματος ως φίδι λόγω της αυξημένης αντίληψης κινδύνου.
Οι φοιτητές στην έρευνα, που περπατούσαν ή έτρεχαν, ήταν περισσότερο πιθανό να δηλώσουν ότι η φιγούρα απομακρυνόταν από αυτούς έναντι των φοιτητών που στέκονταν στο διάδρομο άσκησης. Το εύρημα υποδεικνύει ότι η προκατάληψη ‘’κοιτώ αυτόν που με βλέπει’’ μειώθηκε και αυτοί αισθάνθηκαν μικρότερη απειλή. Ο Smith δήλωσε ότι τα νέα ευρήματα ευθυγραμμίζονται με αυτά της δικιάς του έρευνας. Ότι η άσκηση μειώνει την προκατάληψη ενός ανθρώπου για απειλητικά πρόσωπα.
Οι έρευνες υποδεικνύουν ότι η άσκηση αλλάζει την αντίληψη των ανθρώπων για τις απειλές. Ο Heenan δήλωσε ότι η νέα έρευνα είναι προκαταρκτική αλλά στηρίζει τη χρήση τεχνικών χαλάρωσης, όπως γιόγκα ή σωματική δραστηριότητα. Αμέσως μετά οι άνθρωποι αισθάνονται καλύτερα λόγω της σωματικής επίδρασης των δραστηριοτήτων αλλά και της βελτίωσης της αυτοεκτίμησης, αλλά δυνητικά μπορεί να λαμβάνουν προστατευτικό όφελος, καθώς δεν δίνουν πολλή προσοχή στην επεξεργασία της ανησυχίας ή των καταστάσεων που προκαλούν άγχος. Δεν είναι σαφές πόσο διαρκεί η επίδραση και χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να εξεταστεί το ερώτημα.
Βογιατζής Ηλίας
Πηγή: iatronet.gr