Η σχέση δυο ανθρώπων είναι ένα αμφίδρομο παιχνίδι: η νοητική, η συναισθηματική και η σωματική ενέργεια του ενός ατόμου αλληλεπιδρούν με την αντίστοιχη ενέργεια του άλλου. Στην πορεία κάθε σχέσης προβάλλουν διάφορα εμπόδια στην αρμονική ροή και στο αρμονικό σμίξιμο. Τα προβλήματα που προκύπτουν εμποδίζουν τα άτομα να νιώθουν τη σύνδεση ανάμεσά τους. Και όταν εμφανίζονται τα προβλήματα οι καβγάδες και οι… ραγισμένες καρδιές δε βρίσκονται μακριά.
Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα θέματα για τα οποία καβγαδίζουμε στις σχέσεις μας; Σεξ, χρήματα, δουλειές του σπιτιού, συγγενείς, χρόνος ελεύθερος, λίγη επικοινωνία, ζήλια , ανατροφή των παιδιών, εξουσία.
Όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα στη σχέση σου, παύεις να νιώθεις καλά με το ταίρι σου. Εκείνη τη στιγμή η σχέση σταματάει να είναι χαρά και απόλαυση. Το μυαλό σου λέει “Τι γίνεται εδώ;” Έχεις δυο επιλογές. Μπορείς να υποκριθείς ότι το πρόβλημα δεν υπάρχει και να συνεχίσεις μπορείς όμως να προσπαθήσεις να το λύσεις ελπίζοντας πως όταν λυθεί θα είσαι ευτυχισμένος και πάλι.
Εγώ παλιά ακολουθούσα τη δεύτερη τακτική. Προσπαθούσα να γίνω δεξιοτέχνης στη λύση των προβλημάτων μέσα στις σχέσεις μου. Νόμιζα πως αν εγώ και ο σύντροφός μου λύναμε όλα μας τα προβλήματα και ερχόμασταν σε κάποια συμφωνία για όλα τα θέματα θα είχαμε μια πετυχημένη και ευτυχισμένη σχέση. Περνούσαμε ώρες ατέλειωτες συζητώντας για τα προβλήματά μας. συμφωνούσαμε, διαφωνούσαμε, είχαμε καταλήξει να κρατάμε ακόμα και σημειώσεις μέχρι να βρούμε μια λύση, έμοιαζε σαν να ετοιμαζόμασταν να υπογράψουμε τη συνθήκη της Γενεύης.
Κάποια μέρα παρατηρήσαμε κάτι παράξενο. Ενώ τα βρήκαμε αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε, ήρθε στην επιφάνεια μετά απόμισή ώρα ένα καινουργιο εκρηκτικό ζήτημα και αρχίσαμε να καβγαδίζουμε και πάλι! Προσπάθησα να συμφωνήσω μαζί του. Για λίγα λεπτά νιώσαμε και πάλι καλά και ύστερα εκείνος ανέφερε ένα άλλο ζήτημα! Ο σύντροφός μου εξακολουθούσε να θέλει να τσακωθεί μαζί μου. Τότε ήταν που συνειδητοποιήσαμε πως δεν τσακωνόμαστε για τα συγκεκριμένα θέματα… Τσακωνόμασταν για κάποιο άλλο λόγο
Ίσως να έχεις παρατηρήσει και εσύ κάποιο ανάλογο φαινόμενο στη σχέση σου. Υπάρχει μια εξήγηση γι΄αυτό το αποκαρδιωτικό μοτίβο και αυτή η εξήγηση είναι ένα από τα μυστικά για να κατανοήσεις την αγάπη και τον έρωτα.
Ποτέ δεν καβγαδίζεις για τον λόγο που νομίζεις. Καβγαδίζεις επειδή δεν αισθάνεσαι ότι ο άλλος σε αγαπάει σε υποστηρίζει ή σε καταλαβαίνει.
Δυο άνθρωποι αρχίζουν τον καβγά όταν υπάρχει ένα αδύνατο σημείο στη συναισθηματική τους σύνδεση ή στη ροή της αγάπης που υπαρχει μεταξύ τους. Το να έρθουν σε συμφωνία για το συγκεκριμένο ζήτημα δε χτυπάει την αληθινή ρίζα του προβλήματος που είναι η συναισθηματική απομάκρυνση και ο διαχωρισμός. Αυτό εξηγεί το γιατί κάποιες φορές τσακώνεστε για κάποιο ζήτημα ενώ κάποιες άλλες αφήνετε το ίδιο ζήτημα να περάσει έτσι, χωρίς καβγά.
Τι πρέπει να κάνετε σε αυτές τις περιπτώσεις;
1. Παραμερίστε το ζήτημα που έχει δημιουργηθεί.
2. Προσπαθήστε να διαλύσετε τη συναισθηματική ένταση που έχει δημιουργηθεί.
3. Ξαναγυρίστε και αντιμετωπίστε πιο ξεκάθαρα το όλο ζήτημα από τη βάση του.
Έχεις ποτέ νιώσει ότι ο σύντροφός σου αντέδρασε υπερβολικά σε κάτι που είπες;
Υποψιάζεσαι ότι μερικές φορές δημιουργείς μεγάλη φασαρία για το τίποτα;
Σου έχουν πει ποτέ “ότι λέω το παίρνεις στραβά”
Δυσκολεύεσαι να συγχωρέσεις ακόμα και όταν τελειώνει ο καβγάς;
Αν απαντήσεις καταφατικά τότε μάλλον θα εκτιμήσεις τις πληροφορίες που έχω να σου δώσω. Θα σου μιλήσω για το πώς δημιουργούνται τα μεγαλύτερα δράματα στον έρωτα. Μιλώ για την αρχή του μεγενθυντικού φακού.
Ο καθένας μας κουβαλά μια σακούλα από συναισθήματα μαζί του. Κάποια από αυτά υπάρχουν από τη παιδική ηλικία.Για παράδειγμα μπορεί να κουβαλάς το θυμό σου που δε σου έδωσε αγάπη όταν ήσουν παιδί. Άλλα πάλι είναι πιο πρόσφατα. Είναι ο θυμός ας πούμε που δε σου έδωσε ο άντρας σου σημασία για το καινούργιο φόρεμα που αγόρασες και δεν σου έκανε κανένα θετικό σχόλιο. Η αγάπη μοιάζει σαν ένα μεγενθυντικό φακό που εξερευνά σπιθαμή προς σπιθαμή τα συναισθηματικά σου τείχη για να ανακαλύψει κάποιο συναίσθημα κρύβεται εκεί και χρειάζεται να εκφραστεί να απελευθερωθεί.
Όταν κάποιος σε αγαπάει έχεις μια αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς. Νιώθεις αυτοπεποίθηση μέσα σε αυτή την ασφάλεια μπορείς να ξεμυτίσεις από τον εαυτό σου και να συνδεθείς με το αγαπημένο σου πρόσωπο. Αλλά βγαίνοντας, θα συναντήσεις εκείνα τα τείχη που έχεις υψώσει γύρω από την καρδιά σου για να σε προστατεύσουν.
Όσο πιο κοντά έρχεσαι στον σύντροφό σου τόσο πιο πολλά καταπιεσμένα και μη εκφρασμένα συναισθήματα αναδύονται. Όταν δεν παίρνεις την αγάπη που θέλεις μπορεί να απομονωθείς και αυτό προκαλεί καβγάδες. Μπορεί να σου θυμίσει τον πόνο που ένιωσες κάποτε επειδή δεν πήρες αγάπη και τότε εσύ αντιδράς πολύ υπερβολικά σε ότι συμβαίνει.
Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά στις σχέσεις. Αν κάποτε αγαπούσες κάποιον και βίωσες πόνο και φόβο, τότε την επόμενη φορά που θα αγαπήσεις ακόμα και αν η καινούργια σου σχέση είναι υπέροχη εκείνα τα παλιά συναισθήματα θα έρθουν στην επιφάνεια με σκοπό να γιατρευθούν και να απελευθερωθούν. Έρχονται στην επιφάνεια και χρησιμοποιούμε τη σχέση για να τα γιατρέψουμε.
Τι πρέπει να κάνεις;
Να τα καταπιέσεις. Το πρόβλημα είναι ότι όταν καταπιέζεις τα άβολα συναισθήματα θα καταλήξεις να καταπιέζεις και την αγάπη σου στον σύντροφο. Ο μόνος τρόπος για να καταπιέζεις τα συναισθήματά σου είναι να καταπιέσεις την ικανότητά σου να αισθάνεσαι… Ακόμα και αν μπορούσες να κάνεις κάτι τέτοιο τα συναισθήματα θα επέστρεφαν και πάλι.
Να τα εκφράζεις όταν έρχονται στην επιφάνεια. Αυτή η επιλογή σε οδηγεί στο να αντιδράς υπερβολικά. Αν βάλεις τα κλάματα επειδή ο σύντροφός σου άργησε ένα βράδυ εκείνος θα θεωρήσει την αντίδρασή σου υπερβολική ακόμα και αν οφείλεται στο παλιό συναίσθημα της εγκατάλειψης που είχες κάποτε βιώσει.
Ένα από τα πιο συντριπτικά συναισθήματα που έχω νιώσει είναι ν βλέπω μια σχέση μου να καταρρέει και να μη ξέρω τι να κάνω. Να μη ξέρω τι συμβαίνει.” Ο έρωτας και η αγάπη είναι ουτοπία σκεφτόμουν, είμαι καταδικασμένη να ζήσω μόνη”. Τι μετατρέπει την αγάπη σε μίσος; Το πάθος σε αδιαφορία; Οι σχέσεις δεν ξινίζουν ξαφνικά κάποιο πρωί από τη μια μέρα στην άλλη. Αν προσέξεις μπορείς να αποφύγεις την αποσύνθεση και την καταστροφή.
Οι περισσότερες σχέσεις που λειτουργουν “φυσιολογικά” λειτουργούν ως εξής. Οι σύντροφοι φροντίζουν πότε να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους και πότε να τα απελευθερώνουν. Ένας συνδυασμός λοιπόν, των παραπάνω επιλογών. Κάποιοι άνθρωποι αποφεύγουν τις συγκρούσεις με τόσο σθένος λες και εξαρτάται η ζωή τους από αυτό. Όμως η ζωντάνια και η ανάπτυξη εξαρτάται όχι από το αν αποφεύγεις τις συγκρούσεις αλλά από το πόσο αποτελεσματικά τις αντιμετωπίζεις. Και από το πόσο της χρησιμοποιείς σαν εφαλτήριο για να γνωρίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Γράφει η συγγραφέας και ψυχολόγος Barbara De Angelis.
enikos.gr